47⭐

740 45 15
                                    

Ivy pov:

Na het ontbijt kwam het moeilijkste moment. Afscheid nemen. En dat moment wou ik het liefst zo lang mogelijk uit stellen. Ik wou geen afscheid nemen. Niet nu. Niet met de gedachte dat Shawn niet van mij is. Shawn doorbrak mijn gestaar naar mijn bord. "Ivy? Aarde aan Ivy?" Ik keek op. Hij stond me met een scheve grijns aan te kijken. "Wat is er?" Vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. "Niets speciaal. Kunnen we anders nog even naar je kamer gaan?" Ik knikte.

We gingen op mijn bed zitten en er viel een stilte. Een ongemakkelijke stilte. Want we wisten allebei dat het moment van afscheid nemen er zat aan te komen. Shawn deed zijn mond open maar sloot hem dan weer. Ik wist ook niets te zeggen. "Ivy, ik wil gewoon zeggen dat ik van je hou. Je bent de enige voor me. Ik heb een gevoel bij je dat ik bij niemand anders heb. Een veilig gevoel. Een gevoel van thuis." Er stonden tranen in zijn ogen. Ik nam voorzichtig zijn gezicht vast zodat hij me aankeek. "Shawn, het is oké. Ik geloof je. En we verzinnen wel iets. Maar nu laat ik je niet meer los. Nooit meer." Zijn ogen stonden nog steeds vol tranen. Ik bracht mijn mond naar zijn oor. "Laat ze vrij Shawn, laat ze vrij." Ik gaf hem een stevige knuffel. Dat leek precies wat hij nodig had want hij liet zijn tranen de vrije loop. Ik wreef over zijn rug en fluisterde troostende woordjes.

Hij kwam voorzichtig los uit de knuffel en keek me aan. "Dankjewel Ivy." Ik schudde mijn hoofd en glimlachte lief. Zijn ogen waren nog steeds vochtig dus nam ik een zakdoekje. Ik wreef zachtjes onder zijn ogen. Zijn ogen hielden de mijne vast. En voor we het wisten zaten onze lippen weer op elkaar. Onze lippen gleden soepel over elkaar. Ze pasten perfect op elkaar. Het leek alsof het zo moest zijn.

Na een tijdje bekroop me het gevoel dat Shawn en ik, Sophie eigenlijk bedriegen. En dat gevoel wou ik niet. Ik haalde mijn lippen van de zijne. Shawn keek me raar aan en wou zijn lippen terug op de mijne drukken. Ik wende mijn hoofd af. "Ivy, wat is er? Ik dacht dat je er akkoord mee was?" Ik schudde m'n hoofd. "Dat was ik ook. Maar eigenlijk ben je nu Sophie aan het bedriegen. Ook al ben je niet verliefd op haar, het blijft bedriegen. En dat wil ik niet." Shawn knikte. "Ik begrijp het. We verzinnen wel iets. Het komt goed." Ik knikte. Hij boog vlug naar voor en drukte een kusje op mijn lippen. "Ik hou van je Ivy." Zei hij en hij vertrok. Ik bleef achter, mijn wangen volledig rood. "Ik ook van jou." Mompelde ik zacht.

_________
Wooooow, ik heb net ontdekt dat He Saw Me al meer dan een jaar online staat! Jeej!
Ik weet dus ook nie meer precies wanneer ik het online heb gezet, natuurlijk met mijn geheugen van een vis.😅

En ik heb ook nog eens 1K stemmen behaald! Ik ben zo blij! Dankjewel!💙

Ik hoop dat jullie het allemaal nog een beetje leuk vinden want er begint een eind aan te komen. Wees gerust er komen nog hoofdstukken. Waarschijnlijk ga ik hiermee door tot ik zeventig ben en niet meer kan lezen en daarom moet stoppen. Dus ik hoop dat jullie nog zolang willen lezen!😂

Even een vraagje: gaat er iemand van jullie naar de Lokerse feesten morgen? Ik alvast wel!😀
X Lieze

He Saw MeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu