He's Like Him [Part 2]

38.4

POV Indy

Voor een seconden open ik mijn ogen en zie ik Shawn naar mij staren. "Indy oh my God, Geoff call the doctor! How do you feel, beautiful?" Ik glimlach en pak Shawn's hand vast. Mijn ogen sluit ik weer en ik luister alleen maar. Ik ben te moe om te praten. "She's awake. She looked at me."

Ik hoor dat de dokter erbij komt zitten en hij wrijft over mijn arm. "Indy, can you open your eyes?" Ik doe wat hij zegt en open mijn ogen met moeite. "How do you feel?" Ik kijk even naar Shawn en vraag dan hoe het met de baby gaat. "She's fine. Your bloodpressure was too low. You should eat some more, because you're sharing your blood with another person."  Ik knik en Shawn deukt een kus op mijn hand. "I'll leave you alone for a moment."

"Beautiful, you scared the shit out of me." Ik lach en biedt mijn excuses aan. "You were amazing on stage." Lachend schudt hij zijn hoofd en haalt zijn hand door mijn haar. "Where's Nathan?" Shawn vertelt me dat hij nog bij de ouders van Andrew is.

Een aantal minuten later komt de dokter terug en vertelt me dat ik naar huis mag zolang ik maar rustig aan doe en genoeg eet. "I'll make sure of that." Verzekerd Shawn de dokter. Hij lacht en wenst me een fijne dag. Shawn pakt mijn spullen in terwijl Geoff me uit bed helpt. "Do you feel well?" Vraagt hij me telkens.

Buiten is het donker, maar het wordt al snel verlicht door flitsen van de paparazzi. Een aantal fotografen zijn ons gevolgd naar het ziekenhuis, want zij willen natuurlijk de eerste zijn die het nieuws naar buiten brengen. "Indy, what happened? Is the baby okay?" Shawn wilt doorlopen, maar ik stop. "Babygirl, what you doing?" Zijn hand legt hij op mijn wang en zijn bezorgde ogen staren in die van mij. "They deserve to know, Shawn."

"Our babygirl is doing okay. My bloodpressure was too low, so I've to take rest en keep up slow." De man die de microfoon vasthield, bedankt me en we lopen weer verder naar de auto die ondertussen voorgereden was. "That was very brave of you, beautiful." Hij drukt een kus op mijn slaap. De auto rijdt weg en ik kijk naar de lichten buiten. Het is drie uur 's nachts, maar deze stad slaapt nooit. Altijd zijn er wel auto's of lichten aan. "You can fall asleep honey, I'm here." Zijn hand gaat door mijn haar en zijn lippen voel ik op mijn voorhoofd.

"When you miss me, close your eyes, I may be far but never gone. When you fall asleep tonight, just remember that we lay under te same stars." Ik sluit mijn ogen terwijl Shawn's fantastische stem door de auto klinkt. "And hey! I know there are some things we need to talk about. And I van't stay, just let me hold you for a little longer now."

Ik weet niet hoe laat het is, maar ik zie ons hotel terwijl Shawn me naar binnendraagt. "Hey." Zegt hij. Ik bekijk de man die mij draagt en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Zijn hartslag klikt en kalmeert me. "I can walk." Zeg ik hem, maar hij schudt zijn hoofd. "You should take some rest the docter said. So you are."

"You're so cute, Mendes." Zeg ik hem als ik naar zijn lippen kijk. Deze vormen een glimlach en daarna opent Shawn de deuren van het hotel. "I was hoping you'd say hot." Het belletje van de lift klinkt, dat betekend dat we op de juiste verdieping zijn aangekomen.

Shawn opent de deur van onze hotelkamer en legt me neer op bed. "Goodnight, beautiful."