ခ်န္းေယာလ္တေယာက္ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ တံေတာင္း
ေဟာင္းတခု၏ေအာက္ကို ကားက္ုိေကြ႔ခ်ရပ္လိုက္သည္။
တံေတာင္းေဟာင္းရဲ႕ေအာက္မွာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲနဲ႔
ျဖစ္ေနတဲ့ ရန္ပြဲဟာ ခပ္လွမ္းလွမ္းကထဲက သူလွမ္း
ျမင္ေနရသည္ ။ ခ်န္းေယာ္ ကားကို ဆယ္ဟြန္းရဲ႕
ဆိုင္ကယ္ေဘးကို ေကြ႔ခ်ထိုးရပ္လိုက္ၿပီး ကားေပၚက
ေန အလ်င္အျမန္ေျပးဆင္းလာလိုက္ေတာ့ အျပင္ဘက္
က ရန္ပြဲရဲ႕ ထိုးႀကိတ္သံေတြကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္
ေလာင္ပင္ၾကားရေတာ့သည္ ။ တေယာက္နဲ႔အမ်ား
ေပမဲ့ ဘယ္သူကမွ ဆယ္ဟြန္းကို ထိေအာင္မထိုး
ႏိုင္ၾကေသးဘူး ။ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ လက္ထဲက သံတုတ္
နဲ႔ အ႐ိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ ေကာင္ေတြကေတာ့ ေျမႀကီး
ေပၚမွာ ပစ္လဲကာ ညည္းတြားေနၾကေတာ့သည္ ။
ဆယ္ဟြန္းက သံတုတ္ကိုသံုးၿပီး ေခါင္းေတြကို႐ိုက္မခြဲ
ထားတာ ကို ခ်န္းေယာလ္ ေက်းဇူးတင္မိသည္။" အို ဆယ္ ဟြန္း "
လူ တေယာက္ရဲ႕ ေျခေထာက္ကို သံတုတ္နဲ႔ ႐ိုက္ပစ္
လိုက္တဲ့ ဆယ္ဟြန္းေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ ေအာ္ကာ
လွမ္းတားလိုက္ရင္း ဆယ္ဟြန္း႐ွိရာကို ေျပးသြားလိုက္
ေပမဲ့ သူ႔ေ႐ွ႕ကိုေျပးဝင္လာတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕
လက္သီးေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြကို တန္႔ခနဲရပ္ပစ္လိုက္
သည္ ။ ခႏၶာကိုယ္ကိုအေနာက္ကို အနည္းငယ္ယိုင္ခ်လိုက္ ရင္း
ေ႐ွာင္လိုက္ကာ ထိုလူ၏လက္ကိုဖမ္းဆြဲလိမ္လိုက္ၿပီး
မ်က္ႏွာေပၚ လက္သီးတခ်က္ ပစ္သြင္းေပးလိုက္တယ္။" အိုဆယ္ဟြန္း ေတာ္ေတာ့ "
လူတေယာက္ထဲကိုပဲ ပစ္မွတ္ထားၿပီး သံတုတ္ကိုပစ္
ခ်ထားကာ အက်ႌေကာ္လံစကိုဆြဲကိုင္ထားၿပီး မ်က္ႏွာ
ေပၚ လက္သီးေတြအခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္သြင္းေနတဲ့
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ပံုစံက သည္းႀကီးမည္းႀကီးျဖစ္ေနတယ္။

YOU ARE READING
I Am Yours
FanfictionDon't wait until it's too late to tell someone how much you youe, how much you care.