He's Like Him [Part 2]

33. Japan

POV Indy

"Wake up, fat ass!" Hoor ik Shawn roepen. "We're going on a trip." Hij legt een koffer voor mijn neus en gooit er wat kleding in. "Sorry, what?" Vraag ik slaperig. Het is nu een week geleden dat Max 's nachts ons huis binnendrong en ik heb eindelijk weer een beetje normaal kunnen slapen.

"We're going to Japan to film my new videoclip." Nog altijd slaperig stap ik uit het bed en geef Shawn een knuffel. "Can't you say that earlier?" Zeg ik lachend. "Now I'm awake." Met mijn vinger ga ik over zijn wang, de wond is helemaal genezen. "How long do we have?" Vraag ik hem. "Five more hours, so we don't have to hurry."

"We'll go for three days, so you don't have to pack a lot of stuff. My mom and dad'll babysit Nathan." Nathan kan niet mee? Zei hij dat nou echt? Na alles wat er is gebeurd, kan Nathan niet mee? "Can't he just come with us? I'll feel a lot more safe when he's with us." Shawn schudt zijn hoofd.

"Max is locked up, beautiful. He can't do anything to you or to Nathan. My mom and dad'll take a good care of him. Andrew agreed on my idea for the video, but we only have three days and he'll distract us too much. We need to finish it before we've to fly back." Ik knik en begrijp het eigenlijk wel. Met een baby erbij, wordt het een stuk lastiger om ons op de videoclip te focussen. "I can just stay home."

"No I need you there." Ik lach en vraag hem waarom. Hij haalt zijn schouders op en zegt dat  hij wil dat ik de videoclip ga filmen. Mijn film over hem vond hij namelijk ook geweldig geworden.

"What's the clip about?" Vraag ik hem als hij nog een geel shirt en een roze pruik in de koffer gooit. "That's a secret." Lacht hij. "Come on Shawn, please tell me." Zeur ik. Ook stopt hij een soort groene badjas in de koffer. "You'll see it when we get there." Het komt me allemaal erg bekend voor, maar het kwartje valt niet.

"Undress yourself so I can join you in the shower!" Roept Shawn als hij de kamer uitloopt om de huilende Nathan op te halen uit zijn kamer. "You wished!" Roep ik terug.

Twee uur later zitten we bij Shawn's ouders op de bank en leg ik nog één keer uit hoe ze Nathan een fles moeten geven. "Indy, honey, I've raised two children. I know how to do it, don't worry." Zegt Karen als ze me over mijn schouder aait. "Okay."

"Beautiful, we've to go." Zegt Shawn tikkend op zijn horloge. "Okay, bye Nathan." Ik geef hem nog een dikke knuffel en druk een kus op zijn neus. "Ik hou van jou, ja. Mama en papa zijn snel weer thuis." Ook Shawn neemt afscheidt van iedereen.

In het vliegtuig was niet veel te beleven. Ik had mijn favoriete film opgezet en Shawn keek mee terwijl mijn hoofd op zijn schouder lag. Pas na een uur heb ik het door. "You're recreating this movie! Lost in Translation." Zeg ik dan best hard. De mensen in het vliegtuig kijken op en de meiden voor me hebben nu door dat ze voor de enige echte Shawn Mendes zitten.

"Indy, keep your voice low. It's supposed to be a secret." Lacht hij als hij zijn lippen op die van mij drukt. "That's my favourite movie, idiot." Lach ik daarna. "I know."

"I wanted to tell you this when we arrived, but you're not filming the movie." Zegt hij lachend. Ik kijk hem verbaasd aan en vraag hem wat hij bedoeld. Ik meen het, de laatste tijd valt het kwartje niet meer zo snel. Misschien komt het door de zwangerschap. "You're in it, beautiful."