One hundred days contract [[COMPLETED]]

OHDC: CHAPTER ELEVEN

BIG PROBLEM

Y/n's POV

Bago pa ako pumunta sa hospital bumili muna ako ng prutas para kay ina, baka gigising siya ngayon para naman may kain siya.

Time skip>>

Nung pumunta na ako hospital nagtataka lng ako kung bakit alert ang mga doctor, inisip ko na lang na hindi totoo ang inisip ko na baka si ina. Kaya nung pumunta ako sa kwarto ni ina, nakita ko na nilagyan na nila ng oxygen at iba pa si ina. Kaya hindi ko maiwasan na maiiyak sa nakita ko.

"Miss, bawal ka dito kaya lumabas ka muna" sabi ng isang nurse. "Kamag-anak niya ako, kaya dito lng ako pakiusap" sabi ko at lumapit pa sa ina ko, pero pinipigilan nila ako at pinalabas sa kwarto, kaya tinitingnan ko nalang sila sa bintana kaso sinarado ng doctor.

Naghihintay ako na lumabas ang doctor ilang minuto na rin kase, hanggang lumabas na ang isang doctor.

"Are you her daughter?" Tanong nito "yes Doc, ano po ang nangyari?" aniya ko "IM doctor Seo, okay na ang nanay mo. Pero dapat pa siyang operahan." Sabi nito, kaya medyo gumagaan na rin ang pakiramdam ko. "Doc, maari ba pang ilang buwan ay maoperahan siya Doc?" Tanong ko "dalawang buwan, lng ang karapatdapat na maoperahan siya." Paliwanag ni doctor seo "Doc, magkano po ang bayad?" Tanong ko ulit. "5, 000, 000" sabi nito at umalis na. "Saan ako kukuha nang ganun kalaki na pera? Kulang ang 100 days na araw sa trabaho kay yoongi" sabi ko na nag-alala.

Habang nag-iisip ako, naisip ko na magtrabaho ako bilang part time Job, kaya umalis na ako agad at para maghanap ng iba pang trabaho.

>>>>

Ilang oras na ang nakalipas sa paghahanap ko ng trabaho pero wala pa rin.

Author's POV

Nagabihan na si Y/n sa paghahanap ng trabaho hanggang nakahanap na siya sa coffee shop, siya ay bilang janitor at nagbebenta ng cakes at iba pa.

"Salamat, may nahanap na ako" sabi niya na nakangiti "pero kulang pa yun! Dapat magtrabaho pa ako ng maayos" sabi niya nalulungkot at nagchecheer sa sarili. Naglalakad siya pauwi para sumakay ng bus papunta sa hospital.

Habang naglalakad siya may hindi siya inaasahan na makita, yun ang bestfriend ko.

Y/n's POV

Habang naglalakad ako nakita ko ang isang familiar na tao, at iyon ang isa sa pinakaimportanteng tao sa buhay ko. Bigla itong tumakbo palapit sa akin at niyakap ako, confirmed bestfriend ko nga.

"Bes! Long time no see, kamusta ka na ngayon?" Tanong ni Nicole, si Nicole ay 5 years na bestfriend ko hindi lng siya ang kasama ko dahil nasa private School siya pumapasok. "Okay lng naman. Ikaw? Ba't nandito ka? Kamusta sina tita at Tito?" Sunod sunod na tanong ko " Okay lng ako, sina mommy at daddy okay lng naman, at nandito ako para mamasyal boring kasi" sabi niya.

"Bes, punta tayo sa mall" sabi niya "May gagawin pa kasi ako." paliwanag ko. "Bes, cgeh na minsan lng ito at libre ko" sabi niya na nakangiti. Kaya pinagbigyan ko na lang siya, tama naman siya ehh minsan lng ang lahat nang ito mangyayari.

@mall
Agad kaming nagshopping, este agad siyang nagshopping. Kami nga magkasama pero ayaw kung bumili ng damit meron pa naman ako.

"Bes, ano mas maganda ito o ito?" Sabi niya habang pinapapili ako sa mga dress na parehong design pero iba ang kulay. "Bes, pareho lng naman ang design niyan" sabi ko "Bes, ito na lang anong kulay ang bagay?" Tanong naman niya. Kahit makulit tong kaibigan ko, mahal ko pa rin 'to. Saying OF kaibigan di lang siya ang naging kaibigan ko, pero hindi na kami nagkausap simula nung lumipat kami.

Miss ko na ang boybestfriend ko. Sana magkita ulit kami, at sana maayos lang siya. "Huy, ano ba? Nakikinig ka ba? Ano ang mas bagay ang black o white?" Tanong niya ulit, kulit di ba! "Kahit anong suotin mo babagay talaga yan sa iyo. Kahitt rainbow pa yan babagay yan sayo, kasi ang ganda ng Beshy ko eh" sabi ko at kinikiliti siya. "Hehe- tama na - hehe- nga - Hahahahaha- yan" sabi niya habang humagolgol sa tawa, kaya inirong ko na.