ADINI SEN KOY (TÖRE)

~29.Bölüm~

İyi Okumalar 🤗
Oy Vermeyi Unutmayın 🙏
🔸 🔸 🔸 🔸 🔸 🔸 🔸 🔸 🔸
~~Ömer~~
Nefesimin bittiği bir andaydım şuan. Vücudum benden habersiz hareket ettiği ve kalbimin durduğu anlardı yaşadıklarım. İki haftadır kokusuna hasret kaldığım kadının kokusunu içime çekmekle kalmayıp dudaklarını mühürlemiştim. Ve şuan tenimin sıcaklığını tenimde hissettiğim kadının gözlerine derin derin bakıyordum. Çünkü şuan ya bana duralım diyecekti yada benim kadınım olucaktı."Kadınım, Benim kadınım" ne güzel değil mi sadece sana ait olması. Sadece senin olması. Bu düşündüklerimle Zehra'nın o kahve gözlerine daha dikkatli baktım. Çok geçmeden cevabımı almıştım.

Gözleri tedirgin ve kararsız bakıyordu. Kendisini öpmemi isteyen oydu fakat bu kadar ileri gideceğimi düşmemiş olmalı ki şuan kararsızdı. Ki zaten bende nasıl bu kadar ileri gittiğimi bilmiyordum. Beynim ve vücudum benden habersiz hareket ederken bu duruma gelmiştik.

Gözlerini gözlerimden ayırmadan aldığım cevabım ile Zehra'nın anlını öptüm. Helalimi öptüm. Belki şimdi değildi ama bir gün kadınım olucaktı. Zehra kendisini hazır hissedene kadar bana düşen sabır oluyordu. Sabırla hazır olmasını beklemekten başka çarem yoktu.

Zehra anlını öpmemle şaşırmış olmalı ki gözleri kocaman açılmıştı. Zehra'nın üzerinden kalkıp kendimi yana attım ve Zehra'yı kollarımın arasına hapsettim. Sadece uyumak istiyordum. Onun varlığı ve buram buram ciğerlerime dolan kokusuyla uyumak istiyorum.

Ö:Uyuyalım.

Diyip daha çok göğsüme çekmiştim. Zehra'dan hiç bir ses çıkmıyordu. Adım kadar eminim az önce ki halimizden dolayı utanıyordu ve tabi yanakları al al olmuştu. Şimdi o yanakları sıkmak vardı. Fakat şuan sadece uyumak en iyisiydi. Gözlerimi kapatıp Zehranın saçına kafamı gömüp güzel bir uykuya kendimi bıraktım.

# # # # # # # # # # # # # # # #

Sabah kollarımın arasındaki hareketlilikle uyandım. Zehra uyanmıştı ve kollarımın arasından çıkmaya çalışıyordu. Benim uyandığımı görmediği için yavaş yavaş hareketlerle kolumu kaldırmaya çalışıyordu. Zehra'ya karşı tersini yapıp sırtını göğsüme yasladım ve yine kollarıma hapsettim.

Ö :Günaydın.

Z:Günaydın.

Ö:Nereye gidiyorsun sen.

Diyerek kafamı Zehra'nın omzuna koydum. Şimdi daha yakındım. Ama Zehra kollarımın arasında küçük kalmıştı. Sahi bu kız niye bu kadar küçük acilen kilo alması lazım.

Z:Ben kahvaltıya yardım edicektim.

Ö:Bu saatte erken değil mi?

Z:Ömer saat 9'a geliyor.

Ö:Ee erken işte.

Z:Sen işe gitmicek misin?

Zehra'nın bu sorusu üzerine bişey diyememiştim. Nasıl ben içeri geri gidiyordum diye bilirim. Zehra herşeyin bittiğini sanıyordu. Fakat şuan ona yalanda söylemek istemiyordum bu yüzden bu sorusunu es geçmiştim.

Ö:Gözleme yapsana.

Z:Tamam

Diyip kollarımdan çıkmaya yeltenmişti ki kollarımı sıkı tutup çıkmasını engelledim. Zehra yüzünü biraz bana döndü ve öylece gözlerime baktı.