Μαμά λείπεις 2: Η απουσία σου

2

Ψάχνω μανιασμένα τα κλειδιά μέσα στην μαύρη αθλητική τσάντα nike για να ανοίξω την πόρτα. Δεν αντέχω άλλο. Το όνομα του υπάρχει συνεχώς στο κεφάλι μου ενώ πρέπει να τον ξεχάσω. Λες και το σύμπαν συνωμοτεί κατά μου. Όμως δεν θα ακούσω τίποτα άλλο. Θα τον διώξω από τα έγκατα του νου. Ο Νίκος είναι ένα αγόρι που πέρασε κι έφυγε. Τίποτα παραπάνω. 

Το κλιματιστικό κάνει το δέρμα μου να χαλαρώσει από την αφόρητη ζέστη της αποπνικτικής αυτής πόλης. Τα καλοκαίρια είναι ανυπόφορα στην Αθήνα. Απεναντίας στην Ρωσία όλα θα είναι πιο δροσερά. 
Μα τι λέω;
Δεν με ενδιαφέρει πως είναι εκείνος. Αν ζεσταίνεται ή αν κρυώνει. Δεκάρα δεν δίνω. Όλα έχουν τελειώσει. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με πήρε. Έστω να δει αν είμαι καλά, αν ζω, αν επιβιώνω. Σε αντίθεση με μένα που για μια βδομάδα αφότου έφυγε, τον έπαιρνα απανωτά τηλεφωνήματα μέχρι να ακούγεται ο τηλεφωνητής που με απλά λόγια μου έλεγε να το κλείσω, πως δεν υπήρχε περίπτωση να το σήκωνε. Κάθε βράδυ για οχτώ μέρες με έπαιρνε ο ύπνος με το χέρι παραδομένο καθώς κρατούσε το ακουστικό ώσπου να κλείσει από μόνο του. Ποτέ, ποτέ δεν τόλμησε να μου απαντήσει ή να με πάρει πίσω. Τόσο δειλός.. 

Στις αρχές σκεφτόμουν άπειρες φορές να κάνω κακό στον εαυτό μου, όμως η παρουσία του κολλητού μου με έκανε να αλλάξω γνώμη. Ήταν πάντοτε δίπλα μου. Μου έδωσε το απαραίτητο κουράγιο για να συνεχίσω και να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου. Έδωσα με τα χίλια ζόρια εξετάσεις, όμως προς έκπληξη μου κατάφερα να περάσω στο Πανεπιστήμιο που είχα δηλώσει. Τώρα μάλιστα είμαι και στο τέλος του πρώτου έτους. Σε τρεις μέρες κλείνουν και οι σχολές, έτοιμοι για τις διακοπές μας. 
Η Μάγια σπουδάζει στην Θεσσαλονίκη γι'αυτό έχω χάσει επαφές. Μου είπε όμως πως το καλοκαίρι θα έρθει εδώ οπότε την περιμένω. Περιμένω την κολλητή μου για τις συνηθισμένες αταξίες μας. Με τον Μανώλη τα πάνε πλέον πολύ καλά και είμαι πολύ χαρούμενη που κατάφερα να τους συμφιλιώσω. Νιώθω ευτυχισμένη καθώς τους έχω όλους κοντά μου, ακόμη και τον παππού με την γιαγιά. Δεν μένουν μαζί μου όμως με επισκέπτονται καθημερινά. Και είμαι ευγνώμον που τελικά τα βρήκα με τον δεύτερο πατέρα μου. Τους λατρεύω. 

Κατευθύνομαι προς την κουζίνα καθώς αφήνω τα αθλητικά μου στην παπουτσοθήκη και βγάζω την κοντομάνικη μπλούζα μένοντας μονάχα με το μπουστάκι. Το σορτσάκι κολλάει στους γλουτούς μου δείχνοντας μου πως πρέπει να μπω για ένα κρύο ντούζ. Το καλό είναι πως η θερμοκρασία του σπιτιού είναι χαμηλή δροσίζοντας κάθε ίντσα του κορμιού μου. 
Πλησιάζω το ψυγείο και αρπάζω το παγωμένο μπουκαλάκι που είχα τοποθετήσει προτού φύγω, πίνοντας μέχρι και την τελευταία γουλιά. Το αφήνω πάνω στον πάγκο κουρασμένη καθώς είμαι για να το πετάξω και πηγαίνω στην κάτω ντουζιέρα.