Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 21

"Top, dat moest er aan ontbreken," Mompel ik tegen mezelf. "Wou ik haar ontlopen heeft ze hetzelfde vak als ik."

*Nathan*

Als tegen Hailey wordt gezegd dat ze naast me moet komen zitten is al mijn hoop verloren. Er is nog genoeg plek in het lokaal maar toch moet ze naast mij komen zitten. Gelukkig ziet ze het zelf ook niet echt zitten en laat ze 1 stoel tussen ons open. Mevrouw Vleesschouwers gaat verder met haar les. Tussendoor piepeloert ze nog wel naar mij of ik oplet maar ik doe zelfs geen moeite meer om te verbergen hoe saai ik het vind. Toch probeert ze me bij de les te betrekken maar ik negeer haar gewoon. 

"Eindelijk. Ik heb echt genoeg van Fysica." Zeg ik tegen niemand in het bijzonder als de les voorbij is. 

"Weetje dat je als je zo verder doet er niet gaat geraken?" Hoor ik mevrouw Vleesschouwers achter me zeggen.

'Ugh, dat kreng haat me.' Zonder haar nog een blik te keuren loop ik het lokaal uit recht naar het vak Literatuur. Ik wacht leunend tegen de muur totdat de les begint. Mijn lievelingsvak, dit wordt echt een hel. Ze hadden nog zo gezegd dat we een boek moesten lezen om daarna er een verslag over te maken.

"Zet jullie allemaal rustig neer." Ik kijk de klas rond om te zien waar ik zal zitten. Rustig loop ik naar de laatste bank als Hailey naar binnenstormt.

"Het spijt me dat ik te laat was meneer, ik moest bij de directeur nog wat boeken gaan halen." De leraar knikt en ze gaat snel op de eerste rij zitten. 

"Oké, dit jaar gaan we beginnen met een stuk van Shakespeare. Op het einde van het eerste trimester gaan we er waarschijnlijk een overhoring over doen. We zullen natuurlijk niet alleen maar Shakespeare lezen."

Ik zie dat Hailey haar hand opsteekt. "Meneer, Welke stukken gaan we lezen?" 

De man kijkt haar aan. Normaal gesproken luistert niemand naar zijn uitleg. Dan verschijnt er een glimlach op zijn gezicht. "We gaan een deel uit Hamlet, Two gentlemen of Verona en natuurlijk ook Romeo en Juliet."

De man gaat verder met zijn uitleg en wat hij allemaal van ons verwacht maar eerlijk gezegd luister ik niet echt. Vroeger hield ik van lezen. Ik hield vooral van romans en thrillers. Ik heb honderden boeken gelezen. Als ik nu de tijd had zou ik het zeker nog doen, al zijn mijn gedachten er de laatste tijd niet echt bij.

"Jongeheer, kunt u herhalen wat ik zojuist zei?" Ik schrik op uit mijn gedachten als ik zie dat iedereen me aanstaart.

"Nee, eigenlijk niet." Zeg ik. De leraar tilt een wenkbrauw op.

"Wat zei je?" 

"Ik zei dat ik niet heb opgelet en dat het me niets kan schelen wat u zei." Zeg ik waarna ik lui achterover leun in mijn stoel.

"Jongeheer," Begint de man waarna ik me rechter in mijn stoel zet. "Ik wil dat je nu uit mijn les vertrekt." Zegt hij boos.

"Met genoegen," glimlach ik waardoor de man versteend. "Ik had toch al geen zin meer om naar u gebrabbel te luisteren." Ik sta op en loop de deur uit. 

"Fantastisch, 1ste dag, 2de les en ik wordt al bij de directie verwacht. Op mijn dooie gemak loop ik naar het kantoor van de directeur en klop ik aan.

"Binnen!" Roept degene aan de andere kant van de deur. Ik doe de deur open en zie dat de man me verveeld aankijkt, al verandert die blik als hij ziet wie ik ben.

"Wie we daar hebben. Nathan Portman. Ik dacht al wanneer ik je te zien kreeg. Ik wist dat het niet lang zou duren." Ik kijk hem vies aan. Hij drukt op een knopje van zijn telefoon en belt.

"Susanne, ik win. Je bent me tien euro verschuldigd."

"..."

"Ja hij staat hier voor mijn neus. Ik had gezegd nog voor de middag en jij erna dus ik win."

"...."

"Als je me niet gelooft moet je maar komen kijken." Hij legt af. Ik kijk hem aan. Hij is me wel wat uitleg verschuldigd. Oké, ik ben al elk jaar de eerste dag eruit gezet maar wat is dit in hemelsnaam?

"Kijk. Ik wist dat je langs zou komen dus hebben mijn secretaresse en ik gewed wanneer. Nu heb ik gewonnen. Ze gelooft  elk jaar opnieuw dat je zult verbeteren, maar toch win ik keer op keer." Venijnig kijk ik hem aan.

"Zou ik gewoon een briefje mogen? Dan kan ik weg." 

"Tuurlijk jongen. Jij hebt mijn dag goed gemaakt." Hij geeft me een briefje en ik vertrek. Ik skip alle lessen van de voormiddag en ga naar de kantine. Ik heb honger maar wachten op de middag heeft geen zin dus loop ik naar buiten richting het stad. Ze zullen mij nu niet bepaald missen vermoedt ik.

*Hailey*

"Ik zou zeggen, kom bij mij thuis. Kunnen we filmpje pakken, maar we wonen in het zelfde studentenhuis." Zegt Nathalie lachend na ons 5de lesuur. Hierna heb ik vrij maar zij niet. Het viel me ook al op dat sinds literatuur ik Nathan niet meer ben tegengekomen. 

"Zie ik je straks dan nog?" zegt ze.

"Is goed." Roep ik terug waarna ik naar het stad loop. Eindelijk heb ik tijd op een paar spitsen te gaan kopen. In de winkel aangekomen zie ik een prachtig paar liggen. Gelukkig zijn ze in mijn maat. Snel koop ik ze en loop naar 'huis'. Daar aangekomen ga ik rechtstreeks naar mijn kamer want ik wil niet achter raken. 'Hoe kunnen leerkrachten je de eerste dagen al toetsen opgeven?' denk ik bij mezelf. Ik ga snel achter mijn bureau zitten. Gelukkig heeft Skyler nu nog les. We hebben de meeste lessen samen maar zij heeft nog een extra uur op maandag. 

Na een uurtje te hebben gestudeerd loop ik naar beneden voor wat ontspanning. De meeste zitten te gamen maar ik loop naar de danszaal. Ik heb mijn spitsen meegenomen want wie niet waagt, niet wint. Ik moet alles een plaats kunnen geven en zolang ik niet dans zal dat niet gaan. Ik ga de zaal binnen. Gelukkig is er niemand bezig. Snel doe ik mijn spitsen om en warm mezelf wat op. Ik doe wat baroefenigen en ga dan op mijn spitsen staan. Het voelt raar om het te doen. 

"Komaan vol houden." zeg ik tegen mezelf. Ik zet een muziekje op en probeer wat te dansen, maar mijn gedachten zijn er niet bij. Ik denk aan alles wat ik ben verloren en hoe hij me gebruikt had. Dan verlies ik mijn evenwicht. Ik struikel en sla mijn voet om, maar gelukkig vangen twee sterke armen mij net op tijd op.