•BEHİCE•

•21•

*

Geceleri hafif hafif esen rüzgarla ateşleri biraz daha uzun tutuyorlardı artık. Bunun verdiği risk daha büyük olduğundan herkes tetikte bekliyordu. Seyit ve yanındaki bir kaç silah arkadaşı yaptıkları planı uygulamak için en karanlık gecenin gelmesini bekliyorlardı. Ayın en karanlık olduğu bir gece baskını yapacaklardı. Kimseyi riske atmayacaklar sadece patlayıcıları işgalcilerin karargahlarının etrafına mümkün olduğunca yakınlara yerleştireceklerdi. Bunun için akıllıca bir kaç plan yapmışlardı bile. Neredeyse iki hafta süren gizli gözlemden sonra mühimmatı getirip götüren bir grubun her hafta geldiğini farketmişlerdi. Yaklaşık sekiz kişiden oluşan grup her geldiklerinde yiyecek ve bazı gereksinimlerin olduğu neredeyse üç at arabasıyla sorunsuz giriş yapıyorlardı. Bu yolla içeri patlayıcıları yerleştireceklerdi.

Gözlemden sonra çadırlarına dönüp ince ince planlarına başlamışlardı. Bu grubu nerede kıstıracaklarını düşünüyor en mantıklı yolu arıyorlardı. Dağ geçiti denilen bir yerde dar bir kısım vardı. En uygun en savunmasız orası olur diye düşünmüşlerse de bunun en büyük riski kendilerinin de savunmasız olacak oluşlarıydı. Ayrıca en ufak hatada bütün mühimmatla beraber arabalar uçurumdan aşağıyı boylayada bilirdi. O zaman ne üniformaları ne de arabaları ele geçirebilirlerdi. Yine de çok dikkatli olabilecekleri güzel bir plan yapmaya koyuldular.

*

Behice için haftalar günler oğlunun özlemiyle geçerken onun haricinde her şey aynı gidiyordu. Tek değişiklik Cihangir adındaki askeri bu aralar bir kaç kere daha görmüş olmasıydı.
Yine öğle vakti yaralılara yemek getirmiş biraz biraz yemek yediriyorlardı. Çadırdan içeri giren askeri bir an için görmüş olsa da genç kız başını kaldırmamıştı bile. Cihangir askerlerin durumuna bakmak için arada sırada uğruyordu. Kendine yediremeyip itiraf edemese de genç kızı orada göreceğini bilmek içine muhteşem bir heyecan ve mutluluk veriyordu ama şu durumda onu rahatsız edecek bir şey yapmak en son isteyeceği şeydi zira vatan için hizmetinden uzaklaştıracak bir şey yapmaktan müthiş derecede korkuyor ve geri duruyordu. Karşısındaki kadının karşılıksız olarak kendini seferber edişi ona karşı hayranlığını arttırsa da gizli tutmaya çalışıyordu. Görmezden geldiği genç kıza bir an uzaktan attığı kaçak bakışı Behice'nin de boş bir anına denk gelmiş ikili endişe içinde başka yönlere doğru kaçışmıştı. Cihangir sevdiği kadından sonra başkası için bu hisleri besleyebileceğinden hep şüphe duysa da Behice'yi başka bir yerde tanımış olsa koşulsuzca hayatına davet edebileceğini düşünüp iç çekmişti. Ama şu an VATAN daha önce geliyordu. Adını bile sormadığı genç kızın rahatsızlık duyup hizmetinden uzaklaşmasına izin veremeyeceğini bilerek beklemeyi seçmişti. Belki de ömür bu ya yetmezdi o da Allah'ın bileceği işti. Dünya'yı pek seven biri değildi zaten Cihangir şehit olmak onun için vazgeçilmeyecek kadar büyük bir hazineydi. Cennet demekti!
Sevdiği kadınıda bu uğurda ardında bırakıp buralara kadar gelmişti. Ölümüne sevdiği karısı ya VATAN'ı ya da kendisini seçmesini istemişti. Cihangir koşulsuz şartsız görevini seçip buralara gelmişti. Bundan 2 yıl öncesini hatırlayınca kanı çekilir gibi olmuştu yine. Cihangir Anadolu'ya geleceği sıra boşamasını istemiş o da büyük bir hayal kırıklığıyla isteğini yerine getirmişti. Karısından asla vazgeçmezdi ama söylediği şeyi değil kendi toprak bile kabul etmezdi.
"Ölünce dul kalacağıma şimdi boşa beni" demişti. Şehitliği ölümle karıştıran bir kadını sevdiği için de kendine küfür etmeden duramamıştı. Şimdi başka biriyle evli olduğunu biliyor ama hayatına başka birini almamaya yeminli gibi gözü kör kulağı sağır geziyordu.

*

Nihayet beklenen gün gelmiş çatmıştı. Seyit, Murat, Halil ve Mustafa dört silah arkadaşı ve VATAN SEVDALISI planı uygulayacakları güne erişmişlerdi. Yanlarına aldıkları dört erle beraber yola çıkacaklardı. Abdest alıp bütün askerlerle peş peşe kıldıkları  namazın ardından helalleşip yola koyulmuşlardı. Dağ geçitine yakın bir yerde beş saate yakındır bekliyorlardı ama hala ne gelen ne giden vardı.