Manolya Kokulu Hikâyeler

Zaman Kapsülü

Çocuklar geleceğe gönderdiğimiz ve asla göremeyeceğimiz mesajlardır.

Anonim

Kızım Jane doğduktan kısa bir süre sonra, başkalarının da uyguladıklarını bildiğim (sonrasında bu planımı anlattığım kişiler) bir gelenek başlattım. Bu fikri size hem hikâyemin sıcaklığıyla kalplerinizi açmak, hem de bu geleneği başlatmanıza vesile olmak için paylaşıyorum.

Her yıl doğum gününde kızıma bir Yıllık Mektup yazıyorum. Mektupta o yıl başına gelen komik anektodlardan, zorluklardan, mutluluklardan, onun veya benim hayatımdan önemli olaylardan, dünyadan haberlerden, gelecekle ilgili tahminlerden, çeşitli fikirlerden vs. bahsediyorum. Zarfa fotoğraflar, hediyeler ve normalde kaybolup gidecek bir sürü hatıra da ekliyorum.

Masamın çekmecesinde o yılki Yıllık Mektup'a eklemek istediğim şeyleri koyduğum bir dosyam var. Her hafta oturup, o yılki mektuba eklemek isteyebileceğim önemli olayları kısa kısa not ediyorum. Doğum günü yaklaşırken dosyayı çıkarıyorum ve içerisinin düşünceler, şiirler, kartlar, hikâyeler, her çeşit olay ve hatıralar -birçoğunu çoktan unuttuğum- ile dolup taştığını görüyorum. Sonra bunları hevesle o yılın mektubuna geçiriyorum.

Mektubu tamamlayıp bütün hazineleri zarfa yerleştirdikten sonra onu mühürlüyorum. Bu zarf o yılın Yıllık Mektup'u oluyor. Zarfın üzerine hep, 'Babasından Jane'e Doğumgünü Dolayısı ile Yıllık Mektup -21 yaşına bastığında açılacaktır' yazıyorum.

Bu onun farklı yaşlardaki halinden yetişkin haline gönderilen zaman kapsülü. Bu bir nesilden diğerine gönderilen sevgi dolu bir hediye. Yaşamının, yaşarken tutulmuş kalıcı bir kaydı.

Her yıl mühürlü zarfı Jane'e gösterip üzerindeki yazıyı okurum. Sonra onu bankaya götürür, kasayı açar ve o yılın Yıllık Mektup'unu gittikçe yükselen yığının üzerine dikkatle bırakırım. Jane bazen onlara bakıp dokunabilmek için hepsini dışarı çıkarır. Bazen de içlerinde ne olduğunu sorar ama ben söylememekte ısrar ederdim.

Geçtiğimiz yıllarda Jane artık oynamak için fazla büyük olduğu fakat kaybetmek istemediği özel çocukluk hazinelerini bana getirdi. Onları Yıllık Mektup'a eklememi istedi. Böylece hiç kaybolmayacaklardı.

Yıllık Mektup yazma geleneği bir baba olarak en kutsal görevlerimden artık. Ve görüyorum ki Jane büyüdükçe bu mektupların hayatındaki yeri de büyüyor.

Bir gün arkadaşlarla oturmuş gelecekte ne yapacağımızla ilgili konuşuyorduk. Kelimesi kelimesine hatırlamıyorum, fakat olay şöyleydi: Jane'e şakayla karışık 61. doğum gününde torunlarıyla oynuyor olacağını söyledim. Sonra 31. doğum gününde çocuklarını hokey egzersizine götüreceğini söyledim. Jane'in bu fantezilerimden zevk aldığını görünce kendimi oyuna kaptırarak devam ettim. 21. doğum gününde üniversiteden mezun olacaksın. "Hayır," diye araya girdi. "Mektupları okumakla meşgul olacağım!"

Hayatta en büyük arzularımdan biri geçmişten sevgi taşıyan bu zaman kapsülleri yetişkin kızım tarafından açılırken sağ ve yanında olabilmek.