KyungWon ၏ တတိယႏွစ္ စီနီယာမ်ား ေက်ာင္း
ၿပီးခ်ိန္ ကာလ "ဂင္မင္ေဆာ့အတြက္ အသည္းအသန္ ေၾကကြဲရခ်ိန္ ။
ႏွစ္ေယာက္အတူေနတဲ့ အေဆာင္ခန္းဟာ သူ တစ္
ဦးထဲအတြက္သာ က်န္ရစ္ခဲ့ရသည္ ။ တဖက္ ကုတင္
ဟာ လစ္ဟာလို႔ သူ႔အတြက္ေနသားမက် ။ စာၾကည့္
စားပြဲခံုမွာ ထိုင္ေနတတ္တဲ့စီနီယာကို ျမင္ေယာင္ရင္း
လြမ္းရသည့္ဒဏ္ကဆိုးသည္ ။ တေန႔တာကို အတူ
ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရသည္ ။ကိုယ္တိုင္က ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္
လို႔ေနၿပီ ။ အနီေရာင္ေက်ာင္းဝတ္စံုကိုဝတ္ၿပီး ခါးကို
ဆန္႔ကာ မားမားမတ္မတ္ လမ္းေလ်ွာက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ။ပထမ
ႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြေ႐ွ႕ စီနီယာတေယာက္ အျဖစ္
ေလးစားေၾကာက္ရြံ ့ျခင္း ခံေနရၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ စီနီယာကို
လြမ္းသည္ ။ ေတြ႔ခ်င္သည္ ။ ဖက္ထားမိခ်င္သည္ ။လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ၿပီး အလုပ္သိပ္႐ႈပ္ေနလား စီနီယာ ။
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလြမ္းလား ? ။ဟာ သတိရလိုက္တာ။
" ဂင္မင္ေဆာ့တေယာက္ သက္ျပင္းေတြခ် "
ဂ်င္ဝူးကျပံဳးစိစိနဲ႔စေနေပမဲ့ သူ မရယ္ျပံဳးျပႏိုင္ ။ သူ႔
နည္းတူ မရယ္ျပံဳးႏိုင္တဲ့သူ စီနီယာေျဗာင္ဘတ္ဟြၽန္း။
စီနီယာခ်န္းေယာလ္ ေက်ာင္းၿပီးသြားလို႔ လုပ္ငန္းခြင္
ဝင္သြားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကေလးေလးလိုမ်က္ရည္က်
တုန္း ။ လြမ္းေပမဲ့ ငိုရင္ စီနီယာကမႀကိဳက္လို ့ မငိုမိ
ေအာင္သတိထားမိေနသည္က အႀကိမ္အႀကိမ္အခါခါ။ဂြၽန္ေဆာင္းကို မွီထားရင္း ျပံဳးစိစ္ိ႐ုပ္လုပ္ေနတဲ့ ဂ်င္ဝူး
ကို စီနီယာသာ႐ွိရင္ မ်က္ႏွာတည္ႀကီးနဲ႔ေၾကာက္လန္႔
သြားေအာင္ၾကည့္ပစ္မွာ ေသခ်ာသည္။" ဒါနဲ႔ မင္ေဆာ့ ဆယ္ဟြန္း ဒီေန႔လာေတြ႔မယ္တဲ့လား"

VOUS LISEZ
I Am Yours
FanfictionDon't wait until it's too late to tell someone how much you youe, how much you care.