He Saw Me

57⭐

A/N Belangrijke medelingen aan het eind van het hoofdstuk.
Geniet ervan!

Ivy pov:

"Wat denk je van een wandeling? Dan zal ik je eens een rondleiding door de stad geven." Stelt Shawn voor. "Leuk idee." Hij staat op en neemt m'n hand. We lopen de trap af naar de woonkamer. "Pap, wij gaan even wandelen." Manuel kijkt op van zijn krant. "Is goed jongen. Ben je rond het avondeten thuis?" Shawn knikt. "Zeg je het ook tegen mam?" Zijn vader knikt. Hij trekt zijn jas en schoenen aan en ik doe hetzelfde. Hij sluit de deur en neemt mijn hand weer vast. Kriebels schieten door mijn buik.

We wandelen door wat straten en Shawn geeft wat uitleg. Ik luister aandachtig. We komen aan bij een park. Het is een prachtig park. Shawn loopt wat door. We komen op een open vlakte uit. In het midden ligt een kleed. Ik blijf even vol verwondering stil staan. "Kom je nog?" Vraagt Shawn en hij steekt zijn hand uit die ik aanneem. Hij begeleidt me naar het laken. Ik neem plaats. "Een picknick in de herfst?" Vraag ik hem wat lachend. Hij knikt. "Dat is eens iets anders. En dat was ook ons eerste afspraakje, weet je nog." Ik glimlach bij die gedachte. "Ja, het was toen echt leuk." Ik druk een kusje op zijn wang.

Hij stalt het eten uit. "Mijn moeder heeft wraps met zalm en kruidenkaas gemaakt en ze heeft ook nog wat fruit meegegeven. En natuurlijk..." Hij haalt een doosje achter zijn rug en doet het open. "Muffins!" Ik lach om zijn gezicht. Hij is bijna aan het kwijlen in de doos. "Kom kwijlmonster, het is goed." Hij lacht nu ook.

Hij geeft me een wrap aan en we beginnen smakelijk te eten. "Dit is heerlijk." Zeg ik. Shawn knikt bevestigend.

Na het eten leg ik me op mijn rug. Ik voel hoe Shawn naar me kijkt. Ik sluit mijn ogen even. Ik hoor hoe Shawn iets pakt en niet veel later vullen gitaarklanken mijn oren. Ik herkende de klanken van Memories.

"When I wake up to your footsteps
As you get up out of bed
They make a sound that sounds so simple
But dances in my head
A melody so perfect
That it gets me through the day
And the thought of us forever
Is one that won't ever go away"

Wat hij zingt klinkt zo mooi en zo puur.

"All I need to know is
Where to stop
Take my hand and show me forever
So never will I ever let you go

So let's hold on together
To this paper and this pen
And write down every letter
To every word we've ever said

All I need to know is
Where to stop
Take my hand and show me forever
So never will I ever let you go"

Ik besluit om het refrein samen met hem te zingen.

"Let's write our story
And let's sing our song
Let's hang our pictures on the wall
All these precious moments
That we carved in stone
Are only memories after all"

Hij glimlacht naar me.

"Memories after all
Memories after all, and oh

You gave me hope
But I've got to let go
I've got to let go
Oh
It's deep in my soul
Deep in my soul
Now I've got to let go
We wrote our story
And we sang our songs
We hung our pictures on the wall