He Saw Me

39⭐

Ivy pov:

Er waren een paar weken voorbij gegaan en ik voelde me al veel beter. Iedere dag probeerde ik Shawn te vergeten. En dat lukte ook.

Tringgggggggg

Het schelle geluid van mijn telefoon liet me wakker schrikken. Ik lag op de bank en moest waarschijnlijk in slaap gevallen zijn. "Hallo, met Ivy." "Hey Ivy, met Nathalie." Klonk het aan de andere kant van de lijn. "Nathalie?" Zei ik vragend. Ik had helemaal geen idee wie die Nathalie kon zijn. "Oh ja, dat is waar. Je kent me niet." Ik rolde met mijn ogen. Wauw, dat ze dat nu maar door heeft. "Ik werk voor BBC-entertainment en we hadden vandaag een interview gepland maar onze interviewer is ziek." Moet ze mij daarvoor wakker bellen? Om te zeggen dat haar collega ziek is? Ik heb wel belangrijkere dingen te doen dan naar haar gezaag te luisteren, zoals slapen dus. "En ik hoorde van je leerkracht, mevrouw Besmans-" "Bergmans." Onderbrak ik haar.

"Ja, Bergmans dus. Ik hoorde van haar dat je één van haar beste leerlingen bent en daarom dacht ik aan je om onze zieke collega te vervangen." Mijn mond viel open? "Is dit echt?" Vroeg ik haar. "Ja hoor. We verwachten je binnen een uurtje in de studio. Ik e-mail je het adres wel. Tot straks." "Tot straks." Mompelde ik nog maar ze had al ingehaakt. Overdonderd legde ik mijn telefoon neer. Hier was ik niet goed van. Ik besloot om even te gaan liggen. Niet veel later kreeg ik een e-mail met het adres. Ik zocht op hoelang het rijden was. Een halfuur?! Dan moet ik mij nu vlug klaarmaken. Ik snelde naar mijn kamer en trok snel iets deftig aan. Mijn outfit bestond uit een simpele jeans en een roze trui. Ik rende naar badkamer en plensde wat water op mijn gezicht. Vlug deed ik mijn mascara. Ik liep naar de deur, nam mijn sleutels en de autosleutels van Tori want tijd om met de bus te gaan had ik niet. Ik trok mijn blauwe sneakers aan en vertrok. Vlug stuurde ik Tori een berichtje dat ik haar auto leende.

Na een rit van een halfuurtje kwam ik aan in de studio. Ik keek hoe laat het was en zag dat ik vijf minuutjes te vroeg was. Ik liep naar de balie en meldde me aan. Nog geen twee minuten later stond een blonde vrouw mijn hand te schudden. Ze stelde zich voor als Nathalie, de vrouw die me had gebeld. Ze legde me vlug uit wat er van mij verwacht werd. Eigenlijk moest ik niet zoveel doen, alleen de vragen stellen die op het blad stonden dat ik had gekregen. Ik had nog geen tijd gehad om ze te bekijken. Nathalie liep voor me uit naar de make-up. Ik werd in een stoel gezet en een vrouw begon met me op te maken, zodat ik steeds meer leek op Barbie. Ondertussen legde Nathalie nog uit wat ik allemaal niet mocht zeggen en wat wel. Ook zei ze dat dit interview werd uitgezonden op televisie. Daar schrok ik wel van.

Nathalie keek op haar horloge. "Yvette, ben je bijna klaar? Want Ivy moet zo meteen op." Ik zag Yvette vanuit mijn ooghoeken knikken. Ik stond op uit de stoel en keek nog eens in de spiegel. Ik vond de make-up wel goed gelukt. "Dankje." Zei ik nog tegen Yvette voor ik weer achter Nathalie aanliep. Tijdens het lopen naar de studio waar het allemaal ging gebeuren vroeg ik wie ik moest interviewen maar ze antwoordde niet. We kwamen aan en ik werd meteen op het podium geduwd. Wat ik daar zag, liet me aan de grond genageld staan.

In de stoeltjes zaten Shawn en Sophie.

------------------
Ik leef nog! Joehoe!😃

En ik ben er eindelijk met een nieuw hoofdstukje. Vanaf nu beloof ik om regelmatiger te uploaden.

En ik heb ook nog goed nieuw! He Saw Me doet mee aan de Wattys! En we staan op #12 in fanfictie!! Dit boek gaat als een raket omhoog!

X Lieze