He Saw Me

30⭐

Shawn pov:

"Ik ben bloedserieus. Ik wil je niet meer zien! Ik wil dat je hier binnen een halfuur buiten bent of ik sleur je gewoon naar buiten. Begrepen?"

Het was eruit. Ik heb het gewoon gedaan. Ik heb het uitgemaakt met Ivy. Ik heb van mijn hart een steen gemaakt en gezegd dat ik haar nooit meer wil zien. Een leugen dus. Maar ik loog voor haar. Ik wou Ivy niet in gevaar brengen.

Ik liep naar de badkamer en draaide de deur op slot. Ik legde mijn voorhoofd tegen de deur. Tranen welden op in mijn ogen. Ik hield ze niet tegen. De tranen stroomden als watervallen over mijn wangen. Waarom moet dit mij nu weer overkomen. Net nu ik hét perfecte meisje heb gevonden moet ik haar laten gaan. Gewoon door zo'n dom berichtje. Van wie zou dat zelfs zijn?

Het was alsof die persoon mijn gedachten kon lezen want mijn gsm trilde. Ik nam hem en keek.

U hebt 1 ongelezen bericht van anoniem

Hey Shawn
Als je gedaan hebt wat ik vroeg is Ivy nu haar koffer aan het pakken en gaat ze zometeen vertrekken naar België. Ik verwacht je tegen half 1 aan de Eiffeltoren. Tot straks.

Wat wil hij nu weer? Ik ga er allenszins vanuit dat het een hij is. Of misschien is het toch een zij? Neh, die lijkt me meer iets voor een man. Of misschien toch een jaloerse fan of zo. Ik weet het gewoon nie meer! Waarom breek ik zelf mijn hoofd daarover terwijl de liefde van mijn leven in de kamer hiernaast haar spullen aan het pakken is. De tranen begonnen weer te stromen.

Ik keek op mijn horloge. Een kwartier. Een kwartier was er voorbij. Al een kwartier. Een kwartier zonder Ivy en het voelde als een eeuwigheid. Hoe zou zij zich eigenlijk voelen? Zou ze verdrietig zijn? Of eerder boos? Ik gok boos. Ik zou zelf ook boos zijn, denk ik. Waarom is verliefd zijn zo ingewikkeld? Zeker als je van een bepaald persoon niet samen mag zijn.

Ik voelde me net Romeo, van Romeo en Juliet. Mijn Juliet was dan wel niet dood. En ik ben ook niet van plan om zelfmoord te plegen. Maar opeens voelde ik wat Romeo ook gevoeld moest hebben toen hij het nieuws van haar dood vernam. Eenzaam. Ik voelde me eenzaam. Het leek of er een stukje van mezelf wegging toen ik het uitmaakte met Ivy.

Het liefst wil ik de deur open doen en naar haar toe rennen en haar knuffelen en kussen. Haar zeggen dat ik van haar hou en dat ik niet wil dat ze vertrekt.

Maar ik hou me in. Het mag niet Shawn. Hou je in. Je kan haar niet in gevaar brengen. Moedeloos liet ik mijn hoofd hangen.

Klik

Ik hoorde de deur in het slot vallen. Ik veegde mijn tranen weg en keek op mijn horloge. Perfect een halfuur. Ik stond voorzichtig recht en keek in de spiegel. Dikke rode randen waren te zien rond mijn ogen. Ik wende mijn ogen af. Het kon me niet schelen hoe ik erbij liep. Ik opende voorzichtig de badkamerdeur en keek naar links en dan naar rechts.

Ivy was weg.

Ik wist dat ze er niet meer ging zijn. Maar het komt toch nog hard aan. Ik voelde de tranen weer komen maar slikte ze weg. Nu niet Shawn.

Ik kwam uit de badkamer en keek rond. Plots leek de hotelkamer veel leger zonder Ivy. Door haar lach klaarde de hele kamer op. En nu is die lach weg. En de kamer ziet er donkerder uit.

Ik liet me moedeloos op het bed zakken. De tranen begonnen weer te stromen. Ik voelde me echt een wrak. En ik zag er ook zo uit. Ik stond op en bedacht me dat ik hier wel iemand van op de hoogte kon brengen. John. Mijn breed gespierde bodyguard met een hart van goud. Ik nam mijn gsm en de sleutel van de hotelkamer en sloot de deur. Ik klopte op de deur naast me. "Ik kom al." Klonk een zware basstem uit de kamer. John opende de deur en zijn blik ging van verrast naar bezorgd. "Wat is er aan de hand Shawn?" Ik dacht aan hoe ik Ivy had weggestuurd en ik voelde de tranen weer opkomen. "Mag ik binnen komen?" Vroeg ik hem. Hij knikte. Ik liep achter hem naar binnen en hij sloot de deur.

Hij gebaarde dat ik plaats kon nemen op de bank. Wat ik ook meteen deed. John verdween in zijn mini-keukentje en kwam terug met twee glazen water en een doos zakdoekjes. Hij zette zich neer. "Vertel eens Shawn. Wat is er nu aan de hand? Heeft het iets te maken met dat meisje? Hoe heette ze nu ook al weer..." Hij dacht even na. "Ivy. Dat was het! Heeft het met haar te maken?" Ik knikte bevestigd. Haar naam horen deed pijn. Ik deed moeite om de tranen binnen te houden.

In één keer kwam alles eruit. De tranen en het hele verhaal. Over onze date, onze kus en dan ook onze laatste ochtend. John luisterde aandachtig en onderbrak geen enkele keer. Hij hield alleen de doos zakdoekjes vast.