13.3

1.4K 38 31
                                        

POV Indy

Als we de volgende ochtend wakker worden, rond twee uur 's middags, horen we gegil. "What the hell." Shawn stapt chagrijnig uit bed en kijkt naar beneden. "Indy, call Andrew and Geoff," ik loop naar hem toe om te kijken wat er aan de hand is, "now." Snel loop ik de hotelkamer uit en klopt op de deur van de jongens, maar niemand die open doet. Jeetje, Shawn is chagrijnig. Waarschijnlijk zijn de jongens gewoon beneden een broodje aan het halen.

-
TOUR GROUP CHAT
Indy: Where's everybody???
Andrew: Outside
Andrew: I'm trying to calm those kids down here
Geoff: Yea they're wild
Ziggy: This is wild
Ziggy:

Shawn: I knowShawn: It's insaneShawn: Can I go downstairs?Andrew: Please don't Shawn: But they're my fansGeoff: Listen to the man, okay?Shawn: FineShawn: Indy where are you? Indy: DownstairsGeoff: GO UPSTAIRS! Can't handle the fans if they see you...

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Shawn: I know
Shawn: It's insane
Shawn: Can I go downstairs?
Andrew: Please don't
Shawn: But they're my fans
Geoff: Listen to the man, okay?
Shawn: Fine
Shawn: Indy where are you?
Indy: Downstairs
Geoff: GO UPSTAIRS! Can't handle the fans if they see you
Andrew: This is insane
Shawn: I know
Shawn: Are they singing happy birrthday?
Andrew: Yea
Shawn: Please let me go downstairs
Shawn: I wanna thank them
Andrew: Ok
Andrew: This is the plan
Andrew: Geoff explains the group that they can take one picture with Shawn and then have to leave
Andrew: Neighbours are complaing comparing the police
Shawn: Yes! Thank you And
Geoff: OK
Andrew: You're welcome bro
Andrew: Now come downstairs, we have selfies to make
Shawn: Coming! Indy are you still downstairs?
Indy: No almost in the hotelroom. Got to change my outfit haha
Shawn: Stupid
Shawn: I come when Indy's ready
Andrew: Fine
-

Snel heb ik me omgekleed. Ik was niet van plan op de foto te gaan met de fans, maar dan hoef ik er nog niet bij te lopen als een zoutzak.

Beneden aangekomen blijkt pas echt hoelang de rij is. De meiden beginnen te gillen, te springen en zelfs te huilen. "Hey, Nice to meet you." Hoor ik Shawn tegen een klein meisje van ongeveer zes jaar zeggen. "I love your hair." Het meisje kijkt hem raar aan, waarschijnlijk omdat ze geen Engels verstaat. "Hij vind je haar mooi." Ze lacht verlegen en maakt dan samen met hem een foto. "Have a nice day sweetheart." Zegt Shawn als ze weer naar haar moeder loopt.

"Thank you." Fluistert Shawn in mijn oor. "One of the pros of being married with a dutch girl." Hij lacht en trekt me dicht tegen hem aan. "I can't explain how much I love you." lachend laat hij me weer los en maakt nog een foto met een fan.

Maar dan, na een tijdje, staat er heel bijzondere fan. Het is een meisje van twaalf jaar. Bruin haar, groene ogen. "Hey." Zegt ze.Shawn trekt haar meteen in een knuffel. "Hey, I'm so happy to see you." Een traan rolt over Shawn's wang heen. "You know who I am?" Vraagt ze waarop Shawn knikt. "How can I possibly forget you. Your sister helped me writing 'Lights On'. Ze maken samen een foto. "How are you now? I'm sorry, I couldn't make it to her funeral." Ze geeft hem nog een knuffel. "It was beautiful. We played so much of your songs, she loved them." Shawn knikt vol trots.

Ondertussen heeft Andrew al een paar keer vertelt dat Shawn verder moet, maar telkens luister Shawn er niet naar. "Andrew, please, let him have this conversation. This is important to him." Hij knikt begrijpelijk nadat ik het verhaal heb uitgelegd. "Thank you Shawn." Ze nemen afscheid en Shawn neemt even een korte pauze.

"Everything okay?" Vraag ik als ik naast hem op het stoeprandje ga zitten. De mensen om ons heen maken foto's, maar daar letten we op dit moment even niet op. "That conversation was really good. I needed that." Ik leg mijn hand op zijn knie. "I'm so proud of you, Shawn. I really am." Hij lacht en gaat dan staan. "Let's do this."

Na de foto's zijn we met een busje weggeleid bij het hotel vandaan. De poliie vond het te gevaarlijk omdat er kinderen op de straat gingen staan. Er werd er zelfs één aangereden en natuurlijk voelt Shawn zich daar bizar schuldig over, terwijl hij er niets aan kan doen.

in de avond hebben we dus maar in Rotterdam geslapen, in ons eigen huis. Toch voelt het niet meer als mijn thuis. Mijn thuis is waar Shawn is en hij is constant op tour.

Nathan hebben we de volgende dag bij mijn moeder en Jack opgehaald. En nog geen twee uur daarna zaten we alweer in het vliegtuig richting Denemarken, want Shawn mag 10 augustus optreden op het Smukfest.

He's Like Him [Part 2]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu