One hundred days contract [[COMPLETED]]

OHDC: CHAPTER 17

LETTER

Habang umiiyak ako at yakap si ina biglang dumating ang doctor.

"Doctor Seo"sabi ko na naiiyak. "Ito, sulat yan nang ina mo bago siya mamatay." Sabi nang doctor kaya lalo akong na iyak. "Ibig mo po bang sabihin-" "oo, gumising siya at nagsulat niyan bago mawala" pagputol nang doctor sa akin.

FLASHBACK<<<
Doctor's POV
Nung pumunta ako sa kwarto ni Mrs Lee nakita ko mismo na gising na ito at nagsulat. Kaya agad kung tinatawagan ang kanyang anak pero walang sumasagot, kaya lumapit ako sa pasyente.

"Mrs Lee Your awake, congratulations" sabi ko na nakangiti. "BTW im doctor Seo Your doctor" pagpapakilala ko. "Doc, pakiusap ibigay mo ito sa anak ko. At pakisabi na mahal na mahal ko siya." Sabi niya at bigla nalang humina ang pulso niya. So I check her, but its too late she's dead.

END OF FLASHBACK

Umalis na ang doctor kaya binasa ko agad ang sulat ni ina.

Y/n,
Y/n, anak ko. Alam ko na sa panahong ito nababasa mo na ang sulat ko para sa iyo, patawarin mo si ina hindi na kasi kaya ni ina ang lahat. Pero anak ko, wag kang sumuko sa lahat nang problema mo. Anak ko, yung lahat na sinasabi mo sa akin ay nadidinig ko hindi ko lang maigalaw ang katawan ko para mayakap ka, hindi ko masabi sayo nang harapan na mahal na mahal kita. Anak wag mong papabayaan ang sarili mo huh! Mahal ka ni ina, mahal na mahal na mahal na mahal na mahal kita anak ko.
At saka, kung may problema ka, naalala mo yung panahon na kasama pa tayo nang ama mo, may secret box tayong tinago sa secret place natin. Nandoon, gusto ko hanapin mo ito at magiging okay na ang buhay mo niyan. Anak, wag mo kalimutan na mahal ka namin ni ama huh.

Nung nabasa ko ito, tumingin ako sa ina ko at niyakap siya nang mahigpit.

"Ina, bakit mo ko iniwan? Ina, pakiusap gumising ka. Hindi ko kakayanin kung wala ka parang wala ring silbi ang buhay ko. Ina!!!"

Someone's POV
Pangako, aalagaan kita y/n. Hindi kita papabayaan, kahit hindi mo alam yung nararamdaman ko para sa iyo. Hinding hindi kita papabayaan, mamahalin kita nang buong buo. Pangako ko ito sa ina mo, na mamahalin kita at hindi ako papayag na mapahamak ka, aalagaan kita.

FLASHBACK<<<
Habang naglalakad ako nakita ko si y/n na nagmamadali kaya sinundan ko. Papunta siya sa hospital at umiiyak siya, at nung nasa morge na siya dinig ko mismo na umiiyak siya at sinasabi ang pangalan nang kanyang ina.

"Ina, bakit mo ko iniwan? Ina, pakiusap gumising ka. Hindi ko kakayanin kung wala ka parang wala ring silbi ang buhay ko. Ina!!!" Sabi niya habang umiiyak at yakap ang bangkay nang kanyang ina.

END OF FLASHBACK
FASTFORWARD>>>

Umalis siya kaya sinundan ko, pumunta siya sa isang restaurant at nagpalit na siya nang damit...dun ba siya nagtatrabaho? Ibig sabihin kaya busy siya nakaraang araw para sa ina niya at para sa pera.

Hinintay ko lang siya na lumabas, ayaw kung magpakita sa kanya...baka magtaka siya kung sinusundan ko ba s'ya.

Mga ilang minuto rin ay lumabas na siya, na may dala na malaking bag. At pumunta siya sa laundry shop. Sa labas lang ako, alam niyo para hindi makita. Parang stalker na ako sa ginagawa ko.... slalker na nga.

Pagkatapos niya ay bumalik na sa restaurant at kitang kita kahit malayo ako binigyan siya nang pera— pagkatapos ay umalis na siya.

Habang naglalakad siya rinig na rinig ko ang hikbi niya, siguro sa pera at alala ito nang ina niya. Alam ko na kung bakit ang bilis niyang tinanggap ang trabaho na inalok sa kanya ni yoongi.

Para makatulong sa kanyang ina, para mapagaling ito. Ganyan niya ka mahal ang kanyang ina.