Must Not Fall Inlove

Part 22

Part 22
Alex's POV

part 22

alex pov

I woke up 4am in the morning. Naiihi kasi ako at ang sakit ng ulo ko. nagpunta ako sa cr at umihi pero agad din akong bumalik sa kama dahil sobrang sakit talaga ng ulo ko.

I can feel na lalagnatin ako at wala akong stocks ng medicine dito, so I chatted daddy if he can send some helpers and I sended the same message kay kuya.

He’s the nearest person na i can reach. if ever di makapagpadala si daddy ng tao. sunday naman ngayon so i think okay lang dahil hindi naman ganoon kabusy si kuya every sunday. nakatulog din ako kaagad.

nagising ako ng may naramdaman akong humahawak sa noo at leeg ko. i was surprised to see that it was Jax. tatayo na sana ako sa kama pero sumakit agad ang ulo ko kaya hindi ko na nagawa pa.

“why are you here? pano ka nakapasok?” tanong ko habang nakapikit.

“doesnt matter. did you eat your breakfast na?” by saying that, i immediately wondered kung anong oras na. i still have errands to do even if its sunday.

“what time is it?”

“it’s quarter to 12, dumdum.” he said bago tumayo at lumabas sa kwarto ko. iniisip ko pa kung tatayo ako para asikasuhin si jax nang bigla syang pumasok uli na may dalang tubig.

“here, drink your meds. hindi makakapunta ang kuya mo because he’s busy. luckily, im not.” sabi nya habang binibigay yung gamot at inaalalayan akong maupo.

“are you sure na wala kang gagawin ngayon? u should spend time with your family because its sunday, you know.”

“yeeep, but my conscience wont let me enjoy knowing that you’re here, sick and alone.”

“i can call my dad to send maids.” nakakahiya naman kasi kung magsstay sya dito.

“noope. i’ll stay with you nalang. can I just borrow your laptop later para masend ko yung lacking documents ko sa dad mo. ”

“uhh sure” matutulog na sana ako uli ng pigilan nya ko. “ops! uminom ka ng gamot pero hindi ka kakain? what do you want to eat? pagluluto nalang kita.”

i have a food in my mind pero alam kong wala akong ingredients for that. im sure lalabas pa to para bumili eh umuulan pa naman.

“cook whatever you want in my kitchen. i dont have any idea kung anong meron dyan, kaya check it nalang. i’ll sleep muna for a while, sobrang sakit talaga ng ulo ko eh.” sabi ko and he just nodded.

ginising nya nalang ako ng may dalang tray na may lamang pagkain. nilapag nya muna yun sa gilid ko at tinuluyan akong umupo. kumpara kanina, mas umokay ang pakiramdam ko at nakakaramdam na din ako ng gutom. he cooked sopas at sa gilid nakakita ako ng fruits. i didnt even know na may prutas pala dito.

“wow! thanks, ang ganda ng serving ha.” sabi ko ng namamalat pa ang boses. i still have colds and i think thats one of the reason kung bakit nasakit ulo ko.

“sorry, medyo natagalan. im not used
to use your kitchen.” sabi nya at napakamot pa sa batok. “want me to feed you?”  hindi pa ko nakaka-oo, kinuha nya na yung kutsara. atat na atat lang eh. i let him feed me kasi nanginginig din ang kamay ko kung ako lang magisa.

He’s so serious in feeding me and so am i kasi sobrang nagutom din ako. pinainom nya naman ako ng tubig right after eating. umalis sya with the tray at bumalik din.

“can I borrow your laptop?”

“uhmm sure. kunin mo lang andyan sa may study desk ko.” sabi ko. tumayo ako sa kama at dumiretso sa cr ng kwarto. aalis din naman ata yon sa kwarto ko kaya naligo na ko.

im feeling a lot more better now. and since im better, itutuloy ko na yung errands ko for today. i need to pay for the house’s utilities and buy some chips & biscuits.

i wore an oversized sweater nalang tapos nagcap ako. nagdala din ako ng bag at lumabas na ng kwarto. hahanapin ko yung bills for this month tas papaalam na kong umalis.

“hey, i’ll just pay some bills tapos uwi na din.”

“what? so ano pang point ng pagstay ko dito kung aalis ka din? at may sakit ka diba? bat ka aalis?” masungit nyang tanong.

“kailangan ko nang magbayad ng bills eh, alam ko due date na nito ng tuesday.” sabi ko nalang.

“tss, i’ll come with you.” sabi nya saka sinarado yung laptop at kinuha yung susi ng kotse nya.

“hindi dahil okay ka na ngayon, okay ka na hanggang mamaya. nagdala ka ba ng gamot mo? every four hours yun iniinom. “ his authoritative voice makes me shiver, pero hindi ko yun pinahalata sa kanta.

“eh saglit lang naman tayo dun, less than an hour i think? wala naman sigurong pila kasi umuulan nga.” sabi ko at tinignan nya lang ako ng nakataas ang isa kilay.

after paying bills and buying some fatty stuffs, umuwi na kami. he’s quiet the whole time kaya hinayaan ko na lang at sumasakit na naman ulo ko pero sinubukan kong itago yun kasi baka magalit pa sya. nang nagred ang stop light, napatingin sya sakin kaya nagpretend akong tulog agad.

“it’s almost time for your meds, wala kang dala diba? kaya nasakit ulo mo eh. pano ka gagaling nyan? im sure you have class tommorrow.” sabi nya habang nakatingin sakin. nainis na ko dahil hindi na nga nya ko pinapansin kanina, sya pa tong nagagalit ngayon.

“can you just stop thinking about me drinking meds, magdrive ka nalang ng makauwi na ko at makauwi ka na din.” masungit kong sabi. im not in the mood to argue with him. nakadinig nalang ako ng buntong hininga pero hindi ko na pinansin.

nang makarating kami sa condo, nakita ko si trip sa may pinto ko. may dala syang paper bag na di ko alam anong laman at busy syang magtext. inapproach ko naman sya agad dahil baka tinetext nya ko.

“huy! what are you doing here?” he looked startled and he looked at the guy beside me.

“uh i received your text kaninang umaga na may sakit ka. im sorry late ako nakapunta, kagigising ko lang halos.” sabi nya at napakamot pa sa ulo nya.

i dont remember sending him a message kasi ang alam ko, kay daddy at kuya ko lang sinend yun. binuksan ko na yung door at dumiretso sa kitchen para uminom ng gamot.

nagtitigan pa sila kung sino unang papasok pero in the end, dire diretsong pumasok si jax at kinuha yung laptop ko to proceed with his work.

“i bought food for you saka meds na din, naglunch ka na ba?” tanong nya pero nakatingin lang ako kay jax na busy na sa laptop.

“wait lang.” sabi ko kay trip tapos pinuntahan si jax, “okay na ko ngayon, you can leave now. may kasama na naman ako.”

sabi ko dahil kahit nabwisit ako sa kanya, naguguilty pa din ako na naiistorbo ko sya.

“so you’ll just let that random guy look after you?” sabi nya na parang nabbwisit na ewan

“no, he’s not a random guy. he’s my friend. at isa pa, alam kong di ko sya naiistorbo.” sabi ko pa.