He's Like Him [Part 2]

46.2

POV Indy

Ik hoor de deur opengaan en kijk achterom. Shawn laat de boodschappentassen vallen en rent, nadat hij de situatie in zich opgenomen had, op me af. Nathan zit in de draagzak voor op zijn borst.

"Beautiful, what happened? Is the baby okay? Are you okay?" Shawn vraagt me wel vijftig vragen tegelijk, maar ik sla meteen mijn armen om hem heen en huil.

"Hey, I'm here now." Troost hij me.

"My mom called and..." begin ik, maar het einde van de zin haal ik niet.

"Did she call you? What did she say to you?" Hij wrijft me over mijn wang en zijn ogen staren in die van mij. "She, we, we were calling and..." weer huil ik.

Hij trekt me dicht tegen hem aan en drukt een kus op mijn hoofd terwijl hij me probeert te kalmeren. "She had an accident." Weet ik uiteindelijk te zeggen.

"Oh honey." Hoor ik zijn krakende stem tegen me zeggen.

"Give me your phone." Zegt Shawn na enige tijd van stilte. Ik geef hem mijn telefoon en hij belt naar iemand, naar wie weet ik niet. "Hey, Shawn's speaking." Hij maakt ondertussen de draagzak los en legt Nathan naast ons op de grond terwijl hij blijft praten.

Waar het over gaat en wat hij zegt hoor ik niet, mijn gedachten zitten bij mijn moeder. Ze belde me eindelijk, maar we hadden ruzie. Natuurlijk hadden we ruzie, ik ben enorm boos op haar. Ze had me zonder reden geblokkeerd op alle sociale media en ik zit hier, in Toronto, en kan niets doen om haar te helpen. En ze zei iets over de zwangerschap, is ze niet blij voor ons? Wil ze deze baby niet? Wat als ze dood is? Een groot schuldgevoel bekruipt me, wat als haar dood mijn schuld is? Voor het eerst in tijden knijp ik weer enorm hard in mijn handen.

"Can you go check for us? Indy's really upset." Zegt hij starend naar mij.

"Yes? Thank you, you're the best." Shawn geeft me mijn telefoon terug. "I will. Bye."

"Eef's checking on your mom." Zegt hij. "And she told me she loves you."Zegt hij zoekend naar mijn ogen, maar die zijn naar beneden gericht, naar het bloed dat over mijn handen stroomt en op de grond belandt.

"Oh my God, Indy." Hij trekt zijn shirt uit en drukt ermee op mijn handpalmen om het bloeden te stoppen. "You should stop doing that. You promised me." Ik knik terwijl een traan opnieuw over mijn wang rolt.

"Think about the baby, Indy. You shouldn't be loosing so much blood."Ik bijt op mijn lip om het huilen tegen te gaan. Ik huil niet van de pijn, maar doordat ik zo enorm stom ben. Ik zet het leven van mijn dochter op het spel voor een vrouw die me twee weken lang negeerde en dat waarschijnlijk nog veel langer van plan was.

"And what about Nathan?" Ik knik en veeg mijn traan weg, hij heeft gelijk.

"It's my fault, Shawn. She was mad at me and..." weer barst ik in tranen uit bij de gedachten aan haar woorden. "She told me she doesn't want us to have another baby." Shawn houdt zijn adem enkele seconden in. Dat zie je gemakkelijk nu hij geen shirt draagt.

"What do you mean?" Vraagt hij me met tranen in zijn ogen, ook hij is er duidelijk door geraakt. Ik schud mijn hoofd en sta op.

"She doesn't want us to have another baby, Shawn!" Schreeuw ik waardoor Nathan begint te huilen. Shawn pakt hem meteen op en sust hem.

"Beautiful, can we talk about this?" Ik schud mijn hoofd.

"Not now, Shawn. I'll be in our bedroom." Weet ik zachtjes te zeggen voordat ik naar de slaapkamer loop, Shawn achterlatend met een huilende baby en drie boodschappentassen.