She Is My Honey

Chapter 24

CHAPTER 24

Arix's point of view

Kinabukasan

Nagising ako sa malalim na pagkakatulog ng may maramdaman akong mainit na tumatama sa balat ko.Sinag ng araw.Umaga na pala.

Walang kabuhay-buhay akong tumayo at tinungo ang bathroom para maligo.May pasok pa ako ngayon.Kahit ayokong pumasok,hindi pwede.

Binasa ko ang mga kamay ko ng tubig at hinilamos sa aking mukha.I looked at the mirror.

Maga at mapula ang dalawa kong mata.I sigh.I'm totally a mess.

Hindi ko na lang pinagtuunan ng pansin iyon at naligo na.Matapos kong maligo ay dumiretso na ako papunta sa room.

I don't want to eat,marahil ay wala parin akong gana.Wala nang tao sa hallway at sigurado akong late na ako.Wala na din si Stacey sa dorm,mukhang akala nya hindi ako papasok ngayon kaya nauna na sya.

Tumigil ako ng mga ilang metro mula sa pintuan ng room.There was a figure of a man looking directly at me.Nakakunot ang noo nya at magkasalubong ang dalawang kilay.

Marahil ay nagtataka sya kung bakit ako nakasalamin.Yeah,nilagay ko ito kanina bago lumabas ng dorm.Ayokong makita nila akong ganito.

Ipinagsawalang bahala ko na lang ang presensya nya at naglakad na ulit.Papasok na ako sa room ng magsalita sya na nakapagpatigil sa pagpasok ko.

"Are you okay?"he asked.

I look at him."Yeah."i answered before turning my back at him.

Tuluyan na akong pumasok at dumiretso sa upuan ko,not minding the looks that they we're throwing to me.Siguro ay nagtataka rin sila kung bakit ako nakasalamin.

They we're just looking at me,but no one dares to speak.Umubob na lang ako at nagkunwaring natutulog.

Hanggang lunch time ay nakaganoon lang ako.Hindi naman nagalit ang mga nagturong prof,siguro ay wala silang pake.

Pinauna ko munang lumabas ang mga kaklase ko bago ako sumunod.

Dumiretso ako sa SC office para tumambay.Wala pa rin akong ganang kumain kaya hindi na ako nag abalang pumunta pa sa Cafeteria.

When I entered the office,they we're looking at me with a worried eyes.What's with that look?

Oh,mukhang binalita sa TV ang tungkol doon.I really don't understand the media,they we're socializing with other peoples private life.Bakit pa nga ba ako magtataka,dalawang tao na malakas sa industriya ang nawala.

Hindi ko na lang pinansin ang mga titig nila at dumiretso na lang sa table ko.

I sat down and placed earphone on my ears.Ipinikit ko ang mga mata ko ng magsimula ng tumugtog ang paborito kong kanta.Maybe listening to my favourite song can ease the pain.