Stel je voor: Shawn Mendes komt naar België. Jij en je vriendinnen hebben tickets. Maar zij gaan als VIP en jij niet. Je hebt alleen niet door dat je eigen vrienden je zo hard laten vallen.
Maar dan volgt er een ontmoeting. En gebeurt er iets wat j...
"Klaar om te gaan?" Vroeg Shawn aan me. "Helemaal!" Bevestigde ik. We deden onze schoenen aan. Hij gaf me mijn jas aan. "Dankje." Hij glimlachte. We liepen arm in arm naar de lift. Shawn nam de leiding in het stappen aangezien ik niet wist waar het restaurant was.
We stopten voor een charmant uitziend restaurantje. Het was misschien klein maar ik denk dat het er verschrikkelijk duur is. Maar ach, Shawn trakteert. Ik grijnsde in mezelf. We ging naar binnen en kregen een plek aan het raam, een beetje afgeschermd van de andere gasten. Shawn schoof m'n stoel naar achter zodat ik kon gaan zitten. Ik glimlachte lief naar hem. Hij glimlachte terug. Zo bleven we in elkaars ogen kijken tot hij zijn blik afwende en ging zitten. Toen hij zat zetten we onze staarsessie verder. Een ober kwam naar onze tafel maar noch Shawn noch ik waren van plan elkaars ogen los te laten. "Kuch kuch." Hoeste de ober. Een beetje ziek vriend? Dacht ik in mezelf.
"Hebben meneer en mevrouw al besloten?" Vroeg hij. Ik hoorde aan zijn stem dat hij het wat ongemakkelijk vond. Ik lachte gemeen in mezelf. Shawn was de eerste die mijn ogen losliet. Gewonnen! Het was niet eens een spel maar toch. "Eum, niet echt nee." Zei Shawn. Ik moest moeite doen om niet te lachen. Het gezicht van die ober was hilarisch. "Oh, ok. Dan kom ik straks nog even terug." Zei hij en hij vertrok. Hij was misschien twee seconden weg of ik en Shawn begonnen meteen te lachen. "Heb je zijn gezicht gezien?" Vroeg hij. Ik knikte. "Het was hilarisch!" Zei Shawn. "Ja, ik vond het ook!" We lachten verder. We zaten volledig in de slappe lach. Toen we eindelijk uitgelachen waren keken we naar de menukaart. Ik zat nog steeds na te giechelen. En ik hoorde Shawn ook nog lachen.
Toen we besteld hadden, bij diezelfde ober waar we weer moeite moesten doen om onze lach in te houden, babbelden we weer verder. We konden niet stoppen met praten. Zelfs niet toen we ons eten kregen. Vraag me niet waarover we allemaal bezig waren want dat weet ik niet meer. Maar laat ons het erop houden dat het gezellig was.
Toen onze maaltijd op was stelde Shawn voor om naar de Eiffeltoren te gaan. Daar waren we nog niet geweest. Ik stemde in. We trokken onze jassen aan en gingen naar buiten.
De stad was prachtig verlicht.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik genoot even van het uitzicht voor Shawn me meetrok. We liepen over een brug en er hingen allemaal slotjes aan. "Dit is zo romantisch." Verzuchte ik. Ik zag Shawn even kijken en twijfelen maar toch schudde hij van nee. Waarom twijfelde hij? We liepen verder, in stilte. We kwamen aan op de Eiffeltoren en we beklommen de trappen. Het viel me op dat er bijna geen mensen waren. Ik wou er iets van vragen aan Shawn maar ik besloot toch om het niet te doen. Wat maakte het ook uit. Nu is het veel rustiger.
Na een tijdje kwamen we boven aan. Allebei buiten adem. Ik een beetje meer dan Shawn, maar ja, ik bracht ook niet iedere dag een paar uur in de sportschool door. We liepen naar de balustrade en genoten van het uitzicht.
Na een tijdje toen we allebei terug rustig konden ademen keek hij me aan, ik keek terug. Hij glimlachte, ik glimlachte terug. Plots haalde hij zijn gitaar achter zijn rug. Weer die gitaartruc. Hoe doet hij dat toch?
Hij begon te spelen...
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ Waarschijnlijk zijn er nu mensen moordplannen aan het maken omdat ik het hoofdstuk hier laat eindigen. Maar anders heb ik volgende week niets meer😉. Ik hoop toch dat jullie het leuk vinden. Laat zeker weten!
