She Is My Honey

Chapter 25

CHAPTER 25

Arix's point of view

I'm now heading to the parking lot when Cale blocked my way.Hindi sya nagsalita at sumunod na lang sa akin.

Uhm,i forgot na sasama pala sya.

I looked for my driver.Yeah,my brother sent a driver to fetch me here.Hindi pa kasi ako pwedeng mag drive due to my age.

Nang makita ko na ang kotse ay sumakay na agad ako gayon na din si Cale.Mukhang wala syang balak dalhin ang kotse nya.

Buong biyahe ay walang umimik ni isa sa amin.Maya-maya lang din ay nakarating na kami sa bahay.

Pinagbuksan kami ng driver ng pintuan.I stood up straight and let a heavy sigh bago tuluyang pumasok sa loob.

Maraming nakapila na kotse sa labas at alam kong ang mga dumalaw ay mga kamag-anak namin and more of it mga ka-business nila Dad.

I turned my back as I felt a hand tapped my shoulder.Seryoso lang ang tingin sa akin ni Cale na parang nagsasabing 'Kaya mo yan'.

Bahagya akong ngumiti at nagpatuloy na sa paglalakad.

"Condolence,iha."malungkot na sambit ng isang sosyaling matanda.

Ngumiti na lang ako ng pilit bago magpatuloy sa paglalakad.Sumalubong sa akin ang nag-aalalang mukha ng kapatid ko.

There's a hint of sadness in his eyes.Parang nangungusap ito at nagsasabing 'I want to cry,but I don't want you to see me crying.'

Naglakad ako papalapit sa kanya habang pinipigalan ang emosyon ko.Samantalang si Cale naman ay nasa tabi ko at inaalalayan ako sa paglalakad.

Huminto ako ng ilang metro mula sa kinatatayuan ni Clyde.I opened my arms widely.Hindi naman ako nabigo dahil yumakap sya sakin.

"It's okay to cry.."i said as i tapped his back to comfort him.

He looked at me with a worried face.I gave him an assurance smile.Doon na syang nagsimulang umiyak habang nakayakap sakin.

I tried to hold my tears but I can't.In the end,umiyak na din ako habang kayakap ang mahal kong kapatid.

"This is t-the last t-time that I will c-cry.I p-promise."I said between my sobs.

Mas lalo akong naiyak ng may maramdaman akong kamay na humawak sa ulo.It was from Cale who's trying to comfort me.I smiled at him bago ko punasan ang mga luha ko.

"It's okay,Par."

"N-nag aalala ako s-sayo."sambit nya sa gitna ng kanyang pag-iyak.

"H-hindi ka pa n-nakain simula k-kahapon.Balak m-mo din bang magpakamatay at i-iwan ang Kuya mo?"i felt guilty from that.

"I'm s-sorry."

Humiwalay sya sa pagkakayakap sa akin at pinunasan ang mga luha sa pisngi ko gamit ang hinlalaki nya.Hindi ko naramdaman na umiyak ulit ako.