One hundred days contract [[COMPLETED]]

OHDC: CHAPTER 69

OHDC: CHAPTER 69
🕸HORRIBLE NIGHTMARE🕸

YOONGI's POV

Nandito ako ngayon sa AirPort, hinahanap si y/n. Sa pagpasok ko lang ay palinga-linga ako nag baba sakali na makita ko siya lalo na't limang minuto na lang at aalis na siya.

Takbo, search, sigaw sa pangalan niya.

"Airplane to USA is now ready to board. Again, Airplane to USA is now ready to board. Pls all passenger to Go to the plane. Thank u." Sabi nung speaker.

Kaya mas nagmadali ako papunta sa pintuan to USA plane.

Pagkadating ko dun ay papasok sana ako kaso di ako pinapasok. "Pls, ayaw ko lang kasi umalis girlfriend kaya papasukin niyo na ako. Pls." Kaso wala pa rin. Hanggang na board na nga ang eroplano, wala na siya.

Naglakad na ako paalis sa AirPort nang walang gana at nakayuko. At hirap talaga, kung sana nakinig lang ako. Kung sana lang mas pinanaig ko yung damdamin ko sa kanya. Ang tanga, tanga ko. Ang tanga ko.

"Yoongi?" Sabi nung boses babae nasa harap ko. Yung boses na yun, yun yung akala ko di ko na maririnig pa ulit. Pagtaas ko sa ulo ko, pakiramdam ko ako na yung pinaka swerteng tao sa mundo. "Y/n Lee." Ulit-ulit ko yang nabanggit. "Ikaw pala, ano kasi nalate ako dahil may nakali-" sabi niya at lumakad palapit sakin pero di ko siya pinatapos dahil agad ko siyang niyakap.

"Mahal kita y/n, mahal na mahal kita. Ayaw kung mawala ka. Pls. Wag ka nang umalis." Sabi ko at niyakap siya lalo.

Nung kumaliwas na ako sa yakap nakangiti lang siya at nahihiyang tumingin sakin. "Yoongi, mahal rin kita." Sabi niya kaya di ko sinayang pa ang oras ay hinalikan ko siya. And she kiss back naman.

Wala na akong pakialam kung marami mang tao nakatingin sakin, mainggit kayo. Kasi maganda ang minamahal ko. Hahahah.

Nung natapos na ay humarap lamang siya sa dibdib ko at sabay kaming habol hininga. Pero bigla na lang siyang umiyak. Kaya agad ko siyang hinarap sakin.

"Patawad, patawarin mo ako." Sabi niya na lalong umiiyak. "Shh... wag kanang umiyak." Sabi ko. "Di,di mo na maiintindihan. Patawad kung iiwan na naman kita ulit. Patawad yoongi. Kung di man ko man mapanatili sa tabi mo. Yoongi." Sabi niya na lalong niyang umiiyak. "Pano naman yun, i kung nandito ka naman sa tabi ko?" Sabi ko at hinarap siya. "Y-yoongi. Patay na ako, patay na ako. Mahirap man to sabihin sayo pero patay na ako." Sabi niya at umiiyak. "Pan-" di ko napatuloy ang pagsasalita nung nakita ko na may dugo, tatlong linya nang dugo na bumagsak sa mukha niya. Ang pangatlo na linya nang dugo ay sa kilay lang niya bumagsak at nung tinignan ko ang buong katawan niya. At may mga gasgas ito na tila ba galing siya sa aksidente- hindi, mali tong inisip ko. "Tama ka, yoongi. Patawarin mo ako, ma-hal ko." Sabi niya, bago bumagsak. Pero bago man siya mahiga sa sahig ay sinalo ko siya kaagad. "Y/n, gumising ka." Sabi ko at inaalog siya. "Y-yoon-gi. Pata-wad, sa La-hat nang na-ga-wa ko. Ma-hal na mahal ki-ta." Nahihirapang sabi niya nais ko sanang humingi nang tulong nung napansin ko lahat nang tao nawawala, at unti-unti ring dumidilim ang paligid.

At nung mag sa salita pa sana ako, ay nahinto ako nung mas di ko maintindihan ang lahat nang ang katawan ni y/n ay unti-unting naglalaho. Paa hanggang ulo. "Y/n please gumising ka! Y/n!!!" Sigaw ko paulit-ulit na di mn mapigilang tumulo ang luha sa aking mga mata.

Nang may hiwagang boses akong narinig. "Sir... sir... gising po kayo. Sir... sir." Sabi nito. "Y/n, wag mo akong iwan. Y/n!!!" Sigaw ako.

Biglang lumiwanag ang lahat at, bumangon ako sa sofa sa isang bar.

Buti panaginip lang, sana di yun magkakatotoo. "Sir, sorry po pero bawal po kasing pumunta ang mga estudyante sa ganitong oras." Sabi nung waiter. Di ko nalang pinansin at umalis na.

Isa yung pinaka masamang bangungot sa buong buhay ko. Y/n sana okay ka lang.