Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 10

  Ik zie Nathalie in een innige knuffel staan met niemand minder dan Nathan.  

*Nathan*

Tijdens het lopen denk ik veel na. Ik was aan het denken hoe ik met mijn vader heb gewoond. Ik heb mijn moeder nooit gekend. Ze zijn gescheiden een maand nadat ik was geboren. Mijn vader heeft mij verteld dat mijn moeder hem bedroog. Toen gingen ze scheiden. Mijn vader vond 3 maanden erna een nieuwe vrouw. Toen ik 1 en een half was kreeg ik een zusje. Nathalie. Ik heb haar altijd als en zus gezien en nooit als een halfzus. Haar moeder werd ook gewoon mijn moeder, maar het meeste hield ik van mijn vader. Hij zorgde altijd voor mij. Ik wist in het begin ook niet dat Femke niet mijn echte moeder was. Ik leek dan niet op haar, ze zorgde wel altijd voor me. Toen mijn vader het me vertelde geloofde ik hem niet. Tot die avond. Mijn vader kwam dronken thuis en sloeg me meermaals. Hij schopte me en schreeuwde tegen me dat door mij zijn vrouw hem verlaten had. Femke hielp me niet en hield Nathalie tegen om me te komen helpen. Een paar dagen erna gebeurde het weer en toen viel ik neer op een hete pook die uit de openhaard was gevallen. Gewoon om zijn slagen te ontwijken. Hij heeft me toen niet geholpen en Nathalie heeft de ambulance gebeld. Ik heb twee dagen in het ziekenhuis doorgebracht en ik zwoer om nooit meer iemand lief te hebben, behalve mijn zus, want ze gaan toch weg of kwetsen je diep. Als ik voel dat mijn gedachten de verkeerde kant opgaan ga ik snel van de loopband af en loop ik zo snel ik kan naar Nathalie's kamer. Als ik daar aankom kijkt ze me verbaasd aan, maar herpakt zich snel. Dan laat ze me snel binnen.

"Gaat het," vraagt ze bezorgd. Ik schud mijn hoofd." Je was weer te veel aan het nadenken, toch?" Ik knik. Ik krijg geen woord door mijn keel.

"Bij mij hoef je je niet groot te houden" fluistert ze. 

"Bedankt" fluister ik naar haar. Dan neemt ze me in een knuffel. Als ik me net een beetje beter voel hoor ik de badkamer opengaan en stapt Hailey binnen. Ze staart ons verbaasd aan. Snel laat ik Nathalie los en ze kijkt verschrikt om.

"Moet ik misschien later terugkomen?" Vraagt Hailey.

"Nee, het is al goed. Het is niet wat je lijkt. Het is voor een dansstuk." zegt Nathalie snel. Hailey bekijkt haar met argusogen.

"Ik,... Moet maar eens gaan." zeg ik stamelend. Ik wil al richting de deur gaan als Nathalie me terugtrekt.

"Jij gaat nergens heen," zegt ze. "Hailey, er is iets wat je moet weten. Nathan is mijn..."

"Wat doe jij hier," zegt Britt wijzend op Hailey. "Mijn kamer uit! Nu!" schreeuwt ze.

"Rustig Britt, ze is hier met mij. Als Skyler haar niet op haar kamer laat dan is ze hier bij mij."

"Als Skyler met rust wilt worden gelaten is daar een reden voor," zegt Britt verdedigend. "Maar daarom moet zij, nog niet in mijn kamer zijn." Dan ziet ze Nathan. 

"Jij mag hier natuurlijk altijd komen. Of anders kan je Sky gaan troosten want die zal dat nu wel nodig hebben" zegt ze een stuk vriendelijker.

"Nee. Ik moest eigenlijk nu weg. Kom je Hailey?" zeg ik. Het komt er veel sneller uit dan bedoeld. 'Hoe kan ik haar nou vragen mee te gaan?'Denk ik bij mezelf. Ik zie dat ze al even verbaasd is als ik. Dan besluit ze toch mee te komen.

*Hailey*

'Waarom ga je met hem mee?' denk ik bij mezelf. 'Hij zal je toch nooit gewoon vragen om mee te gaan. Hij wilt je vast en zeker pijn doen.' toch ga ik met hem mee. Ik wordt veel liever op de grond geduwd dan dat ik in 1 kamer sta met Britt. Ik wed dat ze alles gaat zeggen tegen Skyler. Ik ga echt zoveel problemen krijgen.

Als ik de deur achter me toe doe neemt Nathan mijn arm vast. Hij weerhoudt me ervan weg te lopen. Ik weet niet waarom maar ik wil zo snel mogelijk weg. Ik wil hier geen seconde lager meer blijven.

"Wat je daarjuist gezien hebt vertel je aan niemand" dreigt hij mij.

"Vertel eerst wat Nathalie wou zeggen." zeg ik. Als ik mijn armen vrij had zou ik ze allang gekruist hebben.

"Ze wou gewoon zeggen dat ik haar halfbroer ben." Ik kijk hem verbaasd aan.

"Maar jullie lijken niet op elkaar." stamel ik.

"Toch zijn we broer en zus. Als je het aan iemand vertelt maak ik je leven veel zuurder dan dat ik nu doe. Ik kan je zeggen, door mij is iemand in het ziekenhuis belandt." Na die woorden draait hij zich met een ruk om en verdwijnt. Als hij weg is moet ik opzij springen omdat een boze Britt me bijna omver loopt. Als ik naar mijn kamer wil lopen bedenk ik me dat Skyler me er waarschijnlijk niet inlaat. Enige andere optie? Stefanie, ik kan naar Stefanie gaan en haar om hulp vragen.

Als ik op haar deur klop doet ze open.

"Ik verwachtte al dat Skyler je niet ging binnenlaten. Kom gerust binnen. Wil je wat drinken?" zegt ze. Ik knik.

"Water graag." Ze geeft me een bekertje met water aan en neemt zelf wat Arizona. 

"Weet je wat. Ik zie dat je nog met vragen zit. Ik ben hier de oudste samen met Mike dus je mag me altijd vragen stellen."

"Zijn er verschillende studentenhuizen zoals deze?" Ze knikt. 

"Ja. Er zijn verschillende. Ze zijn niet op een bepaalde manier ingedeeld maar op de een of andere manier volgen de meeste hier hetzelfde." Ik schrik van haar antwoordt. Kan het zijn dat ik samen met Skyler les krijg? Nathalie zit al niet bij mij want ze is een jaar jonger maar ik zou toch liever niet bij Skyler in de klas zitten.

"Voor de versiering," zeg ik. Ik heb namelijk geen zin om verder over les na te denken. "Is het in orde dat we een spandoek maken?" Stefanie knikt.

"Dat zou geweldig zijn. Ik weet zeker dat de versiering bij jullie in goede handen is." Ik hoop het zo. We praten nog wat verder over het feest tot het tot me door dringt dat ik geen slaapplek heb als Skyler me niet binnen laat. 

"Stefanie," vraag ik. "Na de lunch, waar ga ik moeten slapen? Ik verwacht niet dat Skyler me op de kamer laat."

"Ik zal er wel voor zorgen." zegt ze. Na die woorden ga ik naar de eetzaal. Ik rammel van de honger.