Ateşin karsisinda olmama rağmen üşüyordum. Disaridaki soguk havamiydi beni üşüten yoksa gözümden akan yaslarmiydi bilmiyorum. Bildigim hissettigim tek sey icimdeki aciydi. Ben düşüncelere boğulmusken arkadan onun sesini isittim "yetmedi mi " anlamaz sekilde ona bakinca konusmaya devam etti "agladigin diyorum yetmedi mi yazik degilmi disaridaki insanlara"dedi. Burnumu cektim aglamaktan catallasmis sesimle "ben ne yaptim ki disardaki insanlara" dedim. Gülerek yanima yaklasti gözyaşlarımi sildi.Ellerini hala yüzümden cekmemisti konusmaya basladi."Agladin. Sen her ağladığında gökyüzü de senle birlikte ağlıyor." Elimde yillar sonra kavustugum annemin mektubu daha cok aglamaya basladim. Yillar once annemin yazarken gözyaşlarıyla islattigi mektup simdi benim yüzümden tekrar gözyaşlarıyla islaniyordu.
Ben gülfeda dünyaya gelebilmek icin annesinin canini feda etmis olduğu bir güldüm peki benim canim kime feda olacakti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜLFEDA
RomanceNazeninle birlikte yavaşça sofraya yaklaştık. Tüm aile üyeleri masadaydı. Tanımadığım bir kadınla bir kiz cocugu da vardı masada, yavasca sandalyeme oturdum. Oğlum hemen elimi tuttu. Hareket etmek canımı yaksa da eğilip öptüm. Kafamı kaldırdığımda o...
