Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 35

Dan val ik in zijn warme armen in het slaap, de rest van de wereld negerend.

*Nathan*

Als ik voel dat Hailey aan het slapen is doorzoek ik haar kleren of ze geen spullen heeft waarmee ze zichzelf kan verwonden als ik haar weer kwets. Misschien zal het wel niet kwetsend bedoeld zijn, maar met mij weet je maar nooit. Als ik niets gevonden heb kruip ik in bed, maar krijg een vreselijke droom.

"Nathan jongen, lang geleden dat ik je nog eens gezien heb. Hoe gaat het met je?" zegt hij.

"Goed pap."knik ik.

"Niets daarvan. Ik weet het wel hoor, wat jij Hailey allemaal gaat aandoen! En dat is niet eens door mij!" zegt hij. Dan begint hij plots te roepen. "Jij bent Hailey helemaal niet waard! Jij bent te min voor haar!"

Ik deins achteruit en hij slaat me hard met zijn vlakke hand. Zo hard zelfs dat ik val. 

"Wat heb ik toch gedaan om zo'n zoon te krijgen? Waarom moet ik weer een mislukkeling hebben die nooit een wat goed kan doen?" roept hij uit. Ik heb moeite om mijn tranen in te houden, zijn woorden kwetsen mij. 

Plots hoor ik Nathalie roepen. Ze probeert naar me toe te komen maar haar moeder laat haar niet door. Mijn vader komt op me af en ik probeer achteruit te kruipen. 

Dan sla ik mijn arm om en komt mijn arm terecht op een hete pook. Ik heb moeite om het niet uit te schreeuwen, maar mijn vader blijft me slaan en schoppen. 

"Je moeder zou zich omdraaien in haar graf als ze wist wat voor een zoon ze had! Ik snap al waarom ze bij me is weggegaan. Ze wist dat je een mislukkeling zou worden en ik was nog zo goed om je op te voeden, maar wat krijg ik? Stank voor dank zeg ik je!" schreeuwt hij. 

Dan wordt ik badend in het zweet wakker. Hailey ligt nog steeds naast me te slapen. Ik besluit om op te staan, want van slapen zal er niets meer van terechtkomen vrees ik. Ik blijf denken over mijn droom en wat mijn vader over mijn moeder zei. Ik heb afleiding nodig dus ga ik naar Skyler. 

Als ik voor haar deur sta hoor ik haar snikken. Ik open de deur en loop binnen. 

"Wa-wat d-doe jij h-hier," snift ze. "Kom je n-nu wel n-naar me toe? H-heeft ze j-jou bedrogen, waardoor je n-nu wel naar me wilt luisteren?" Ergens binnen in zit nog woede, maar ik laat het zo.

"Ja, ik heb wat afleiding nodig. Ze is niet zoals ik had verwacht." Lieg ik. Als ik dat niet doe krijg ik niet wat ik wil. Dan sluit ik de kamerdeur en laten we elkaar toe.

*Hailey*

Als ik wakker wordt is Nathan weg. Ik hoor geen stromend water of ook maar een geluid dus ik vermoed dat hij weg is. Ik kijk op de klok en zie dat het nog maar zeven uur is 'Niet echt zijn tijdstip om op te staan.' denk ik bij mezelf.

Na een tijdje gaat de deur open en komt Nathalie binnen. 

"Waar is Nathan?" Is haar eerste bemerking.

"Weet ik niet, Toen ik wakker werd was hij er al niet meer." zeg ik. 

"Heb je honger?" vraagt Nathalie dan. Ik knik. Ze knikt terug en gaat eten halen. Na tien minuten is ze terug en smul ik van het eten. Na een kwartiertje gaat de deur open en verschijnt Nathan. Hij ziet er moe uit. Zonder een woord loopt hij de badkamer in. Nathalie en ik kijken hem na. Dan staan ook zij op en loopt achter hem aan. Ik hoor dat ze hem ondervraagd. Na een tijdje komt ze boos de badkamer uit. 

"Wat is er?" vraag ik ongerust.

"Hij moet het je zelf maar zeggen, maar ik had je gewaarschuwd dat je niet op hem mocht vallen." zegt ze boos. Dan loopt ze de slaapkamer uit en gooit de deur met een harde bonk dicht. Pas als Nathalie weg is komt Nathan de slaapkamer binnen?

"Wat is hier aan de hand?" vraag ik ongerust. Ik wil niet de oorzaak zijn van problemen tussen hen. 

"Gewoon. Nathalie dacht dat dat wij iets hadden doordat ik voor je zorgde." zegt hij nonchalant. 

"En..." vraag ik hem.

"Dat hebben we niet. Dus wat maakt het uit dat ik naar Skyler ga? Wat maakt het uit dat ik plezier ga maken terwijl jij slaapt? We zijn toch niet getrouwd?" Een steek van jaloezie gaat door mijn lichaam. Wat had ik ook verwacht, dat hij plots voor mij zou vallen? Ik sta rustig op want ik wil mijn ware gevoelens niet tonen. Ik kijk hem nog één keer aan, bedank hem en loop naar Nathalie's kamer. 

*Nathan*

Mijn hoofd bonkt. Ik had niet moeten drinken. Ik had niet mogen weg gaan. Ik had Hailey niet mogen kwetsen. Ik had niet... Ik ben gewoon een loser. Ik kwets de mensen die me dierbaar zijn. Mijn vader had gelijk. Ik weet niet wat me bezielde. Altijd als ik het tegendeel wilde bewijzen liep het mis. Ik kan niet voor mezelf zorgen, laat staan voor Hailey. Mijn pijn wil ik met anderen delen, hoe erg is het dan wel niet geworden? Ik weet niet wat me bezielde toen ik de woorden tegen Hailey zei. Ik wou even mijn gedachten verzetten. Was ze niet zo koppig geweest konden wij wat gehad hebben. Misschien als ze niet met die Mathias was omgegaan danste ze nu nog. De woorden van mijn vader komen terug. Woorden die hij lang geleden had uitgesproken. Die ik altijd zo ver mogelijk wou verstoppen. Ik geloofde ze nooit. Toch zei hij ze telkens weer en na een tijd ging ik ze geloven. Dan wordt alles zwart en het enige wat ik hoor zijn zijn woorden die hij telkens herhaalt.

"Jij was de grootste fout die hier op aarde werd gemaakt. Erger dan alle aanslagen, oorlogen, moordenaars en misdadigers bij elkaar."

_____________________________________________________

Eindelijk heb ik weer super veel nieuwe ideeën. Het ding is dat ik niet zo heel veel tijd meer heb om te schrijven, maar ik blijf mijn best doen!