Kusura bakmayın meleklerim uzun zamandır yoktum. anca geldim geç olsun güç olmasin demişler sjsmdkkdkd
Bu şarkı benim bestlerimden beğeneceğinizi düşünüyorum. Umarım bölümü de begenirsiniz.
Neyse iyi okumalar
Sizi seviyorum. Xxx
Bahardan;
hamit babanın sözleriyle agzimdaki lokmayı zorla yutup endişeyle yavuza baktım. yavuzun boynundaki damarlar belirginlesirken babasına sert çıkacağını hissetmiştim.
Eğer araya girmezsem belkide birbirlerine geri dönüşü olmayan şeyler söyleyeceklerini düşünüyordum bu yüzden zorla gülümseyip konuştum.
"ahm... tabi babacım" yavuzun masanin üzerinde yumruk yaptığı elini tutup sıktım "yavuz kalkalım istersen? babanı duydun değil mi?"
Hamit babaya bakarken sertçe yutkundu, sanki bu yutkunuş yavuzdan gelecek fırtınanın habercisi gibiydi...
Elini hızla masadan çektiğinde ellerim havada birkaç saniye ona baktım.
Beni dinleyecek gibi görünmüyordu.
Hamit baba düz bi şekilde önüne bakarak yemek yemeye devam ederken konuştu "dediklerim anlaşılmadı mi yoksa bilerek mi yapıyorsunuz" başını yavaşça çevirip yavuza baktı "yukarıya çıkın ve hazırlanın"
Zorla güldüm "tabi baba çıkacağız" ayağa kalkıp yavuzun kolunu tuttum "size afiyet olsun, yavuz hadi kalkalım canım"
Yavuz bana bakmadan kolunu tekrar benden kurtardı "bırak!"
Sesi o kadar yabancıydı ki, konuşanın o olduğuna zor ikna olmuştum. kesik kesik nefesler alırken hamit babaya baktım.
Hâlâ istifini bozmadan kahvaltısını ediyordu. Yavuz sandalyesini devirerek ayağa kalktığında gülümser anne de endişeyle ayaklanmisti.
"Baba!"
Hamit baba elindekileri yavaşça masaya koyup yavuz baktı.
"Artık karşında savunmasız, ezik, yardıma muhtaç biri yok. Ben ergen veya yaşi dolmamış cocugun degilim bunu anla artik. Bana bakıyorsun, bu zamana kadar her istediğimi yaptın diye hayatıma bu kadar müdahale etmeye hakkın yok!" diye yüksek sesle konuştuğunda hamit baba alayla güldü.
Gülümser anne yavuzun kolunu tutup yalvarırcasina yüzüne baktı "oğlum lütfen baban seni düşünüyor"
"Sen karışma anne! bu babamla aramızda olan birşey, seni üzmek istemiyorum"
Gülümser anne birkaç adım geri çekilip hamit babaya bakmaya başladı.
ikimizde hamit babanın ne tepki vereceğini merak ediyorduk.
"Yavuz haklı gülümser, sen karışma." yavuzu baştan aşşağıya süzüp ekledi "belli ki onun iyiliği için yaptığımız, söylediğimiz şeyler beyefendiyi sıkmış"
"Doğru, soyledigin herşey beni sıkıyor. Benim için yaptığını düşündüğüm her şey beni eziyor, senin paranla yaşıyor olmam beni eziyor hamit KARASU! Bana ne yapmam gerektiğini söyleyerek calışanınmışım gibi hissetmeme neden oluyorsun ama ben..." işaret parmağıyla babasını işaret etti "senin emrinde çalışan biri değilim"
Hamit baba yavuzun resimleriyle sakinliğini koruyamadı. Hızla ayağa kalkıp yavuzun karşısına dikildi " Bunca zaman senin için çalıştım, çabaladım. Gece gündüz demedim, uyku, dinlenme bilmeden çalıştım. Sana daha iyi bir hayat sunmak adına, ne istersen onu sana getirebilmek adına çalıştım. Bir kere bile pişman olmadım." Yavuz hemen hamit babanın sözünü kesti "senden ne istedim ki? Ne istedim de bu kadar çalışmana gerek vardı? Ne istedim de annemle yüzünü zar zor görür olduk. Ne istedim de bizden bu kadar uzaklaştın baba ne?"
