Dancing with the Badboy ✔

Hoofdstuk 49

  "Morgen moet ik alles aan Hailey en Nathalie gaan uitleggen."  

*Hailey*

"Ik kan je excuses niet aanvaarden, niet voor ik weet dat jij de waarheid spreekt." zeg ik luid en bits. Gisteren heb ik voor het slapen nog twee verhalen op Wattpad gelezen die over het leven, de dood, verdriet, liefde, schuld, leugens en de waarheid ging. 

"Hailey, ik zweer het je. Nathalie weet er ook al van."

"Stop, ik wil er niets van weten." 

"Wil je dan tenminste weten waarom ik het deed, zodat je me kunt geloven?" Zijn ogen staan glazig en zijn toon is bars doordat ik hem geen kans geef.

"Ga je gang, maar verwacht niet te veel van me." Zeg ik onverschillig.

"Ik kon er gewoon niet tegen dat jij me constant afwijst. Het idee dat na het dansen jij misschien samen met iemand anders gaat staat me niet aan. Nog nooit in heel mijn leven heb ik mijn verhaal aan iemand verteld en nog nooit heb ik van iemand zo gehouden als van jou." Hij haalt even diep adem en kijkt me dan recht en oprecht in mijn ogen aan.

"Mijn hele leven gedraag ik me al als een eikel, maar bij jou voelde ik me eens eindelijk iets waard. Ik kan niet meer zonder dat gevoel leven en het feit dat jij weg zou gaan zou voor mij het einde betekenen." Een traan verschijnt in zijn ooghoek. Ik voel me schuldig doordat ik hem niet echt heb binnen gelaten, schuldig dat hij daar nog steeds in de deuropening staat met een gebroken hart. Ik weet hoe het voelt om afgewezen te worden, maar met hem kan ik niet gelukkig worden, toch? 

"Het spijt me." mompel ik zacht.

"Nee, het spijt mij. Het is geen reden om drugs te nemen, maar vroeger na het middelbaar werd ik onhandelbaar. Ik nam alleen nog maar drugs in en alleen daardoor voelde ik me goed. Ik begon te drinken, nee te zuipen en één keer belandde ik er zelfs bijna door in het ziekenhuis." 

"Nathan, iedereen heeft wel eens fouten gemaakt." Probeer ik hem te kalmeren.

"Nee, Hailey, jij bent perfect waardoor je mij nooit zou willen." 

"Dat is niet waar. Ik heb veel fouten gemaakt waardoor ik sta waar ik nu sta. Wie ik ben is door mijn fouten. Vroeger nadat ik Bab van de trap duwde werd ik een pester in het lager. Ik heb kinderen geslagen, gekweld. Niemand wist het, zelfs mijn ouders niet. Toen kwam ik in contact met dansen en dat werd mijn uitlaat klep."

"Ik heb zoiets niet." 

"Nathan, bij jou is dat ook dansen, en geloof me of niet, ik voelde me onzeker in jouw bijzijn en wou perfect zijn voor jou." Nathan kijkt me ongelovig aan. Ik zie dat hij een stap in mijn richting wilt zetten, maar hij aarzelt.

"Hailey, ik wil niet dat je lijdt onder mijn lijden."

"Ik wil niets liever." zeg ik hees. Ik zet een stap dichterbij en ga op mijn tippen staan. Zacht leun ik naar hem toe en sluit mijn ogen.

"Ben je hier zeker van?" Vragen zijn lippen als ze elkaar bijna raken?

"Ja." Zeg ik hees.

*Nathan*

Dat moment raken onze lippen elkaar en spatten de vonken ervan af in de deuropening. Onze kus veranderd in een zoen en ik vraag haar toestemming met mijn tong. Zacht laat ik hem naar binnen. Haar lippen vormen een glimlach tegen die van mij en de tijd staat stil. Haar handen verweven zich in mijn haren. Zacht neem ik haar vast en druk haar tegen me aan. Haar lippen vormen een glimlach tegen die van mij en ik voel de verandering in mijn buik.

"Denk maar niet dat dit een aanvaarding is van je excuses, die moet je zelf geven." zegt ze plots tegen mijn lippen. Ze kust me niet meer en draait zich van me weg.

"Het spijt me Nathan, het is goed Nathan." zeg ik met een grijns op mijn gezicht. Ik hoor Hailey grinniken en loop naar haar toe. Ik neem haar langs achter aan haar heupen vast en fluister in haar oor:

"Ik hou echt van je. Zelfs als je me niet gelooft zal ik van je houden, van je blijven houden." Ik druk een kusje in haar nek en ze  draait zich in mijn armen om.

"Dan is het maar goed dat ik met je blijf dansen zeker?" Mijn grijns veranderd in een glimlach van hier tot in Tokio en ik zie dat ook zij aan het lachen is. Snel neem in ik die lach in me op door haar nog een snelle kus op haar lippen te geven. 

"Zin om een filmpje te kijken?"Vraagt ze me na een tijdje.

"Beter in mijn kamer. Als Skyler hier binnenkomt dan..."

"Gaat niet gebeuren," zegt ze. "Ze is de laatste tijd niet meer zo vaak in onze kamer. Gisteren was ze er dus vandaag is ze er niet." Ze haalt haar schouders op waardoor ik moet lachen. Nu pas snap ik waarom iedereen zo graag verliefd is. Er is niets mooier dan dat. 

Hailey heeft ondertussen al de tv opgezet en zoekt een film. Ik neem de afstandsbediening van haar af en zet een random film op.

"W-waarom die? D-dat is e-een horror film..." Ik zie dat ze wat schrik heeft.

"Sorry, ik wist niet dat je daar niet tegen kon." Ik haal mijn schouders op en zie haar boos kijken. Zonder een verwittiging neem ik haar in mijn armen vast. "Ik bescherm je wel tegen al die monsters." Hailey nestelt zich eerst goed tegen mij aan voor ze zich op de film focust. Soms bij een paar moord stukje slaakt ze een gilletje en kruipt tegen mij aan, anders ligt ze gespannen naast me. 

Tegen het einde van de film ligt ze ontspannen in mijn armen. De film aftiteling verschijnt op het scherm en ik zet het scherm uit. Naar de slapende Hailey kijken is veel leuker.

"Stop met zo naar me te kijken." zegt ze slaperig. "Leg u liever neer en slaap." Ik leeg me rustig neer en blijf nog even naar haar kijken. Rustig maar zeker valt ze in een diepe slaap. Met mijn hand ga ik even door haar haar en druk dan een kusje op haar voorhoofd. Voor ik in slaap val neem ik haar hand vast. Zo val ik in een diepe droomloze slaap.