ADINI SEN KOY (TÖRE)

~41.Bölüm~

Ömer ve kendisi..

İkisinde sesizlik

İkisinde hareketsizlik vardı.

Ve bir ortak nokta ikiside kaybetmekten korkuyordu.

Bir türlü yakayı bırakmayan o korku. Her sevdanın Azraili gibi olan, kaybetme korkusu. Çok seversin kaybet korkusu sarar. Bir hara yaparsın kaybetme korkusu yine yakanda olur. İşte bunun gibi bir sürü vb. korkular olur.

Ömer karşısında ona dolu gözlerle bakan karısına kaşları çatık bakıyordu. Bir şey oldu korkusuyla hızlı adımlarla karısının yanına geldi.

Ömer:Zehra noldu? Neden ağlıyorsun?

Zehra'dan ses çıkmıyordu. Sadece dolu gözleri ile kocasının yüzüne bakıyordu. Karşısındaki meraklı ve telaşlı gözlere inatmışcasına konuşmuyor, aklında senaryolar kuruyordu. Ömer konuşmayan karısının yüzünü avuçları arasına aldı

Ömer:Güzelim noldu söyle artık!

Zehra:Bırak!

Diyerek suskunluğunu buzup yüzündeki elleri itti. Aklında kurdukları sinirlenmesine neden olmuştu. Ömer'i az önce  yüzünü görmediği kızla kendisini aldattığını düşünmüştü. Bir yanı 'Ömer öyle birşey yapamaz' derken bir yanı 'gördüklerine inan' diyordu. Aslında gördüklerinde bir şey yoktu. Ama Ömer'in o kızın kolunu tutması kafasını kurcalamasına yetmişti.

Zehra:Kimdi o kız?

Ömer çatık olan kaşlarını daha bir çatmıştı. Karısının hareketlerine anlam veremiyordu. Arkasını dönüp etrafında kız var mı diye baktı çünkü  karısının hangi kızdan bahsettiğini anlamamıştı. Az önceki kız aklına dahi gelmemişti ki zaten gereksizdi

Zehra:Ömer kimdi o kız dedim!

Sesi yüksek çıkmıştı. Kendine hakim olamıyordu.

Ömer:Hangi kız?

Zehra:Az önce kolunu tuttuğun kız?.

Gözünden  bir damla yaş daha firar etmişti. Ömer karısının bahsettiği kızı ve karısının hareketlerine şimdi anlamak yüklemişti. Karısı kıskanmıştı. Bir adım atıp kadının ellerini tuttu.

Ömer:Güzelim benim sen beni kıs..

Zehra:Ömer o kız kim dedim sana! Neden kolunu tutuyordun? Açıklama yapmak bu kadar mı zor?.. Yoksa o kızla bir alakan mı var?

Ömer karısının bulunduğu ima ile sinirlenmişti. Başta karısının ınu kıskanmasına sevinmişti. Ama  şimdi söylediklerine, saçmalıklarına sinirlenmişti.

Ömer:Saçmala Zehra! O kızla bir alakam yok! Olamaz da!

Zehra:O zaman neden kolunu tutuyordun?

Ömer:Düşüyordu da ondan!... Kızı tanımıyorum bile yanımdan geçerken ayağı takıldı düşerken de tuttum!.. Sen yanlış anladın. Aklınada yanlış şeyler getirdin!

Gerçeğin ortaya çıkmasıyla Zehra şaşırmıştı. Aklına getirdiği senaryolar yüzünden kendine lanet etti. Utandı. Kocasıbı dinlemeden yargıladığı için ve bulunduğu imadan dolayı utandı. Utana sıkıla kocasının ellerini tuttu. Kendisine sinirli  bakan gözlerden korksada  göz göze geldi.

Zehra:Ben..

Ömer:Gerçekten öyle mi düşündün, Zehra?... Seni aldattığımı mı düşündün?

Başını eğdi kadın, utancından!. Kocasının yüzüne bakacak cesareti bulamadı. Ama kendiside bir anlık gaflete kapılmıştı. Damarında dolan kıskançlıpa yenik düşmüştü.