He's Like Him [Part 2]

41.3

POV Indy

Aan tafel is het heel stil en ik vind het te ongemakkelijk om naar Ethan of Shawn te kijken, dus staar ik maar naar mijn bord. "Indy, is everything allright?" Vraagt Shawn als ik met mijn vork in mijn sla aan het prikken ben. De verdomde sla. "Indy? Baby?" Verschrikt kijk ik op omdat ik mijn naam weer hoor.

"Huh? Yes, the food is delicious." Mompel ik. Alle drie de jongens kijken me raar aan en Ethan werpt me een bepaalde blik waarmee hij me de mond snoeit. "Indy, can I talk to you?" Ik druk mijn lippen stevig op elkaar terwijl ik hem aankijk. "In private?" Vraagt hij terwijl hij zijn wenkbrauwen optrekt om extra duidelijk te zijn. Ik sta op van de stoel en loop achter Shawn aan naar de gang.

Als Shawn de deur sluit, probeer ik het oogcontact te vermijden. Ik ben bang dat hij in mijn ogen kan zien dat ik ga liegen tegen hem. "What's wrong, Indy?" Ik ga op de trap zitten en leun met mijn hoofd tegen de muur. "Indy, listen, I don't know what happened, but I'm here for you." Terwijl Shawn me vertelt dat hij van me houdt en dat hij er altijd voor me zou zijn, voel ik een enorm schuldgevoel mijn lichaam bekruipen. "If this is about your mom, we'll find a way to..."

"Ethan kissed me." Floept tussen mijn lippen vandaan. "What?!" Schreeuwt hij bijna. Shawn's houding is meteen veranderd: hij kijkt woedend en balt zijn vuisten. "I pushed him away immediatly, but..." Shawn stormt de gang uit en ik ren meteen achter hem aan. Dit kan niet goed gaan.

Ethan en Grayson staan allebei verschrikt op van hun stoel en het lijkt erop dat Ethan meteen weet waar het over gaat. "Bro, sorry. I shouldn't have kissed her." Hij houdt zijn handen omhoog om te zorgen dat Shawn hem niet meteen slaat.

"You kissed Indy?!" Roept Grayson die tussen de twee jongens is gaan staan. "Dude you're such an idiot!" Roept hij naar zijn tweelingbroer. "I allready said sorry!"

Ondertussen is Nathan keihard gaan huilen door al het geschreeuw. Met betraande ogen kijkt hij mij aan vanuit de kinderstoel. Shawn staat nog steeds met gebalde vuisten en een versnelde ademhaling tegenover Ethan. Als hij de kans krijgt, gaat hij hem slaan, dat weet iedereen. "Shawn, please don't do this." Fluister ik huilend. Ik pak zijn bovenarm vast en probeer hem te kalmeren en dat lukt redelijk als ik hem vertel dat zijn zoontje ook nog aan tafel zit. "We're leaving."

Boos pakt hij Nathan uit de kinderstoel en leidt mij richting de deur. Grayson komt nog achter ons aangerend en biedt zijn excuses aan namens zijn broer. "I don't want to hear it, Gray."

We lopen bij het huis vandaan en wachten dan op een bankje op de taxi die Shawn tijdens het lopen heeft gebeld. "Shawn, I'm so sorry. I didn't mean to hurt you." Stil blijft hij voor zich uit staren, geen woord. "Shawn?"

"Did you like it?" Vraagt hij me met een gebroken stem. "No of course not, Shawn, what the fuck. I pushed him away for a fucking reason." Een beetje teleurgesteld in zijn vraag, pak ik zijn hand vast.

"I love you, Shawn, we're getting married again and we're expecting a little girl soon. I would never cheat on you." Hij knikt en gebaard dat hij een knuffel wilt. "I'm so sorry for not telling you sooner."

"This is the reason I left MagCon. They were always stealing my girls." Vragend kijk ik hem aan, wat bedoeld hij? Voorzichtig vraag ik hem wat hij daarmee bedoeld en Shawn zucht diep uit. "I once dated this girl, I think I loved. Ethan kissed her and the day after she broke up with me." Ik hoor Shawn's pijn in zijn stem. "And it's not about the girl, it's about the dacht that he did it again. He betrayed my trust, again." Ik knik en weet niet goed wat ik moet zeggen.

"I'll never leave you, Shawn." Zeg ik na enige stilte. "I know."

"But I'm glad he did it back in time. Otherwise I would still be dating that girl and I would've never met you." Lachend kijkt hij mij aan en dan drukt hij zijn lippen op die van mij. Mijn handen gaan door zijn haar en ik voel zijn tong tegen mijn lip aankomen. Als ik net mijn mond wil openen, wordt er getoeterd.

De taxi is er.