He Saw Me

10⭐

Ivy pov:

"Ivy, ik zou je eigenlijk iets willen vragen..."

Shawn haalde diep adem. "Je weet dat ik op wereldtour ben." Vragend keek hij me aan. Ik knikte bevestigend. "Dus vroeg ik me af", hij keek me zenuwachtig aan, "of je met me mee naar Parijs wilt gaan voor mijn volgend concert." Ik keek hem overdonderd aan. Vroeg hij nu serieus aan míj om mee te gaan?! "Ik snap het als je niet wil." Verslagen keek hij naar de grond. "Nee, nee. Dat is het niet." Hoopvol keek hij me aan. "Ik wil heel graag met je mee. Maar meen je dit?" Hij keek me aan of ik net had gezegd dat er olifanten met lange nekken bestonden. "Tuurlijk meen ik het! Denk je nu echt dat ík zou liegen?" hij duwde plagend in m'n zij. Ik moest lachen en probeerde de kriebels met rare kronkels te ontwijken.

Nadat ik hikkend van het lachen aan hem had gevraagd gingen we weer goed zitten. "Hoelang blijf je in Parijs? Wanneer vertrekken we? Waarom wil je dat ik meega?" ik bestookte hem met vragen. Hij keek me geamuseerd aan. "Niet zoveel vragen tegelijk. Maar ik zal er op antwoorden. We blijven ongeveer een weekje in Parijs. En vrijdag vertrekken we." "Oef," zuchtte ik, "dan heb ik nog twee dagen om mijn koffer te maken." In zijn ogen zag ik alleen maar vraagtekens staan. "Ben je echt zo'n meisje dat honderden potjes make-up, en twintig setjes kleding meeneemt?" Ik begon te lachen. Ok, misschien een ietsiepietsie uitlachen. "Nee hoor, ik wilde graag eens je reactie zien." Nu kon hij er ook om lachen.

"Is het goed als ik je om zeven uur 's morgens kom halen?" Hij had nog steeds geen antwoord gegeven op mijn laatste vraag.

"Waarom zo vroeg?" klaagde ik. Nu begon hij mij uit te lachen. "Omdat Parijs nu immers niet naast de deur ligt, slimmie." "Hoelang is het rijden dan?" "Ongeveer een viertal uurtjes." beantwoordde hij mijn vraag. "Ok het gaat misschien raar zijn wat ik nu ga zeggen. Maar, ik hou echt van lang in de auto te zitten!" ik lachte ongemakkelijk. "Ik ook! Ik kijk dan graag naar buiten en zing mee met muziek." Ik was verrast door zijn antwoord. "Dat doe ik ook altijd! Tot als Tori of iemand anders begint te zagen dat ik moet stoppen." "Hahaha, ik ken dat." lachte hij.

We babbelden nog even gezellig door.
Ik wilde nog een muffin nemen want ze waren zo heerlijk. Maar de doos stond naast Shawn dus moest ik over hem leunen om de doos te pakken te krijgen. Toen ik bijna bij de muffins was hield hij tegen. "Wat doe je?" vroeg hij. "Een muffin nemen." zei ik zo normaal mogelijk. Ik lag dan ook in een extreem rare houding. "En daarvoor moet je helemaal over mij heen leunen?" geamuseerd keek hij me aan. "Ja." was mijn simpel antwoord.

Hij nam mijn hoofd tussen zijn handen...

Ik keek recht in zijn twinkelende ogen. Zag ik daar nu een tikkeltje twijfel?

Hij boog lichtjes naar voor...

En...

---------------
Sorry voor dit korte hoofdstukje. Ook sorry dat het zo laat is. Maar ik had een hoofdstuk om woensdag te uploaden maar ik ben dus zo dom geweest om op 'verwijder' te drukken en dus niet op 'publiceren'. Dus heel mijn hoofdstuk was weg en ik mocht het opnieuw schrijven. Het is ook veel korter dan hoe het normaal was en ik ben er ook totaal niet blij mee. Maar ik hoop dat jullie het wel nog altijd leuk vinden.

X Lieze