ZORBA

Bölüm 28-BENDEN BAŞKASI

Bacaklarımı bileğimden başlayarak yukarı kadar süzdü. Yüzünde piç bir gülümsemeyle. En sonunda baktığını yeni fark ediyormuş gibi kafasını sağa sola salladı. Ardından bir çırpıda üzerindeki tshirtü çıkarttı.

Ne oluyor lan?!

Elime tutuşturdu tshirtünü. "Bu ne şimdi?" dedim şaşkınca.

"Ört şunu bacaklarına." dedi kızgınca.

Örttüm.

"Niye kızdın şimdi?" dedim.

"Lan!" dedi. Kaan'ı en son ne zaman böyle sinirli gördüm ben?

"Kim bilir kaç kişi baktı." dedi kızgınca. Sonra kendi kendine bir küfür mırıldanıp aracı çalıştırdı.

Bir süre hiç konuşmadık, ben arka koltukta uzanıp Kaan'ı izledim. Muhteşem bir sırtı olduğu kesinde. Koltuğa yaslandığı için tam olarak gözükmesede, sırtının kusursuzluğu kadrajdaki baklavalarıyla birleşince... Merve! Kendine gel.

Bir süre konuşmadan ilerledikten sonra Kaan kızgınca "Acıktın mı?" dedi.

"Biraz." dedim. Yalan, çok açtım.

Bir şey demedi, on dakika kadar sonra aracı bir yere park etti. Kalkmaya çalıştım, o sırada Kaan'da dikiz aynasından bana bakıyordu. Bileğim zorlayınca acıdı ve acıyla irkildim.

"Tamam tamam kalkma." dedi ifadesiz bir sesle ve araçtan indi.

Bir süre sonra elinde iki poşetle geldi. Yatar pozisyondan oturur hâle geldim, Kaan'da arka kapıyı açıp yanıma oturdu. Paketin birini bana uzattı, açıp yemeye başladık.

"Ya Kaan..." dedim.

Cevap vermedi ters ters baktı.

"Neden kızgınsın?" dedim. Sebebini biliyordum ama şort giydiğimi sabahtan beri biliyordu.

"Doğru düzgün bir şeyler giy." dedi sert bir sesle.

"Hep böyleyim." dedim. Ukalacaydı kabul.

"Yani hep bakıyorlar bacaklarına!" dedi kızgınca.

"Senin gibi mi?" dedim. Madem sinirliydi hakkını vermeliyiz. Nasıl baktığını gördüm.

"Ne?" dedi şaşkınca.

"Senin gibi mi baktıklarını kast ediyorsun?" dedim sakin bir sesle.

Dik dik baktı gözlerime. Öldürecek gibiydi. "Sana biri bile benim baktığım gözle bakarsa!" diye gürledi.

"Nasıl bakarsa?" dedim. Hiç kasmadan sakin sakin soruyordum.

Nefes alış verişleri derinleşti. Gözlerindeki kızgınlık yavaş yavaş söndü. Gözlerimin içine uzun uzun baktı.

"Bakmasınlar sana..." dedi.

"Hele ben gibi kimse bakmasın..."dedi.

Bir süre gözlerimiz bir birine kilitlendi. Ardından bir hızla kalkıp aracın ön kısmına geçti ve eve doğru sürmeye başladı.

Bir şey demeden bir süre ilerleyinde "Kaan." diye seslendim.

Dikiz aynasından soran gözlerle baktı.

"Burdan sağa dönelim." dedim.

"Neden?" dedi.

"Bağ evinde kalmak istiyorum, diğer evi Ömer öğrenmiş burada daha güvende hissedeceğim." dedim.

"Ben seninle kalırım sorun değil." dedi.

"İşin gücün vardır, hem tek başımada aşmayı öğrenmeliyim." dedim.