She Is My Honey

Chapter 15

CHAPTER 15

Arix's point of view

"Hey,how about this Darling?Is this dress suits me?"mom asked again.

Kanina pa kami nandito sa mall dahil mukhang walang balak na umuwi si mom.Pagkarating ko kasi sa bahay ay niyaya agad ako ni mom na mag shopping.Sinabi nya pang gusto nya lang daw ako makasama.O baka naman gusto nyo ako gawing tagabuhat.Wala kaming kasamang bodyguard ngayon dahil ayaw ni mommy.Sagabal lang daw sila sa bonding moment namin.

"Lahat naman bagay sayo,mom."i answered which is truth.Lahat ng ipinakita nya saking damit ay bagay sa kanya.Hindi sa pagmamayabang but she really looks like a 21 years old girl.Mukha pang bagets si mom.Yeah,baby face sya,kaya nga madalas kaming napagkakamalan na magkapatid.

"O my ghad!This!I think this dress suits you!"she's looking on the light blue dress while her eyes is twinkling.The dress is plain but its really beautiful.And I think its suits me.Well,i like the color of the dress because its my favourite color.

"Yeah,I think too mom.Should I buy that?"i said pointing to the dress.

"Uh,of course my daughter.Sukatin mo na,yieee!"she said at inabot na sakin ang dress.

Sapilitan nya akong itinalikod at hinawakan ang magkabila kong balikat para maitulak ako papunta sa fitting room.Hindi na ako nag abalang mag reklamo pa.Pagkapasok ko sa fitting room ay kaagad ko iyong sinukat.Pagkatapos non ay lumabas na ako at naabutan ko si mom na abala sa paghahanap ng ibang damit.

I didn't bother to disturb him,i went on the large mirror inside this boutique instead.Tiningnan ko ang sarili sa salamin.I smiled sweetly.It really suits me.

"Yiee,my daughter is really gorgeous."i saw her on the reflection of the mirror.She is smiling from ear to ear while looking at me.

I smiled."Syempre,sayo nagmana eh."i answered that made her smile more widely than before.

"Yieee!"ani nya na parang kinikilig.

Pumasok na ulit ako sa fitting room at nagpalit ng damit.Matapos non ay naghanap pa kami ng ibang damit.

_

After 6 hours on strolling at the mall ay natapos din kami.We immediately went back to the Mansion dahil may bibisitahin pa ako.After eating our lunch,sumakay na ako sa kotse with my driver at pumunta na sa destinasyon ko.

I am now standing in front of a big black gate.May dalawang guard ang nakatayo sa magkabilaang gilid ng gate.Diresto lang silang nakatingin at hindi pagalaw-galaw.I fake a cough para mapansin nila ako.Hindi naman ako nabigo dahil nginitian nila ako at pinapasok.

I roamed my eyes around at doon ko nakita ang isang lalaki na prenteng nakaupo sa isang mahabang couch at seryosong nagbabasa.Nakangiti akong naglakad papalit sa pakay ko.

"Par!"i hug him tightly because of the excitement.Finally!After 1 year of waiting,nandito na ulit sya sa harapan ko at kayakap ko pa.

"Agh c-cant breathe,Xine!"nakangiti akong bumitaw sa pagkakayakap sa kanya.Not minding the death glare he was throwing at me.

"Agh!Do you missed me that much?!"kunwari'y naiinis nyang tanong.Duh,if I know tuwang-tuwa sya na makita ulit ako.

"Of course,my dearest brother.Its been a year since i saw you.So,how was your life?Still dull or whatever?"pang-aasar ko sa kanya na sinabayan ko pa ng paghampas sa balikat nya.

Yeah,you read it right.He is my brother.2 years ang gap namin.But i used on calling him Clyde or Par,never ko pa nga ata syang natawag na kuya.Well,yun din naman ang gusto nya.He lived at the France kaya ngayon na lang ulit kami nagkita.That's why I missed him that much!By the way,he is Clyde,the handsooome brother of mine.

"Boring."matipid nyang sagot.

"Oh?Bakit nakasimangot ang mahal kong prinsesa?"pang-aasar nya.Uh,hindi ko alam na nakasimangot na pala ako.

I rolled my eyes at him.Nakakaasar eh!May naramdaman akong kamay na pumulupot sa bewang ko.Galing iyon sa likoran and I'm sure that Clyde is hugging me from behind.Uh,he's that sweet readers.

Pilit kong tinatanggal ang pagkakakulong ng kamay nya sa bawang ko but instead of letting me go,mas lalong humigpit ang pagkakayakap nya."I miss you."sambit nya sa malambing na tono.

"Yeah,i miss you you.Let go of me now,bastard."i snorted.

"Why would I do that,my dear princess?"kung kanina ay mahigpit ang yakap nya,ngayon ay mas lalo pang humigpit.He rest his chin on my shoulder.

"Oh,gross Clyde!Nakakadiri na ah.Pakawalan mo na ako."reklamo ko,that made him chuckled.Maya-maya lang din ay wala ng kamay ang nakapulupot sa bewang ko.

"Ano nga pala ang ginagawa mo dito?"he asked.Bumalik na sya sa pagkakaupo at muling nagbasa.Bipolar talaga.

I rolled my eyes at him kahit hindi nya naman nakikita."Visiting my dearest brother,duh!"maarte kong sagot.

He looked at me at parang nagpipigil ng tawa,that's why I gave him a death glare.
"Where's my pasalubong?"tanong ko.

He shrugged then look away."What the hell!Where's my pasalubong?"
tanong ko ulit.Yah,pumunta talaga dito para kunin lang ang pasalubong ko.Kidding aside.

"Pinamigay ko na,akala ko kasi ayaw mo."he said.

I smirked.As if he can fool me.I lend my hand in front of him.He raised his eyebrow."Give me my pasalubong."

"Agh!Wala ka talagang sweet bones.Fine!Nasa kwarto ko."he said.I smiled sweetly.Yes,i won!

Masigla kong tinungo ang kwarto nya at hinanap ang mga pasalubong na para sa akin.I roamed my eyes around.Wala paring pinagbabago ang bahay na to.Naalala ko tuloy nung mga bata pa kami ni Clyde.We used to play here,dito rin kami natutulog minsan.But now,malalaki na kami at syempre hindi na namin pwedeng gawing ang bagay na ginagawa namin dati.By the way,si Clyde na ang nag mamay-ari ng bahay na 'to.Gift nila Dad sa kanya noong nakaraang taon.

Binuksan ko yung malaking bag na nakalagay sa gilid ng kama.At akin nga 'yon dahil nakasulat doon ang pangalan ko.Ibinuhos ko ang mga laman non na parang isang batang niregaluhan.Of course,I should be happy dahil madami na naman akong chocolates.Matapos kong magpakasasa sa mga pasalubong sakin ay nag desisyon ba akong bumaba.

"Waaaah!Thanks sa pasalubong Par."nakangiti kong sambit habang pababa.

Nasa baba sya ng hagdan at naghihintay sakin."Anything for my baby sister."he said while smiling sweetly.I gave him a warm hug nang tuluyan na akong makababa.He's wrong.Meron din naman akong sweet bones kahit papaano.

*****