ADINI SEN KOY (TÖRE)

~42.Bölüm~

~ZEHRA ~
İki saattir  boş gözlerle elimde tuttuğum bir tutam saçımı  çevirdiğim parmağıma bakıyordum. Leyla karşımda bana birşeyler anlatıyordu fakat ben odaklanamıyordum. Dinliyormuş gibi yapıyordum. Kafamı Leyla'ya veremiyordum. Leyla parmağımda çevirdiğim saçıma elimi vurup ona bakamamı sağladı.

Leyla:Sen beni dinlemiyor musun?

Diyerek kızarken kaşları çatık bakıyordu.

Zehra:Hayır dinliyorum.

Külliyen yalan gram dediklerini dinlememiştim. Çünkü kafam ben şirk çıkarkar Ömer'in dediğine takılmıştım.

'Ömer:Beni affet, güzelim'

Bu nedem oluyordu? Ömer benden başkasına güzelim demezdi. Demez di demi? Buna bile net bir cevabım yoktu. Ama içimden bir ses bana yalan söylediğini, söylüyordu. Kafam allak bullak olmuştu.

Leyla:Hişt Zehra birde dinliyorum diyorsun ya. O kadar anlattım sana hiç birini dinlemedin demi?

Leyla'nın dürterek söylediklerine bişey diyememiştim. Üstelik kırgın gözlerle bakıyordu.

Zehra:Özür dilerim kafam çok dalgın, kendimi sana veremiyorum.

Sesizce mırıldanışıma Leyla kaşlarını çatarken yerinde dikleşip yanıma yaklaştı.

Leyla:Dalgın olduğunu anlamıştım zaten ama yorgunluğuna vermiştim... Ama yanılmışım, anlaşılan ciddi bir sorun var bu kadar surat astığına göre.

Sorgularcasına konuşmuştu. Önümdeki bir tutam saçı geriye atarken kafamı yatağın başına yasladım. Ve durgun gözlerim ile Leyla bakındım. Anlamasını bekledim.

Leyla:Ömer.. Demi yine birşey oldu aranızda.

Gözlerimi kapatıpa açarak onu onayladım. Başımı yaşadığın yatağın başından kaldırmazken , pencereye diktiğim gözlerimi ayırmadan Leyla'yı cevapladım.

Zehra: Artık Ömer'in hareketlerine anlam veremiyorum. Sanki benden kaçıyor gibi. Tuhaf davranıyor.

Leyla :O nereden çıktı, neden senden kaçsın ki?

Zehra:Bende onu anlamıyorum neden benden kaçsın. Ben ona bişey yapmadım.

Yatağın başına yaslandığım kafamı kaldırdım ve yatağın üzerindeki yasağı kucağıma aldım.

Zehra:Ne olduysa o kutlama gecesinden sonra oldu.

Leyla:Nasıl yani kutlama gecesi birşey mi oldu? Anlamadım ben!

Ah arkadaşım bir anlasam sanada söylicem zaten.

Zehra :Bilmiyorum ama.. Sanki bişey oldu gibi ama ne olduğunu  bulamıyorum.

Leyla:O günden sonra Ömer'in tavırlarının değiştini  söylüyorsun?

Zehra:Evet... Yani bana 'baba olmak istiyorum' diyen Ömer'le, şimdi ki Ömer bir değil. Bazen pişman olduğunu düşünmüyor değilim.

Leyla: Pişman olucağını sanmıyorum. Ben o gözlerindeki duyguyu gördüm Zehra. Ömer gerçekten baba olmak istiyor.

Zehra :O zaman neden böyle davranıyor. Neden bana yalan söylüyor Leyla!

Bir sinirle ayağa kalkıp volta atmaya başladım. Leyla'da benimle beraber ayağa kalkmıştı.

Leyla:Sakin ol! Tamam bende  senin gibi düşündüm ama kanıt olmadan yargılamayalım demi?

Zehra:Kanıt mı? Üç gündür yüzünü görmüyorum, merak edip şirkete gidiyorum beyefendi sinirini benden çıkayor ve   "Beni affet, güzelim "  oluyor , sence bundan  ne çıkarmalıyım.