He Saw Me

37⭐

Ivy pov:

"Ivy, wakker worden. Of je komt nog te laat!" Tori stond aan mijn bed en schudde me wakker. Ik schrok wakker. "Hoe laat is het?" Kwam er slaperig uit mijn mond. "Half acht." Antwoorde Tori. Ik wou me weer omdraaien en verder slapen toen het besef kwam. Half acht! En ik moet om acht uur al op school zijn! Ik sprong uit mijn bed en racete naar de badkamer. Ik plensde vlug wat water in mijn gezicht en begon met mijn haar te doen. Voor het gemak deed ik het vlug in een dot. Als laatste deed ik mijn make-up. Ik liep naar mijn kamer en nam wat kleren uit de kast. En trok ze aan, controleerde of ik er een beetje fatsoenlijk uitzag en propte m'n boeken in mijn rugzak. Nu maar hopen dat het de juiste zijn.

Ik schoof aan tafel waar Tori mijn ontbijt al had klaargezet. Ik begon vlug te eten. "Dankjewel." Zei ik met volle mond. Toen ik klaar was met eten gaf ik Tori een knuffel, nam mijn sleutels en liep naar beneden. Ik had geen tijd om op de lift te wachten dus ik liep naar beneden. Veilig en zonder breuken kwam ik beneden aan. Ik nam mijn fiets en fietste naar school. Ik parkeerde mijn fiets en keek hoe laat het was. 7:56. Net op tijd. Ik liep het gebouw in en liep naar mijn klas. Het was maar op de eerste verdieping dus heel ver moest ik niet gaan. Vermoeid kwam ik boven aan. Aan mijn conditie moet dringend gewerkt worden. Ik liep de klas in en zag dat de leerkracht er nog niet was. Oef, net op tijd. Isabel zwaaide naar me en deed teken dat er naast haar nog plaats was.

Ik liep naar haar toe en plofte neer op de stoel naast haar. "Hey." Zei mijn vriendin en begroette me met een knuffel. "Hai." Kwam er vermoeid uit mijn mond. Ik was nog aan het hijgen van mijn 'heftige' ochtend. "Overslapen?" Grinnikte ze. Ik knikte. Nog geen minuut later kwam de leerkracht binnen. "Goed. Ik zie dat iedereen er is. Neem jullie boek op pagina 56." Begon onze leerkracht haar les.

Ik zat in het eerste jaar van mijn opleiding. Ik had er namelijk altijd al van gedroomd om mensen te interviewen dus dat ben ik ook gaan studeren. Mijn droom was om ooit een bekend iemand te interviewen. Samen met Isabel heb ik dan ook voor deze richting gekozen. We kennen elkaar al heel lang. Ik denk dat we nog kleuters waren toen we elkaar voor het eerste leerden kennen en sindsdien zijn we altijd vriendinnen gebleven. Alleen weet zij niets van het hele gedoe met Shawn. De enige die ervan weet is Tori. En dat is maar goed. Het is niet dat ik Isabel niet vertrouw, maar ze kan soms dingen zeggen zonder erbij na te denken.

Na zeven vermoeide uren kwam ik eindelijk thuis aan. "Hey, hoe was je dag?" Vroeg Tori. "Wel goed maar zo vermoeiend." Ze grinnikte. Tori haar studie begon pas over een paar weken. "Ik ga boodschappen doen." Deelde ze mee. "Is goed. Wil je alsjeblieft een paar repen chocolade meebrengen? Ik ga ze nodig hebben." Ze lachte. "Is goed. Verder nog iets voor mevrouw?" Nu lachte ik ook. "Nee dankje, chocolade is goed." Ik nam een appel uit de fruitmand en liep naar mijn kamer. Ik plofte op mijn bed. Ik zou hier een hele dag kunnen blijven liggen. Later trouw ik gewoon met mijn bed. Dat is lekker makkelijk. Met veel moeite wist ik mezelf uit mijn bed te hijsen en aan mijn bureau te gaan zitten. Ik opende Spotify en zette mijn afspeellijst aan.

Ik sloeg mijn boeken open en begon met leren. Ik neuriëde zachtjes mee met de muziek. Plots klonken de klanken van een gitaar door de kamer. Het kwam me bekend voor. En toen ik de stem hoorde wist ik het. Dat was het liedje dat Shawn voor me had gezongen op zijn concert. Ik nam mijn gsm en checkte het. 'Never be alone - Shawn Mendes.' Stond er op mijn scherm. Ik luisterde naar de tekst.

"I promise that one dat I'll be around
I'll keep you safe
I'll keep you sound

Right now it's pretty crazy
And I dont' know how to stop it it slow it down."

Ik probeerde Shawn al de hele tijd te vergeten en nu kwam hij terug opduiken in mijn leven. De weken na Parijs heb ik alleen maar gehuild, naar Shawn zijn liedjes en stem geluisterd, kilo's ijs gegeten en nog meer gehuild. De kleren van Shawn droeg ik iedere dag. Tori heeft ze letterlijk van mijn lijf moeten trekken om ze toch eens te kunnen wassen. Tori was gedurende die weken mijn steunpaal. Ze troostte me iedere keer als ik aan het huilen was. Ze zorgde dat ik voldoende at. Ik was een wrak toen.

"Hey
I know there are some things we need to talk about
And I can't stay
Just let me hold you for a little longer now

Take a piece of my heart
And make it all your own
So when we are apart
You'll never be alone
You'll never be alone"

Maar na een paar weken te huilen besloot ik om het achter me te laten en verder te gaan met mijn leven. Als hij écht van mijn houd dan komt hij wel terug. Nu moest ik er vooral voor zorgen dat ik mijn diploma haal en dat ik gelukkig word. Met of zonder hem.

"You'll never be alone
When you miss me close your eyes
I may be far but never gone

When you fall asleep tonight
Just remember that we lay under the same stars

And hey
I know there are some things we need to talk about
And I can't stay
Just let me hold you for a little longer now"

Ik had niet door dat de tranen over mijn wangen liepen. Dit liedje raakte me echt. En het leek alsof het voor mij geschreven was. De tekst is zo lief. En er zijn ook dingen waar we over moeten praten.

"And take a piece of my heart
And make it all your own
So when we are apart
You'll never be alone
You'll never be alone"

De gitaarklanken stierven weg en een ander liedje begon met spelen.

__________
Een extra lang hoofdstuk omdat het een dag te laat is.😉

Hope you all like it!

X Lieze