One hundred days contract [[COMPLETED]]

OHDC: CHAPTER 77

OHDC: CHAPTER 77
NEAR TO DEATH

Y/n's POV
Nung narinig ko ang busina, agad akong na estatwa. Para akong binulag sa liwanag na unti-unting lumapit. Hangang sa-

**bogshh

Na ikot ako ngayon sa ibabaw na basag na salamin nang kotse.

______
A/n's POV

Bulagta ang nakahandusay na duguang katawan ni y/n sa kalye. Nanghihina at pinipilit tumayo. "Kailangan kung makaalis ngayon. Kailangan kung makapunta nang state. Para sa kanila. Para kay yoongi at sa iba." Sabi ni y/n habang pilit tumayo.

Pero nung makatayo na sana siya at di niya inasahan na aapakan ang likuran niya. Kaya balik ulit siya sa pagkahiga. "Ahh" nanghihinang ungol niya dahil sa hapdi nang sugat na natamo sa aksidente at sa pag apak sa kanya.

"Ikaw ang may kasalanan nang lahat. Kaya magbabayad ka!!" Sigaw nito at sinipa ang tagiliran ni y/n. Dahilan Napasuka siya nang dugo. Paulit-ulit siya sinipa. Na dahilan kung bakit gusto niyang matulog ay napilitang mulat na mulat dahil sa sakit na naramdaman.

Umalis na ang misteryosong tao na sigaw nang sigaw at sipa kay y/n, pumunta ito sa kotse.

Habang may ginagawa pa siya at pinilit niya abutin ang cellphone niya na nalabas sa bag niya.

Nung naabot na niya ito ay agad niyang tinawagan ang inaanak nang isang doktor na kakilala niya. Si Kang Daniel.

[FLASHBACK<<<].

Habang nasa hospital si y/n, kausap niya ngayon ang Doktor na gumamot at nanatili sa tabi nang kanyang ina sa matagal na panahon.

"Doctor Seo, nandito ako para magpasalamat at magpaalam. Salamat kasi nanatili kayo sa tabi nang ina ko, at paalam dahil akoy aalis na." Sabi ni y/n. "Wala sakin yun, tungkulin namin na gamutin ang pasyente. At kaklase ko ang iyong ina kaya wala sakin." Sabi nang doktor. "Sa binanggit mong aalis, mag-ingat ka-" di natuloy ang sinabi nang doktor nung may pumasok. "Di ba sayo ko sayo kumatok ka baho pumasok." Bulyaw nang doktor. "Tito naman, dika na nasanay sakin." Sabi nung binata. "Oh nga pala, y/n siya si- Kang Daniel. Kaklase ko siya." Pagputol ni y/n. "Magkakilala na pala kayo." Nakangiting sabi ni Seo. "Pasensya na, malapit na kasi ang oras nang flight ko, di pa kasi ako nakapagpaalam sa magulang ko." Nahihiyang sabi niy/n. "No worry, cge pasensya ka na rin." Sabi nang doktor. "Teka y/n, number ko. If you need Help or may Emergency just call me." Sabi ni Daniel sabay abot nang card. "Thnx, doctor Seo, kang Daniel, Kamsahamnida. Jeongmalyo." Sabi ni y/n nag bow at saka umalis na nakangiti.

[END OF FLASHBACK]

"Dan, tulon-" di niya na tuloy ang sasabihin nung bumalik ang babae at sinipa saka inapakan ang cellphone ni y/n.

"You dare to call someone!!" Sigaw nito at sinipa na naman si y/n.

"Please spare me, i-i need t-to Go." Umiiyak na sabi ni y/n, habang pinipilit na imulat pa ang mata. "Spare? Hahaha, WHy would i? If u die, i could have the money! I could the popularity! My Love ones! Kaya mas mabuting patayin na kita!" Sigaw nito at hinanda nang iputok ang baril sa may dibdib at-