Μαμά λείπεις 2: Η απουσία σου

1

Τρέχω σε όλο το γήπεδο στερεώνοντας το μαύρο μου καπέλο σε καλύτερη θέση. Περνάω τα καστανά μου μαλλιά μέσα από το άνοιγμα του πίσω μέρους του και το σφίγγω περισσότερο πάνω στο μέτωπο μου. Το κοντό άσπρο σορτσάκι αναδεικνύει τα καλοσχηματισμένα πόδια μου, τα οποία έκανα κόπο για να επανορθώσω ύστερα από την απότομη απώλεια κιλών, εξαιτίας εκείνων των συμβάντων που ούτε να θυμάμαι δεν θέλω. 

Έχουν αλλάξει πολλά από τότε που έχασα και τους τρεις ανθρώπους που λάτρευα. Την μαμά, τον μπαμπά κι ύστερα τον Νίκο. Ένας χρόνος έχει περάσει από τότε που είδα το αεροπλάνο του να απομακρύνεται από κοντά μου. Ένας χρόνος από τότε που είδα τα μελί του μάτια, τα μαύρα του μαλλιά. Από τότε που ένιωσα τα χέρια του στο κορμί μου, τα σαρκώδη χείλη του να κατασπαράζουν τα δικά μου. Μου λείπει, όμως πιο πολύ τον απεχθάνομαι. Τον απεχθάνομαι που με εγκατέλειψε παρόλο που γνώριζε την κατάσταση μου. Το πόσο χάλια ήταν η ψυχολογία μου ύστερα από τον ξαφνικό θάνατο των γονιών μου. Δεν νοιάστηκε όμως. Ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκε την ζημιά που θα προκαλούσε η απουσία του στην καρδιά μου. Η απουσία του με έκανε τελείως διαφορετική. Μια κοπέλα που διψάει για εκδίκηση. Όχι για εκείνον, αλλά για τον θάνατο τους. Θα τον βρω. Θα βρω τον δολοφόνο της. Αυτή τη φορά έχω την απαιτούμενη δύναμη για να τα καταφέρω. Δεν πρόκειται να τα παρατήσω όσο κι αν κουραστώ, όσα εμπόδια κι αν συναντήσω στον δρόμο μου. Για την μητέρα μου θα κάνω τα πάντα κι ίσως υπάρχουν κάποιες εκπλήξεις που θα μ'αφήσουν άναυδη. 

"Λήδα ήσουν καταπληκτική. Σκίζεις κοριτσάρα μου." ο κόουτς μου είναι τόσο ενθουσιασμένος με την αλλαγή στην διάθεση και στις επιδόσεις μου που δεν ενοχλείται να μου το δηλώνει καθημερινά. Έχω ξεκινήσει καινούργιο πρόγραμμα. Σκοπεύω για παγκόσμια πρωταθλήτρια. Επιθυμώ να πραγματοποιήσω πλέον τα όνειρα μου. Να φτάσω και να κάνω αυτά που ονειρευόμουν από μικρή. Δεν πρόκειται να παρατήσω τη ζωή μου. Όχι πια. Έχω αλλάξει υπερβολικά πολύ για να αφήσω πίσω την Λήδα. Θα με προστατεύσω από τον οποιοδήποτε. Όχι όμως με την ίδια τακτική όπως πριν ένα χρόνο.

Στις πανελλήνιες τα πήγα αρκετά καλά και πέρασα εκεί όπου ήθελε πάντα ο πατέρας μου. Στο πανεπιστήμιο διοίκησης επιχειρήσεων. Θα αναλάβω την Sailor. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται μονάχα στα χέρια του κύριου Περικλή και μας περιμένει να αρπάξουμε εμείς τα ηνία. Εγώ κι ο κολλητός μου. Ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο απέναντι γήπεδο, εκείνο που είναι για το μπάσκετ. Υψώνω το χέρι μου και τον χαιρετάω με ένα πλατύ χαμόγελο μέχρι που με αντικρίζει κι ανταποδίδει δίχως σκέψη.