He's Like Him [Part 2]

66.2

POV Indy

'S ochtends wordt ik gewekt door Nathan die huilt. Shawn ligt vredig te slapen, dus sta ik op om het jongetje uit het bedje te halen, Shawn kan de rust namelijk goed gebruiken deze week. Nog twee dagen en dan begint zijn tour. "Hey," sus ik zachtjes naar mijn zoontje, "mama is hier." Met Nathan in mijn handen ga ik op bed zitten. Het huilen is gestopt en overgegaan naar giechelen. "Stil," zeg ik met mijn vinger op mijn mond, "papa slaapt nog."

Ik kijk naar het gezicht van Shawn, een aantal rimpels zijn te zien op zijn voorhoofd. Ik kan niet geloven dat ik Shawn dalijk voor twee maanden niet zie. Twee maanden zijn lang, veel te lang. In die twee maanden groeit Nathan, misschien zet hij wel zijn eerste stapjes of zegt hij zijn eerste echte woorden, mijn buik zal nog meer groeien en misschien wordt ons ongeboren kindje wel te vroeg geboren.

"Hey, what are you thinking about?" Vraagt de hese stem van Shawn. Zijn warme hand pakt die van mij vast onder het dekbed en hij lacht naar me. "Nothing." Lieg ik. Shawn rolt over me heen waardoor hij boven me hangt. Zachtjes drukt hij zijn lippen op die van mij. "You're such a bad liar." Lacht hij. Ik weet dat hij een antwoord wil, maar ik wil dit gesprek niet houden. Ik duw hem van me af en sta op uit bed.

Iets wat beledigd kijkt hij me aan en stapt dan ook uit bed. Hij komt voor me staan en opent zijn mond om te praten, maar sluit hem dan plotseling weer. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me dicht tegen hen aan. "I love you." Fluistert hij.

"I love you too." Ik druk hem een kus op zijn wang en dan blijven we voor een poosje zo staan totdat Nathan begint te huilen. Shawn kruipt terug bij hem in bed en knuffelt met hem.

Na een aantal minuten wordt er op de deur geklopt. "Shawn Mendes wake the fuck up!" Klinkt de stem van Brian. Shawn slaat zuchtend het dekbed van hem af, root uit bed en loopt mompelend naar de deur. Zodra hij hem opent staan Brian en Mike helemaal aangekleed voor de deur.

"Goodmorning lovebirds, ready to go?" Vraagt Brian die me over Shawn's schouder aankijkt. Mijn ogen schieten naar de klok en dan besef ik me dat het al elf uur is. We spreken af elkaar over twintig minuutjes beneden te zien zodat we daarna kunnen rondlopen door Amsterdam. Ik ga snel douchen terwijl Shawn Nathan om gaat kleden. Ik hoor het kleine jongetje constant lachen wat ervoor zorgt dat ik zo snel mogelijk mijn haar was om te kunnen kijken wat Shawn en hij aan het doen zijn. Ik sla snel een handdoek om en loop de kamer in. Wat ik aantref is aandoenlijk. Shawn is Nathan aan het kietelen en maakt scheetgeluidjes door op de blote voeten van Nathan te blazen. Shawn kijkt op en lacht dan naar me. "Look at this." Hij blaast nogmaals op zijn voetjes en het jongetje giechelt het uit. Ik ga naast Shawn op het bed zitten en leun mijn hoofd tegen zijn schouder. "You're such a good dad, Shawn," zeg ik als ik hem een kus op zijn wang druk, "our kids are very lucky."

Blozend kijkt hij weg. "I'm haven't always been a good dad," zucht hij, "and I won't be in the next few months." Met beide handen pak ik zijn kaak vast en druk hem een kus op zijn lippen. Een glimlach ontstaat op zijn lippen na onze kus. "I mean it Shawn," zeg ik nogmaals om hem ervan te overtuigen, "you're the best dad our kids could've wished for." Shawn drukt me op het bed en zoent me nogmaals, dit keer gepassioneerder. Zijn hand glijdt naar mijn kont en hij knijpt er zachtjes in. Zijn lippen maken een weggetje van kusjes over mijn blote schouders.

"Shawn!" Klinkt er plotseling vanbuiten de deur. Mijn ogen schieten naar de klok en zie dat we ondertussen al een half uur verder zijn. "One minute!" Roept Shawn terwijl hij van mij af klimt. "Get dressed." Beveelt Shawn me lachend terwijl hij de deur opent. In de badkamer zet ik snel mijn haar in een knot en trek ik zo snel mogelijk mijn kleding aan terwijl ik Shawn hor praten met Brian om tijd te rekken. Ik smeer snel wat mascara op mijn wimpers en loop daarna naar de twee jongens toe.

"I'm ready."