[မမွတ္မိၾကေတာ့ရင္ ေ႐ွ႕တပိုင္းကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ
ဒီလူလဲ မမွတ္မိလို႔ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ထားရတယ္ ၊ ကိုယ့္
Fic ကိုယ္ျပန္ဖတ္ရင္ ႐ွက္တတ္လို႔ နည္းနည္းေတာ့
က္ုိး႐ို ့ကားယားႏိုင္တယ္ :3 ]
| | EXTRA - SEVEN | |
မင္ေဆာ့တေယာက္ ဒီကေန႔ပဲ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္သြား
တဲ့ စီနီယာက္ုိၾကည့္ၿပီး ရယ္လဲရယ္ခ်င္တယ္ ။ တကယ္
ပဲ စီနီယာေ႐ွ႕မွာ စိတ္႐ွိတိုင္း ေျပာထြက္ဖို႔မျဖစ္ေတာ့
ဘူး ။ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္နဲ႔ ေနသင့္ၿပီး စိတ္ဆိုးတိုင္းေျပာ
ထြက္သြားတဲ့ ဒီပါးစပ္ေလးကို ဂ႐ုစိုက္ပါေတာ့မယ္ ။
ဒီေလာက္ ေကာင္းတဲ့ကုမၸဏီကေန အလုပ္ထြက္လာ
တာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ဆိုးခ်င္စရာျဖစ္တယ္၊
ဒါေပမဲ့ ဒီလူက အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြ ျပည့္စံုေန
ၿပီး ၊ ကုမၸဏီေတြက လိုခ်င္ေနၾကတဲ့ သူပဲေလ ။ မနာ
လိုခ်င္စရာပါပဲ ။
စီနီယာကေတာ့ ဒီေန႔ည ေမေမ့ဆီ အလည္သြားမဲ့အ
ေၾကာင္း ေျပာထားၿပီး ေရခ်ိဳးေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို စာ
အုပ္ဖတ္ရင္း ဇိမ္ေျပနေျပ ေစာင့္ေနသည္ ။
" အလုပ္လက္မဲ့ႀကီးက္ုိ ကြၽန္ေတာ္ တင္မေကြၽးထား
ႏိုင္ဘူးေနာ္ စီနီယာ "
အိပ္ယာေပၚမွာ နံရံကိုမွွီ ၊ ေျခဆင္းထားကာ စာအုပ္
ဖတ္ေနတဲ့သူက မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္လာၿပီး ျပံဳးသည္ ။
စာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး အဝတ္ဗီ႐ိုထဲက အဝတ္အစား
ထုတ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတယ္။
" အခုခ်က္ခ်င္း မင္းကို လက္ထပ္ယူလိုက္လို႔ေတာင္
ရတယ္ "
" ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းၿပီးေအာင္ေတာ့ တက္ခြင့္ေပး
ပါဦးဗ်ာ ။ ဒီေလာက္ထိ ပိုက္ဆံ႐ွိေနရင္လဲ ဒီည သြား
ေသာက္ရေအာင္ေလ "
" မရဘူး "
တီ႐ွပ္အက်ႌကို ေခါင္းကေန စြပ္လိုက္ၿပီး စူပုတ္ပုတ္
မ်က္နီာအမူအရာနဲ႔ မင္ေဆာ့က လွည့္ၾကည့္လာေတာ့
အိုဆယ္ဟြန္းက လံုးဝမလိုက္ေလ်ာေပးႏိုင္ေၾကာင္းကို
မင္ေသေသ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ သက္ေသျပေနတယ္ ။
YOU ARE READING
I Am Yours
FanfictionDon't wait until it's too late to tell someone how much you youe, how much you care.
