He Saw Me

59⭐

Ivy pov:

Nu is het genoeg. Dat kind naast Shawn zit de hele tijd met hem te flirten en hij doet gezellig mee. Ik sta op en loop weg. De tranen wegbijtend. "Ivy wacht!" Hoor ik Shawn achter me roepen. Ik reageer niet en loop door. Uiteindelijk kom ik op een open plek. Ik weet niet meer waar ik ben. Ik ben verdwaald. Ik zoek in mijn zak naar mijn gsm. Maar hij zit er niet in. Ik voel nog eens goed maar ik heb hem echt niet bij. Fack, wat nu? Niemand weet waar ik ben.

Ik besluit me tegen een boom te zetten en te wachten tot er iemand langskomt. Wat waarschijnlijk toch niet gaat gebeuren aangezien dit zo verlaten is als de Noordpool. Zonder dat ik het doorheb beginnen de tranen te stromen.
Waarom moest ik nu weer weglopen? Diep vanbinnen weet ik toch dat Shawn me nooit zou verlaten. Maar toch, hij moet maar eens iemand leuker dan ik tegenkomen. En dan is hij daar mee weg en blijf ik helemaal alleen achter. Dan mag Tori me weer troosten.

Ik weet niet hoe lang ik nog heb zitten huilen maar als ik op kijk zie ik dat het begint te schemeren. Het begint ook kouder te worden. Ik maak mezelf wat kleiner. Ik moet in slaap gevallen zijn want ik word wakker door iemand die zacht aan mijn schouders schudt. "Ivy, Ivy. Wakker worden." Zegt de stem. Ik open m'n ogen en kijk recht in het gezicht van Manuel, de vader van Shawn. "Alles is oké. Blijf hier even zitten, dan haal ik Shawn." Ik knik gedwee, te moe om nog iets anders te doen.
Iets van een minuut later komt Shawn aangelopen. Hij knuffelt me meteen plat. Zachtjes begint hij te huilen. "Ivy, i-ik, sorry." Ik wrijf zachtjes over zijn rug terwijl de tranen ook over mijn wangen glijden. "Het is goed Shawn. Ik weet niet waarom ik zo reageerde. Sorry daarvoor." Hij kijkt me aan. "Ik hou van je Ivy." Ik glimlach. "Ik ook van jou Shawn." Hij buigt naar voor en kust me. Ik kus hem terug.