Μαμά λείπεις 2: Η απουσία σου

29

ΝΙΚΟΣ

"Άλλο ένα!" φωνάζω στην μπαργούμαν κι εκείνη με κοιτάζει αποδοκιμαστικά. Σηκώνω μεθυσμένος το άδειο μου ποτήρι κάνοντας της νόημα για να καταλάβει αφήνοντας την κριτική της έξω απ'αυτό. Δεν χρειάζομαι κάποιον να με προσέχει. 

"Νίκο το έχεις παρακάνει. Δεν σου δίνω άλλο." επιμένει κι εγώ σηκώνω το βλέμμα μου από την μπάρα και την κοιτάζω όσο πιο άγρια μπορώ.

"Γαμώτο ένα ποτό ζήτησα. Απλά φέρε το." σπρώχνω απότομα το γυάλινο ποτήρι κι εκείνη το αρπάζει μέσα στα νεύρα κατευθυνόμενη στα ποτά, ώστε να γεμίσει το ποτήρι μου. 

Δεν μπορώ να πιστέψω αυτά που άκουσα από εκείνη. Πως μπορεί να είναι τόσο σκληρή;
Πως μπορεί να λέει ότι θα σκοτώσει το ίδιο μας το παιδί;
Πρώτα με χώρισε και τώρα θέλει να εξαφανίσει καθετί δικό μου. Για άλλη μια φορά βάζει αυτόν τον ηλίθιο πάνω από εμάς τους δυο. Μια ζωή ήταν δεμένη μαζί του κι εγώ δεν μπορώ να φτάσω αυτόν τον δεσμό ούτε στο ελάχιστο. Μα πόσο αφελής υπήρξα;
Πως ήταν δυνατό να πίστεψα εκείνη την λέξη;

Κανένας δεν αγαπάει κάποιον άγνωστο και ακόμα χειρότερα κάποιον δολοφόνο. Εκείνη γνωρίζει όλη μου την ιστορία. Πως είναι δυνατόν να νιώθει ακόμη ευτυχισμένη κι ασφαλής δίπλα μου;

"Μάζεψε τον φίλο σου γιατί θα πέσει κάτω στο τέλος." η τσιριχτή φωνή της μπαργούμαν κάνει τα αυτιά μου να πονέσουν και το κεφάλι μου να στραφεί προς το μέρος όπου κοιτάζει. Έτοιμος να πέσω από το σκαμπό κρατιέμαι παρά τρίχα κι αρχίζω να γελάω. Το ποτό τελικά δεν μου έκανε και τόσο καλό. 

"Νίκο τι στο καλό σου συμβαίνει; Γιατί πίνεις;"

"Τίποτα όλα καλά." γελάω δίχως να μπορώ να σταματήσω κάνοντας με να φαίνομαι τρελός. Όλο αυτό έχει ξεφύγει κατά πολύ από τον έλεγχο μου. Αυτή η κοπέλα με έχει καταστρέψει. 

"Έλα πάμε να φύγουμε." με επιπλήττει ο κολλητός μου κι εγώ κάθομαι πεισματικά στο ίδιο σκαμπό δίχως την θέληση να εξαφανιστώ από το μοναδικό μέρος στο οποίο βρίσκω γαλήνη. 

"Πάμε είπα!" 

"Όχι σου λέω. Εγώ δεν φεύγω ακόμα."

"Τι έχεις πάθει ρε;" αρπάζει το μπράτσο μου και με σέρνει έξω από το μπαρ με μένα ανήμπορο να πραγματοποιήσω την οποιαδήποτε κίνηση. Τελικά είμαι πιο μεθυσμένος απ'όσο πίστευα. Ο ζεστός αέρας χτυπάει μανιασμένα το κορμί μου και η λάμψη του φεγγαριού πέφτει στο πρόσωπο μου. Πολλοί άνθρωποι πλησιάζουν το μαγαζί στο οποίο βρισκόμουν εγώ και μπαίνουν ευτυχισμένοι μέσα έτσι ώστε να διασκεδάσουν με τις παρέες τους. Οι κοπέλες είναι ντυμένες με τα συνηθισμένα κοντά φορέματα τα οποία δεν αφήνουν τίποτε στην φαντασία, μα εμένα δεν με ενδιαφέρει καμία απ'αυτές.