He Saw Me

32⭐

Shawn pov:

Ik had gelijk. Het ís een vriendin van Ivy...

"Euh, hey Sophie. Wat doe je hier eigenlijk?" Vroeg ik wat argwanend. Het is toch geen toeval dat ze hier ook is? Ze zette zich neer op het bankje naast me en veegde haar haar achter haar oor. "Ah, ik was in de buurt en ik dacht. Laat ik Shawn en Ivy maar eens opzoeken." Zei ze zonder veel emotie te tonen. "Hoe weet je zelfs dat Ivy en ik in Parijs zijn?" Ik zag haar gezicht verstrakken. "Eummm.." Voor het eerst zag ze er niet zo zelfzeker uit. "Ik zag iets voorbijkomen op Instagram." Zei ze vlug. "Hoe dan? Niemand wist dat we hier samen waren en we hebben zelf ook geen foto's gedeeld." Zei ik. "Ik had een foto van jullie twee gezien." Ze pauzeerde even. "Al kussend." Ik keek haar geschokt aan.

"Hoe? Wie? Waar? Wanneer?" Was het enige dat zinnig uit mijn mond kwam. Ze lachte. En het was geen oprechte lach maar een spottende lach. "Op al je vragen kan ik geen antwoord geven, ik heb die foto gewoon gezien op Instagram." Was haar antwoord. Ik haalde mijn hand door mijn haar. Shit, dit wou ik helemaal niet. Sophie onderbrak mijn gepeins. "Ik heb wel nog een idee hoe je dit allemaal aan je fans kan uitleggen, zeker nu Ivy weg is." Hoe weet zij zelfs dat Ivy weg is?

"Wat weet jij hier allemaal van?" Ze keek me betrapt aan. "Euh, niets denk ik." Ze viel grandioos door de mand. "Jij hebt ervoor gezorgd dat ik het uitgemaakt heb met Ivy, jij hebt ervoor gezorgd dat ik nu hier zit, is het niet?" Ik priemde mijn vinger in haar borst. Het huilen stond me nader dan het lachen. Van je vriendinnen moet je het hebben. Ze grijnsde. Een kwaadaardige grijns sierde haar gezicht. "Je hebt helemaal gelijk." Zei ze triomfantelijk. "Waarom zelfs?" Was het enige dat ik nog uit mijn keel kreeg.

"Wel, ik zag die foto op Instagram en ik vind het echt niet kunnen dat Ivy met je naar Parijs gaat en ik niet. We zijn ten slotte al heel lang vriendinnen en ze weet hoe een grote fan ik van je ben." Begon ze. Ik staarde haar ongelovig aan. "En dan? Wat maakt het uit dat jij een grotere fan bent dan zij." Vroeg ik haar. "Laat me uitspreken. Ik ben nog niet klaar." Zei ze ietwat boos. "Dus, waar zat ik?" Ze dacht even na. "Aha, ik weet het weer. Het was natuurlijk ook mijn idee om haar uit te sluiten op je concert." Ze keek me triomfantelijk aan terwijl ik alleen maar aan Ivy kon denken en walgde van haar vriendin die voor me zat. "Waarom doe je dit allemaal? Je verpest haar leven." Ze keek me scheef aan. "Zij verpest mijn leven ja! Ze heeft het zelf niet door, maar bijna alle jongens liggen aan haar voeten. Ze doet super vriendelijk tegen iedereen, ze heeft massa's vriendinnen, lieve ouders. Ze heeft gewoon een perfect leven." Het klonk alsof Sophie jaloers was op Ivy.

"Ben je jaloers op Ivy?" Vroeg ik voorzichtig. Ze keek me ongelovig aan. "Jaloers?! Ik ben helemaal niet jaloers! Waarom zou ik zelfs?" Ze werd kwaad en het leek echt of ze op ontploffen stond. "Rustig. Het was gewoon maar een vraag." Probeerde ik haar kalm te houden. Ik legde mijn hand voorzichtig op haar schouder en ze kalmeerde. Maar haar antwoord was genoeg voor mij. Ze ís jaloers op Ivy.

"Oké, ik snap nog steeds niet waarom Ivy dan nu plots weg moet. Ze heeft je toch niets misdaan?" Nu keek ze weer kwaad. Ik begon een beetje bang van haar te worden. "Niets misdaan?! Ze heeft jou van mij afgepakt!" Ik keek haar geschokt aan. "Afgepakt? Hoe bedoel je zelfs? Ik heb haar gevraagd om mee te ga-" Ze onderbrak me. "Ik was je grootste fan. En iedereen wist dat ik een crush had op jou inclusief Ivy. En dan pakt ze je gewoon van me af op het moment dat ik zoveel kans had." Ik zag gemengde gevoelens in haar ogen. Jaloezie, boosheid maar ook verdriet. Maar ik had geen medelijden met haar. Ze heeft Ivy ten slotte van me afgepakt.

Ik begon mijn verhaal. "Als je eens heel goed nadenkt ben je eigenlijk wel dom geweest. Als je Ivy nooit had uitgesloten dan was er een grote kans dat ze mij niet eens was opgevallen. Maar doordat ze aan het huilen was omdat jullie haar in de steek lieten, zag ik haar. En Ivy is er niet míj vandoor gegaan, maar ík ben er met Ivy vandoor gegaan. Ik heb haar meegevraagd naar hier. En ik heb aan haar gevraagd of ze mijn vriendin wou zijn. Het enige wat zij heeft gedaan is 'ja' gezegd op mijn vragen." Zo eindigde ik het. Haar gezicht was tijdens alles wat ik had gezegd verschillende keren van emotie veranderd. Van verbaasd naar boos en omgekeerd. Maar grotendeels gekwetst.

"En nu?" Ik keek haar vragend aan. "Wat wil je nu doen? Je hebt denk ik wel een plan als Ivy toch weg moest." Nu keek ze weer zelfzeker. "Tuurlijk heb ik een plan. Nu Ivy weg is zal ik in de spotlight staan." Ze pauzeerde even.

"Als de vriendin van Shawn Mendes." Het sloeg in als een bom bij mij.

-_-_-_-_-_-__-_-_-_-_-__-_-_-_
Hey iedereen.

Nee, ik ben niet dood voor de mensen die dat denken.😂 Het was even moeilijk om dit hoofdstuk te schrijven maar het is me toch gelukt!😀 Ik hoop dat ik in het vervolg meer kan uploaden. Ik probeer er ook aan te werken.

Ik hoop dat jullie het boek nog steeds leuk vinden! Laat dat dan zeker weten!

X Lieze