Sa Aking Mga Kamay

Kabanata 45

Kabanata 45: I hate you

The world already knows about us, he is like confessing his love to me. I was so trilled and can't get over how Markus says it with all his confidence. But right now I'm still contemplating, I still think about Tanya's call. It affect me so much that I had to think hard about my relationship with Markus. I finally realized that I'm afraid for Markus to fail on his carreer, on his achievement and on his life.

I'm still on the television waiting for the news and I wanted to know people reactions. Kahit tapos na ang statement nila Mayor Fuentes at Markus ay nanatili pa din akong nag-aabang ng balita. Halos lalong hindi maproseso ng aking utak ang mga naging pananaw sa akin ng mga tao. They say that I'm lucky that someone accepted me even I don't have a family, that I don't have a father to begin with, that I'm a poor girl. They also said that I used my beauty just to have Markus Llameda and seduce him so I can bear his child. Kung napatawad nila si Mayor Fuentes at sobra silang humanga sa pinakitang tapang nito dahil sa pagbunyag sa pagkatao ng kambal, kay Markus naman ay sobra silang naawa dahil iniwan nito ang kasintahan na si Tanya para lamang piliin ako. Sinabi pa nilang higit na mas may magandang estado sa buhay ang pamilya ni Tanya, mayaman at higit sa lahat kumpleto ang pamilya at siyang nababagay sa tulad ni Markus.

Tawag sa aking cellphone ang nagpabalikwas sa aking kinauupuan. Markus is calling and I hurriedly answer him. Actually I don't know what to say to him but deep inside I felt so confused. Naawa ako sa aking sarili lalo na sa mga nabasang pananaw ng mga mamamayan sa akin. I feel so troubled and I hate my feeling right now. 

"I'm sorry for being late tonight. I'll be home in a minute." Markus said as I answer my phone.

"Ahm okay." kabado kung sagot dito at ng wala na akong narinig na salita niya ay binababa ko na ang tawag.

Mabilis ko ng pinatay ang telebisyon at nagtungo na muna sa kwarto ni Josh, tulog na ito hindi ko na napansin na ang kasambahay namin na napatulog niya na pala ang anak ko. Napaupo ako sa kama nito at hinaplos na ang pisngi nito. I feel guilty for my son, I was away with him while the issues blown. After our swim I focused more on the problem, I feel so anxious that I disregarded him. Isang malalim na hininga ang aking inilabas bago ginawaran ito ng halik sa kaniyang noo.

"I'm so sorry baby." Mahinang sambit ko dito bago lumabas na sa kaniyang kwarto.

I headed to my room, still feeling anxious. I'm thinking that maybe I should sleep before Markus came because I can't face him right now. I still feel devastated for all the news that Markus have faced. The media, making statement about our relationship, file a case and of course to be judge by the world.

Nang matapos maligo at magpatuyo ng aking buhok ay dumiretso na ako sa aking kama, halos mag-iisang linggo na ding dito natutulog si Markus. Ngayon ko naisip na parang sobrang awkward sa amin ang magiging gabi. I can hear my heart beating, I'm tryin to close my eyes but my mind is wondering on Markus.

Mahinang katok na ang narinig ko sa aking pinto, dahan dahang nagbukas ito. Ramdam ko na ang pagbilis ng tibok ng aking puso, dahil sa lampshade na lamang ang bukas na ilaw ay kita ang maingat na paglakad ni Markus. Tiningnan ko na siya ngunit tikom pa din ang aking bibig at walang masabi dito,

"Are you sleep?" mahinang tanong nito.

Lalong kumabog ang aking puso, hindi ko na alam kung bakit ganito ngayona ng nararamdaman ko. Dapat maging masaya ako dahil sa mga sinabi ni Markus sa telebisyon ngunit kabaliktaran ang nararamdaman ko tungkol dito. Bumuntong hininga na lamang ako bago siya tiningnan na sa kaniyang mata.

Kahit madilim ang kinatatayuan nito ay kita ko na nakadirekta sa akin ang mga matang nagtatanong nito sa akin.

"Nakaidlip na ako, sorry kung hindi ko na naantay ang pagdating mo." Mahinang boses na salita ko.