Μαμά λείπεις 2: Η απουσία σου

18

ΛΗΔΑ

"Πραγματικά είσαι απίστευτος." αναφωνώ καθώς χύνω το καφέ υγρό από το ιώδιο πάνω στο κατάλευκο βαμβάκι. Οι άντρες είναι τόσο ανώριμοι που με τρελαίνει. Δεν μπορώ να τους καταλάβω όσο κι αν έχω προσπαθήσει. Η λογική τους είναι τόσο παράλογη. 
Φέρνω το βαμβάκι πάνω στο σκίσιμο των χειλιών του κι εκείνος ανασηκώνεται από τον οξύ πόνο κάνοντας το χέρι μου να φυλακίσει τον ώμο του ρίχνοντας τον στο στρώμα του κρεβατιού μου. Δεν μ'αρέσει να περιποιούμαι τραύματα. Είναι αηδιαστικό και ψυχοπλακωτικό. Δεν μπορώ να βλέπω τους ανθρώπους που αγαπώ να υποφέρουν και να ευθύνονται τα χέρια μου γι'αυτό. Εν μέρει να ευθύνονται τα χέρια μου διότι όλο αυτό συμβαίνει από την ξεροκεφαλιά του. Αν ήμουν βίαιη τώρα θα τον χτυπούσα στα σίγουρα. Όμως δεν είμαι οπαδός αυτών των άθλιων πράξεων έτσι μένω μονάχα στα κηρύγματα. 

"Λήδα έλεος πια. Όση ώρα περπατάγαμε για το σπίτι σου με κατσάδιαζες. Να πάρει, δεν θέλω να ακούσω άλλο." θυμώνει οδηγώντας με στα όρια μου. Θα τον σκοτώσω και μετά θα κλαίω το πτώμα του. 
Νευριασμένη καθώς είμαι πετάω στον κάδο το βαμβάκι και τον κοιτάζω καθώς κάθεται στο κρεβάτι μου. Οι ματιές μας διασταυρώνονται και δαγκώνω το μέσα του ζυγωματικού μου προκειμένου να συγκρατήσω τις ακατάλληλες λέξεις που επιθυμούν να βγουν. Δεν θέλω να τσακωθώ μαζί του, εντούτοις δεν βοηθάει την κατάσταση. 

"Αντί να ζητήσεις συγγνώμη και να φερθείς μετανιωμένα εσύ μου την λες κιόλας." σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου και το βλέμμα του κολλάει στα πόδια μου. Ξεροκαταπίνω καθώς νιώθω την ματιά του να με καίει και αποδιώχνω τις αμήχανες σκέψεις μου. 

"Γαμώτο." αναφωνεί την στιγμή που το χέρι του αγγίζει το δικό μου και με τραβάει πάνω του αναγκάζοντας τα πόδια μου να ανοίξουν σε κάθε του πλευρό. Βρίσκομαι σχεδόν από πάνω του και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα από την έκπληξη.
Τι συμβαίνει;

Εκείνος πιάνει τον σβέρκο μου κολλώντας τα χείλη μας σε ένα φιλί όχι τρυφερό αλλά απαιτητικό. Δαγκώνει το κάτω χείλος μου κάνοντας την απρόθυμη γλώσσα μου να χορέψει με την δική του. Ακουμπάω τα χέρια μου στο στέρνο του πασχίζοντας να τον απομακρύνω όμως εκείνος έχει άλλα σχέδια και ξαπλώνει στο κρεβάτι τραβώντας και μένα μαζί του δίχως να το θέλω. 
Τι κάνει;

Πιάνει μια τούφα από τα μαλλιά μου και την παραμερίζει πίσω από το αυτί μου χωρίς να χωρίσει τα χείλη μας. Μουγκρίζω μέσα στο φιλί μας για να τον κάνω να καταλάβει πως δεν συμφωνώ μ'αυτή του την πράξη εντούτοις εκείνος δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνεται. Είναι τόσο απορροφημένος με το άγγιγμα των χειλιών μας που δεν δίνει σημασία στις 'λεπτομέρειες'. Τα δάχτυλα του κινούνται τρυφερά στους μηρούς μου ζουλώντας τους, κάνοντας ένα επιφώνημα έκπληξης να ξεφύγει από το στόμα μου, όμως να μείνει εγκλωβισμένο στο δικό του. Απομακρύνεται από τα χείλη μου και κατεβαίνει στο καυτό λαιμό μου πασχίζοντας να δημιουργήσει το σημάδι του. Τον σπρώχνω και τον χαστουκίζω ξυπνώντας τον από τον λήθαργο του. Δεν κατεβαίνω από πάνω του και τον κοιτάζω απορημένη κι έκπληκτη συνάμα. Αυτός δεν είναι ο κολλητός μου.