He's Like Him [Part 2]

66.6

POV Indy

De volgende dag zitten we rond vier uur 's middags in een restaurantje met de hele groep. Ik weet niet wat de groep deze ochtend heeft gedaan, maar Shawn en ik hebben voor het eerst in maanden uitgeslapen. We werden pas rond twee uur 's middags wakker en we leken het allebei echt nodig te hebben. We gaan nu alvast wat eten zodat Shawn hierna met de crew kan gaan repeteren voor de show. Eef en ik gaan, samen met Nathan, naar Rotterdam om een paar oude vrienden te bezoeken.

Ik neem een hap van mijn hamburger en steel een frietje van Shawn. Hij kijkt me beledigd aan en wil dan een hap nemen van mijn hamburger, maar net voordat hij erin bijt, stop ik hem. "I wouldn't do that if I were you." Waarschuw ik hem nog. Hij kijkt me uitdagend aan en neemt dan toch een extra grote hap. Hij kauwt er een aantal keer op en spuugt het dan uit in een servet. "There's tomato on it?" Vraagt hij terwijl hij zijn tong probeert schoon te schrapen met een papiertje.

Ik pak nog een frietje van zijn bord en stop het in mijn mond. "I warned you." Zeg ik schouderophalend. De groep lacht Shawn keihard uit, het was echt zijn karma. "You're a monster." Zegt hij na een paar grote slokken van zijn drinken. Hij drinkt uit het glas alsof hij al maanden geen water heeft gezien.

Brian lacht Shawn uit en blaast hem een kusje toe. Shawn vangt hem voor de grap op met zijn hand en lacht dan lief terug naar hem. "Remeber when Indy made the world believe you're gay," grapt Geoff, "you should keep doing stuff like this." Shawn rolt met zijn ogen en eet in stilte zijn eigen hamburger op.

Na het eten gaan Eef, Nathan en ik naar Rotterdam met de trein. Het duurt net iets langer dan een uur, maar we hoeven gelukkig niet over te stappen. "Ik kan niet geloven dat jullie hier zijn." Begint Eef als we rustig zitten. "Ja, het heeft lang geduurd." Nathan zit op mijn schoot en kijkt met open ogen om zich heen als we in de trein zitten en sabbelt aan een soepstengel.

"Hij lijkt op Shawn," vertelt ze me, "vooral zijn lippen." Ik knik en aai het jongetje over zijn bolletje. "Ja, het is echt bizar." Zenuwachtig pluk ik aan de kleding van Nathan. De meeste vrienden van mij hebben hem nog nooit gezien, misschien wel via internet, maar ze hebben hem nog nooit ontmoet. Ik weet dat er allerlei roddels rondgingen bij mijn oude klasgenoten en collega's. Ik zou volgens hun alleen Shawn's kind hebben om zijn geld af te kunnen pakken of om heel beroemd te worden. Dat is niet zo, Shawn weet dat wel, maar toch vind ik het vervelend dat mijn oude vrienden dat denken. Naja, vrienden kan je ze niet meer noemen. Ik ben benieuwd of mijn leven hier nog hetzelfde zal zijn als een jaar geleden. Nog voordat ik naar Toronto verhuisde.

"Rotterdam Centraal." Klinkt er door de gehele trein. We lopen naar de deur van de trein en zodra hij tot stilstand komt, stappen we uit.

Eef's auto staat geparkeerd op het terrein en ze rijdt ons niet naar haar huis, zoals ze me vertelt had, maar ze rijdt naar het huis van Jace. "Wat doen we hier?" Vraag ik haar achterdochtig.

"Je ziet het wel."

De deur van Jace' huis staat al op een kier als we daar aankomen. Ik kijk om naar Eef, maar zij gebaart richting de deur. Voorzichtig open ik hem en loop, met Nathan op mijn arm, naar binnen. Het is me hier net iets te stil. "Jace?!" Roep ik, maar ik krijg geen antwoord. Eef volgt me en leidt me richting de woonkamer.

Als ik de deur open, klinkt er een luidt geschreeuw.