Yeni bölümle karşınızdayım canımlar bol yorum yapın iyi okumalar...
Yavuzdan;
Gerçekten aşık olduğumu hissediyorum, baharın anlattığı gibi gülüşü bana dünyanın en güzel gülüşü gibi gelmişti ve en önemlisi onu çocuklarımın annesi olarak görmüştüm. Ne demişti bana 'çocuk görüp görmemek seni aşkının büyüklüğüne bağlı' evet sanırım büyükçe aşık oldum!
Annem onları yakınımıza doğru getirdiğinde güzel yüzünü daha net görebildim, çok güzel gülüyordu.
Beni baştan aşşağıya süzdüğünde aklıma yürüyemiyor oluşum gelmişti.
"Oglum bak bu fulya hanım" diyip kızın annesi olduğunu düşündüğüm kadını işaret etti. Elimi kadına uzatıp sıktıktan sonra konuştum "memnun oldum bende yavuz"
Kadın dişlerini göstererek gülümsedi "bende canım bende"
Sıra aşık olduğum kıza geldiginde yutkundum, annem söze girdi " bu tatlı kızda fulya hanımın kızı doğa" dedi.
Doğa, nede güzel bir isim tıpkı kendi gibi. Elimi bana gülümseyerek bakan kıza uzatıp tembelce gülümsedim "merhaba doğa"
Ah! Memnun oldum mu seseydim acaba diye düşünürken, doğa gulumsemesini yüzüne yayıp konuştu " merhaba yavuz"
Ne kadar da güzel sesi vardı, sanki türünün tek örneği bir kuş gibi cıvıldıyordu.
Ben onun gözlerine gozlerimi kenetlemişken annem baharı işaret edip konuşmaya başladı.
"Buda yavuzun-" hızla araya girip onu susturdum "O benim arkadaşım" diyip gülümsedim.
Aşık olduğum kızın yanında beni küçük düşürmelerine izin veremezdim.
Doğa önce anneme sonra da bana bakıp gülümsedikten elinin ucunu bahara uzattı.
"Memnun oldum"
Bahar ona ters ters bakıyordu ve sanırım dogayi korkutmayi başarmıştı "bende" diye kısaca konuştuğunda doğanın annesinin de elini sıktı.
Annem doğanın annesine dönüp "biz dilersen oturma odasına geçelim" dedi "ve siz çocuklar yavuzun odasına çıkabilirsiniz"
Ne çocuğu ya? Annem bir yolunu bulup yine beni küçük düşürmeyi başarmıştı.
Doğa bahar ve bana bakıp zorla gülümsedi, kız şimdiden sıkılmıştı galiba.
"İstersen odama çıkabiliriz" dedim utanarak.
"Ah. Tabi çok isterim"
Bahar beni asansöre iterken oda yanımda arada bana bakarak ilerliyordu. Asansörün önüne geldiğimizde tuşuna bastım ve kapısı anında açıldı. Önce biz daha sonra da doğa asansöre bindi.
Onun varlığı beni çok heycanlandiriyordu, bahara nazaran daha nazik, kibar ve ve sanırım daha kız gibiydi.
Neden baharla aşık olduğum kızı kıyasladiğımı anlamaya çalışırken çoktan odamın bulunduğu kata ulaşmıştık.
Asansörden çıktıktan sonra odama girdik, doğanın odam hakkında ne düşündüğünü acayip merak ediyordum.
"Odamı nasıl buldun" diye sordum. Gözleriyle birkaç saniye odayı inceleyip gülümsedi, "ahm... bilemiyorum, arkadaşlarımın bu tarz odaları yok, genelde " duvarları işaret etti "duvarlarda büyük boy kadın posterleri olur" dedi.
"Ha şu abaza erkeklerden bahsediyorsun, arabalarına binip, kasilarak gezerler, baba parası yerler" baharın dedikleriyle sinirli bir şekilde ona baktım.
"Sen ona bakma doğa" kolumu baharın boynuna dolayıp koltuk atıma doğru çektikten sonra saçlarını boşta kalan elimle karıştırdım "patavatsız arkadaşım benim"
Doğa ya baktığımda bana gözlerini büyüterek baktığını gördüm, fazla mı abartmıştım acaba?
Bahar kolumun altında tavuk gibi çırpınırken onu hemen kafasından iterek kendimden uzaklaştirdım. Sanırım bu saatten sonra doğayı anca rüyamda görebilirdim.
"Siz sevgili falan mısınız? Eğer öyleyse söyleyin ben gülümser teyzeye birşey söylemem" dediğinde dehşetle bahara baktım, onun da benden geri kalır yani yoktu.
"Yok asla, biz sadece çok yakın arkadaşlarız" bahara bakıp sordum "değil mi bahar?"
