Dancing with the Badboy ✔

Hoofstuk 43

Lang blijf ik niet meer wakker en na vijf minuten slaap ik al, dromend over de kus tussen mij en Hailey.  

*Hailey*

We zijn twee weken later en alles is weer zoals vanouds. Het enige verschil is, Skyler is vriendelijker. Voor de rest gaat alles zoals ik het al vermoedde. Nathan en zijn groepje gaan verder met pesten en de klootzakken uithangen, ze irriteren mij, ik en Nathan moeten Clarissa en haar vriendinnen leren dansen en ik heb het aanbod aangenomen om kinderen te leren dansen. 

"Oké meisjes, in de maat nu." zeg ik terwijl ik de muziek herstart. Als eerste geef ik maandag om zes uur ballet, op woensdag geef ik om vijf hiphop en om zes break dance en vrijdag geef ik moderne dans. Apart coach ik op vrijdag om zeven samen met Nathan Clarissa en co. De meeste kinderen volgen maar twee van de vier lessen, maar sommige zijn zeer ijverig. 

"Goed Sandra. In de maat Lina." ijverig knikken ze met hun hoofdjes en verbeteren meteen. Nu ik me na het studeren ook kan focussen op het dansen voelt het weer als vroeger, het enige verschil: ik dans niet echt. Ik verzin dansjes en doe oefeningen voor, maar voornamelijk geef ik les. 

"Hey, gaat alles goed hier?" Stoort Nathalie midden in de plié-oefening. Van overal hoor je gemompel en ik zet de muziek af.

"Zelfs mijn leerlingen weten dat ze moeten wachten met binnenkomen tot de muziek gedaan is, waarom kan jij dat nu niet?" vraag ik geïrriteerd. 

"Kijk, jouw leerlingen moeten niets belangrijks zeggen, maar ik wel, dus heb je even?" vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.

"Na de les, en nu wegwezen." zeg ik streng tegen Nathalie. Het liefste zou ik nu met haar meegaan, maar ik moet laten zien wie er de baas is. Nathalie verdwijnt met een gebogen hoofdje uit de zaal en net voor ze de deur dichttrekt grijnst ze even naar me. Ik knipoog en ga verder met de les.

"Amai, jouw lessen duren lang." zeurt Nathalie als alle kinderen weg zijn en we in het stad nog wat gaan rondhangen.

"Nee, gewoon een uurtje." 

"Heb je zin om vanavond naar een bar te gaan?" 

"Ik weet het niet." Zeg ik en Nathalie kijkt me teleurgesteld aan.

"Wat als Nathan meekomt? Met hem erbij zal ons niets gebeuren."

"Nee, ik blijf thuis." zeg ik nu vastberaden. Na die kus in het ziekenhuis wil ik hem niet meer onder ogen komen. Ik heb zo een flauw vermoeden dat hij me niet kan uitstaan. Beide hebben we geen woord tegen elkaar gesproken, behalve dan voor de lessen die we samen geven of als hij me weer eens uitkaffert.

"Zin in een ijsje?" vraagt Nathalie plots opgewonden. Zonder op mijn antwoord te wachten trekt ze me aan mijn arm mee het ijssalon in. Ik heb geen idee wat er plots met haar is, maar als ik Nathan zie heb ik al zo'n flauw vermoeden.

*Nathan*

Ik zit van mijn thee te drinken terwijl sommige van mijn vrienden en ijsje eten en andere een broodje. Ik zit te peinzen over twee weken geleden als Hailey en Nathalie plots binnenkomen.

Wijselijk negeer ik hen, maar dat vind Nathalie geen goed plan. Met  Hailey aan de arm loopt ze onze kant uit. Simon kijkt haar aan maar zij negeert hem. Na wat er met Hailey is gebeurd is ze niet meer zo verliefd op hem, al zegt ze dat zelf.

"Nathan, zou je ons vanavond willen vergezellen naar een bar?" 

"Euhm..."

"Ik had toch al gezegd dat ik niet meeging!" zegt Hailey boos.

"Kijk, ik denk niet dat dat zo'n goed idee is," zeg ik, maar Nathalie trekt een zielige kop dus ik weet dat ze geen tegenspraak duld. "Maar voor één keer kan het geen kwaad zeker?"

"Dan is dat toch zonder mij. Ging jij geen ijsje nemen?" Nathalie knikt en Hailey blijft alleen achter, bij ons. Ik weet het niet zeker, maar na onze kus heb ik het gevoel dat ze me haat en dat ze ruimte wilt. Ik heb alleen schrik dat ze te veel ruimte heeft en ik wil ook gewoon met haar praten. Skyler papt nu aan met Francisco sinds ik haar vertelde dat ik Hailey wou en nu ben ik al twee weken alleen.

"Ik ga dan maar zeker." mompelt Hailey ongemakkelijk.

"Nee, blijf." zeg ik. Alle jongens kijken me aan maar ze kan nu echt niet weg.

"Ja graag, bij meneer de rokkenjager zeker. Doe jij dat vaker? Een vrouw kussen, zeggen dat je haar niet kwijt wilt en dan haar gewoon negeren? Als het zo zit hoeft het voor mijn niet." zegt ze kwaad.

"Ik dacht dat jij niet wou praten dus liet ik je maar doen, maar als jij mijn publiekelijk voor schut wil zette? Je doet maar. Je straf zal wel volgen. En denk maar niet dat het geen pijn zal doen. Jij betekende toch nooit iets voor mij. Dat je bleef was gewoon om je daarna te kwetsen." Met open mond kijkt ze me aan. Vanbinnen verscheur ik, maar ik mag me niet tonen hoe ik echt ben.

"Zo'n misbalksel als jij zou ik toch nooit willen daten." zeg ik er dan luid genoeg achter. Ik weet dat ik haar kwets en dat doet me pijn, maar ik kan niet anders. Boos loopt ze weg. Ik zie Nathalie kijkt en ze schudt haar hoofd. Onverschillig haal ik mijn schouders op, maar nooit zal ik hier over geraken als niet oké komt.

"Wat heb je gedaan?" vraagt Sam als beide meiden weg zijn.

"Toen ik uit de coma kwam hebben Hailey en ik gekust. Ik weet niet wat me bezielde, maar achteraf gezien zag ik in dat het het beste was. Nu zijn we beide boos op elkaar en praten we er zelfs niet over." zeg ik. De jongens weten al dat ik gevoelens had voor Hailey, maar van de kus wist alleen Francisco.

"Gast, waarom doen jullie dan zo kinderachtig tegen elkaar? Ga met haar praten." zegt Dylan. Ik weet het niet.

"Kijk, zij wou ruimte, dat gaf ik haar. Zij wou kussen, ik kuste haar. Nu wilt zij niets meer met me te maken hebben en ik snap haar. En toch willen jullie dat ik met haar ga praten?" de jongens knikken.

"Vooruit dan maar zeker." zeg ik. Ik sta op en laat hen achter. Buiten begin ik met mijn zoektoch naar Hailey.