One hundred days contract [[COMPLETED]]

OHDC: CHAPTER 31

minmin's mom

"Yeah, its just me na makipagkaibigan sayo. At least ako nagpapakatotoo ikaw? Plastic pa sa mga plastic."—me. "Hayop ka!!!"—siya at sinampal ako. Napahawak ako sa labi ko, buti di dumudugo. "Wala na akong utang sayo huh! Nasampal mo na ako ih! At saka kung mananampal ka, lakasan mo sayang naman yung Sampal pang revenge mo dahil inagaw ko boyfriend mo di ba?"—me with sarcastic tone. "Walang hiya ka talaga!!"—siya.

Sasampalin sana niya ako, kaso mas umuna ang kamay ko, at dahil sa galit na galit na talaga ako ay pupunan ko pa, pero dumating si yoongi at hinawakan ang kamay ko. "A-aray, yoongi"—me. "Wag na wag mo siyang sasaktan."—siya. "Siyang nauna ih! Kung nagalit siya sa sinabi ko, di ko na yun kasalanan, kung affected siya."—me at umalis na, sa totoo mas lalo akong nasasaktan sa panahon na pinoprotektahan niya si Suran, ano bang magagawa ko, walang kami.

"Y/n."—siya kaya napahinto ako sa paglalakad. Lumapit siya at binigay niya sa akin ang isang envelope kaya agad kung tinignan. Gulat na gulat ako nung nakita ko ang laman ang napaluha rin ako. "Ano to?"—me. "Pera, bayad ko yan sa contract natin."—siya. "Huh?! Ano akala mo sakin? Bayaran? Yoongi, kala ko iba ka. Tulad ka rin pala nang iba!."—me. "Kung minahal man kita, totoo yun, hindi ako nagmahal para magpabayad o para sa pera mo. Ito pera mo."—dugtong ko at sabay bigay sa kanya ang pera sa kanya.

"Btw, kalimtan na lang natin na magkakilala tayo."—me at umalis na.

Habang naglalakad ako palabas sa campus di ko mapigilang umiyak nang umiyak. Di ko inakala na ganyan pala siya.

YOONGI's POV
Pumasok na ako sa room, kahit ilang segundo na ang lumipas di ko parin nalimutan ang nangyari kanina.

"Kung minahal man kita, totoo yun, hindi ako nagmahal para magpabayad o para sa pera mo."

"Kung minahal man kita, totoo yun, hindi ako nagmahal para magpabayad o para sa pera mo."

"Kung minahal man kita, totoo yun, hindi ako nagmahal para magpabayad o para sa pera mo."

"Kung minahal man kita, totoo yun, hindi ako nagmahal para magpabayad o para sa pera mo."

Sa sinabi niya biglang kumirot ang puso ko, parang nasaktan ako sa narinig ko mula sa kanya.

"Babe, di ka ba pupunta sa canteen?"—Suran. "Mauna kana."—medyo cold kung sambit. "Pero—" "Umalis ka na!"—di ko alam kung ano na nangyayari sakin, bigla ko nasigawan si Suran. Nung tumingin ako sa kanya umalis na siya.

Nakita kung umuulan, kaya napatingin agad ako sa bintana at nakita ko sa baba, na si y/n.... basang basa sa ulan. Na lumuha ba? O dahil lang sa ulan.

Wala namang kami kaya bahala na siya, tama naman siya wala talaga akong pakialam sa iba.

Y/n POV
Pati naman ang kalangitan nakikijoin sa kalungkutan ko, kaya lakad ako nang lakad, wala naman akong mababalikan dun sa loob.

Di ko alam kung saan ako dinala sa paa ko basta alam ko na aalis ako, malayo sa kanila, malayo kay yoongi, malayo kay Suran malayo sa paaralan.

Di ko talaga maialis sa isip ang ginawa ni yoongi, sa pagkakilala ko sa kanya, di siya ganun.

May bigla akong narinig na preno, kaya napatingin ako sa harap ko at— huminto naman ito pero unti-unti nanlabo ang paningin ko at—

All went black**

SOMEONE's  POV
"Madam, umuulan po."—driver. "Hinay-hinay na lang po sa pag Drive."—me.

Habang nagmamaneho, may biglang babae na nasa harapan namin kaya, pinahinto ko.

Lumabas na ako kahit walang payong, para siguraduhin kung okay lang.

Nung lumabas na ako, nadatnan ko na himatay na ang babae kaya agad kung pinapasok ni manong june ang babae sa kotse.

~*~

Dinala ko na siya sa kwarta nang anak ko, di naman yun uuwi pa dito. Tungkol sa babae, okay lang naman siya, nahimatay lang dahil basang basa na siya nang ulan.

Tela may kamukha siya, di ko lang naalala kung sino.

Y/n's POV

Nagising ako sa isang— di ko kwarto to ah! Teka, puro itim. Di kaya kay— di naman cguro. Di maari yun, nasa daan ako nun pano ako napunta dito? Oo, nahimatay pala ako kanina.

Agad akong lumabas sa kwarto, nagulat ako nung may biglang nagsalita sa likod ko. Napatingin agad ako kung sino yun.

Nung nakita ko ang mukha— t-tita? Oo, siya nga. Kahit matagal na kaming di nagkikita natatandaan ko parin ang mukha niya. "Okay ka na ba?"—tanong niya. "Tita?"—me. "Tita, ako to si y/n."—ulit ko na sabi.

Ff>>

Siya nga tita ko, matagal na rin. Na kwento kami sa isa't isa, lahat nang nangyari sakin. Na kwento ko tungkol kina ina at ama, nalungkot rin siya.

Nandito ako ngayon, sa sala, tumitingin sa mga picture ni minmin. Di ko lang naintindihan bakit lahat nang pic kasama niya palagi ang BTS, oo tama ka, BTS yung naging kaibigan ko rin. 😢

"Tita, kilala mo po sila."—di tumingin si tita pero sumagot naman siya. "Oo, mga kaibigan yan nang minmin mo."—natatawa niyang sagot sa pagbanggit nang minmin. "Kamusta na po pala si minmin?"—tanong ko. "Ito, okay naman."—siya. "Saan na po siya nag-aaral?"—me. "Ah! Tulad mo, nag aaral siya sa paaralan na pinapasukan mo."—sa sinabi niya nagulat ako. Tagal ko na siya hinahanap, nasa harapan ko lang.