He's Like Him [Part 2]

2.4

POV Indy

Aangekomen bij Eef drinken we een glaasje thee en eten we een stroopwafel. Ik luister aandachtig naar al haar verhalen. Ze vertelt me dat ze aan het daten is met een jongen en dat ze hem echt super leuk vindt.

"Ik ben echt heel blij voor je, Eef." Ik geef haar een knuffel en een zoen op haar wang terwijl ze me bedankt. "Ik ben er om je te helpen he, Indy." Begint ze dan ineens. "Daar zijn beste vriendinnen voor. Dan barst ik in tranen uit. "Het is al goed lieverd. Kom hier." Ze slaat haar armen om me heen en troost me. "Ik ben er voor je."

"Ik wist het niet, echt niet." Huil ik dan. Ze knikt begrijpelijk. "Wat nou als hij niet gezond was geweest? Ik had het moeten weten, Eef. Wat ben ik voor slechte moeder?" Huil ik nog harder dan eerst. Ik voel me zo schuldig. "Je kon het niet weten." Ik schud mijn hoofd. "Ik had beter moeten opletten en... ik ben helemaal alleen. Shawn moet telkens weg en ik kan dit niet, Eef. Ik kan dit echt niet alleen." Ze pakt met twee handen mijn hoofd vast. "Zie je dat? Zie je dat kleine wonder in die kinderwagen?" Vraagt ze wijzend naar Nathan. Ik knik voorzichtig. "Dat heb jij gedaan. Jij Alleen. Je kan dit, met of zonder Shawn. Jullie zijn getrouwd, hij houdt van je. We houden allemaal van je en je bent niet alleen. Wij zijn er altijd nog, oké?" Ik knik. "Kijk me aan, Indy." Ik doe wat ze zegt en kijk haar recht in haar diepblauwe ogen aan. "Je bent een geweldige moeder." Ik begin te glimlachen en veeg mijn tranen weg. "Dank je wel."

Dan vertel ik haar wat er zojuist is gebeurt. Ze gelooft niet wat ze hoort. Ze was er zo graag bij geweest zodat ze hem een pak slaag kon geven. Ze is zo beschermend tegenover mij, ze is zo lief. Na een lang gesprek, veranderd het onderwerp weer naar Shawn.

Wat doet hij nu? Zal hij nu ook aan mij denken? Ik mis hem verdomd veel.

Het geluid van mijn ringtoon is te horen door de kamer. "Neem maar op." Ik klik op het groene icoontje op mijn telefoon. "Hey."