Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 44

*Hailey*

"Ik ga even naar iemand bellen. Ik ben zo terug." zegt Nathalie als we in het park zijn. Ik knik en ze verdwijnt. Een tijd lang blijf ik alleen aan de vijver zitten. 

"Hailey, kunnen we even praten?" ik verstijf. 'Moet hij nu echt nu afkomen? Net wanneer ik alleen ben?' 

"Wat wil je Nathan?" zeg ik pissig. Ik draai me om.

"Ik wil praten." zegt hij en hij komt naast me zitten. Een tijd lang tuur ik in het water wachtend op Nathalie, maar ze komt maar niet.

"Wat er in het ziekenhuis gebeurde, was dat echt?" onderbreekt Nathan de stilte. Ik haal mijn schouders op.

"Voor mij wel, maar zo te zien niet voor jou." 

"Hailey, ik zat de hele tijd met jou in mijn hoofd, hoe kan het dan niet echt zijn?" 

"Dat zal wel. Waarom bleef je mij dan negeren, mij pesten en irriteren? Waarom was je weer zo'n eikel?"

"Doe niet zo kattig. Ik wou gewoon rustig met je praten." 

"Voor mij moest dat niet. Ik heb hier echt niet voor gekozen." ik kijk hem uitdagend aan.

"Heeft iemand je gezegd dat je mooie ogen hebt?" vraagt hij plots. Dat had hij niet moeten doen. De manier waarop hij dat zegt doet me aan Mathias denken. Papa zei dat ook altijd. Ik verstijf helemaal. Nooit heeft iemand dat kunnen zeggen zonder me daarna alleen te laten.

"Ja, maar ik zou het op prijs stellen als je me met rust zou laten nu," zeg ik iets luider dan daarjuist. Nathan probeert een plukje haar uit mijn gezicht te halen, maar ik hou zijn hand tegen. "Nu, Nathan!" Hij schrikt en staat op. Alleen blijf ik achter, wachtend op Nathalie. Na een half uur is ze er nog niet en vertrek ik alleen naar huis.

Daar aangekomen kijk ik snel even of er volk is op de dansvloer. Er is niemand en even kan ik het niet weerstaan om de dansvloer op te gaan maar dan komt alles weer binnen. De woorden die Mathias een paar weken geleden had gezegd deden echt pijn. 

Toch, ik heb Babette weer gezien doordat Nathan in het ziekenhuis lag. Alles is veranderd erna tussen ons, we hebben weer contact en het lijkt alsof het nooit anders is geweest. Om dat ze voor eeuwig geparalyseerd zal blijven kan ze natuurlijk niet altijd afspreken. Studeren doet ze in een privé school en werk krijgen weet ze zelf niet of ze kan krijgen.

"Hey." zegt Skyler als ik onze kamer binnen kom.

"Hmmm." brom ik terug. Het is mijn manier om te zeggen dat ze me met rust moet laten. Het feit dat ze nu niet meer achter Nathan aan zit en vriendelijk doet tegen me betekent niet dat ze meteen mijn beste vriendin is. Gelukkig begrijpt ze mijn sein en negeert ze me verder. Ik ga liggen in bed en doe oortjes in. Personal komt op. Ik weet niet wat er is, maar meer en meer begint dat lied me te irriteren. Na een tijd zet ik het ook gewoon af en kijk ik Riverdale verder. Ook dat irriteert me dus neem ik maar mijn school boeken. Ik zie dat we tegen morgen Psychologie en een tekst van Shakespeare van buiten moeten kennen. Ook tegen de les van Archeologie kijk ik tegen op. Weer potten gaan bestuderen.

"Ik ben weg." zegt Skyler. En ik mompel zonder op te kijken een ja. Ik ga verder met de tekst van Shakespeare totdat er iemand op mijn deur klopt en het gezicht van Nathalie zie verschijnen.

*Nathan*

'Waarom heeft mijn zus altijd van die vreselijke ideeën?' vraag ik mezelf af terwijl ik nog steeds versuft op het bed blijf zitten. 'Ik denk er zelfs niet aan om mee te doen aan een danswedstrijd met Hailey, of wel?' ik weet het bij god niet meer. 

"Hey mogen we binnenkomen?" hoor ik Simon aan de deur zeggen. Ik knik, maar dat kan hij niet zien dus open ik de deur maar. "Hoe gaat..." Simon verslikt zich ik zijn zin. Francisco kijkt me bezorgd aan. Waarschijnlijk ik aan mijn gezicht te zien hoe ik me voel. 

"Wat is er aan de hand?" vraagt Francisco me. Ik laat ze binnen en ga op mijn bed zitten.

"Mijn irritante zus heeft weer eens fratsen uitgehaald. Ze heeft mij en Hailey ingeschreven voor een danswedstrijd. Ze had een filmpje opgestuurd van onze dans repetitie en gezegd wie we waren. De jury vond ons best goed en hebben ons meteen toegelaten. Ik weet niet of ik dit wel wil." zeg ik somber. 

"Laat me eens wat dansjes zien." ik toon het eerste dansje en dan nog één.

Het is er een van al een tijdje geleden. Ik begin steeds meer te twijfelen of ik het zal doen of niet. 

"Gast, jullie zij zo goed!" roept Francisco bijna uit. Ik brom wat terug en ze beginnen allemaal complimenten te geven en dat is iets wat ik haat.

"Er is één ding zeker: of je het wilt of niet, jullie zullen moeten dansen." zegt Simon.

"Wat voor een wedstrijd is het eigenlijk?" vraagt Francisco.

"Een internationale..." mompel ik. Ze weten dat het mijn droom was. Ik hield van dansen en nu kan ik meedoen in een internationale wedstrijd. Ik heb al eens geprobeerd om er in te komen, maar dat was toen mislukt.

"Er zijn twee dingen die je kunt doen. Ten eerste kan je afbellen en zeggen dat het een vergissing geweest moest zijn, of je kan met Hailey die wedstrijd meedoen." zegt hij. Ik knik als plots de deur open vliegt en een boze Hailey binnen komt stormen met een boze Nathalie achter haar.

"Nu moeten jullie me eens beide uitleggen waarom ik weer aan een wedstrijd moet meedoen!"

"Nathan heeft hier niets mee te maken! Ik heb jullie ingeschreven omdat ik vind dat dit een fantastische doorbraak kan zijn voor beide!" Roept Nathalie terug naar haar.

"Wat als ik niet wil? Wat als Nathan niet wilt? Heb je ook maar één enkel ogenblik aan ons gedacht?!" Nathalie verbleekt een moment.

"Ze wou alleen goed doen." Springt Simon tussenbeide. Ondanks alles heeft hij toch nog een oogje op mijn zus.

"En? Wat weet jij daar nu van? Iedereen in dit vervloekte land is corrupt. Iedereen in dit vervloekte België is miserabel en kan niet normaal doen. Waarom is het zo moeilijk te begrijpen dat ik niet meer wil dansen?" Ze barst in tranen uit en valt neer op de vloer.

"Ik wed dat Mathias er ook zal zijn! Ik kan er niet meer tegen!" Alleen op momenten dat het over dansen gaat heb ik Hailey zo kwetsbaar gezien en nu ook. Ik loop naar haar toe en laat me op mijn knieën vallen. Zo neem ik haar in mijn armen en fluister:

"Samen zullen wij Mathias een lesje leren."

_______________________________________