Μαμά λείπεις 2: Η απουσία σου

28

Έχει περάσει ένας μήνας από την μέρα του χωρισμού μου με τον Νίκο. Σε λίγες μέρες πλησιάζει ο Αύγουστος κι εγώ νιώθω τόσο άσχημα που σε λίγο τελειώνει και το καλοκαίρι. Δυστυχώς ο κολλητός μου δεν κατάφερε να βγει τελείως σώος απ΄αυτή του την περιπέτεια. Τα κάτω άκρα του παρέλυσαν, κανείς δεν γνωρίζει εάν θα είναι μόνιμο ή εάν υπάρχει πιθανότητα όλα να επιστρέψουν στους παλιούς τους ρυθμούς. Δεν έφυγα στιγμή από το πλευρό του από εκείνη την νύχτα που ξύπνησε από τον σύντομο λήθαργο του.

Στην αρχή με κοίταζε με αποστροφή και την πρώτη βδομάδα με έδιωχνε διαρκώς από δίπλα του, όμως μια κουβέντα με την μητέρα μου τον έκανε να αναθεωρήσει και ζήτησε να τον επισκεφτώ. Όταν πήγα με έσφιξε στην αγκαλιά του και μου ζητούσε διαρκώς ευχαριστώ για την απόφαση μου να εγκαταλείψω τον Νίκο. Δεν είχα απαντήσει. Απλά σώπασα και περίμενα να τελειώσει με τον μονόλογο του. Δεν μπορούσα να πω και κάτι εξάλλου. Γι'αυτόν τα έκανα όλα.

Κάθε απόγευμα πηγαίνουμε μαζί στον φυσικοθεραπευτή του και ακολουθεί τις οδηγίες του κατά γράμμα. Κάθε πρωί πηγαίνω να του κρατήσω συντροφιά, αφήνοντας τον τις μέρες που έχω προπονήσεις. Σε λίγο καιρό ξεκινάνε οι αγώνες για το Παγκόσμιο, μα δεν νομίζω πως είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Βέβαια ακόμη δεν έχω εκμυστηρευτεί κάτι τέτοιο στον κόουτς μου διότι πρέπει πρώτα να σιγουρευτώ κι ύστερα. Επιπλέον δεν θέλω να κερδίσει ο Σταμάτης και αν εγκαταλείψω θα τα καταφέρει έτσι βάζω τα δυνατά μου για να συνεχίσω με όλο αυτό.

Όλα αυτά που ανακάλυψα εκείνη την μέρα με τον Νίκο τα είπα αμέσως στον Μανώλη κι εκείνος έμεινε σοκαρισμένος με το ότι έχω μια αδερφή σε ένα άλλο μέρος της Ελλάδας. Λογικό κι εγώ είχα αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο.

Για να αλλάξω θέμα, η μητέρα του Παύλου έκανε μήνυση και σε μένα μα και στον Νίκο, ο οποίος δεν επικοινώνησε μαζί μου για να κανονίσουμε τις διαδικασίες. Ανέλαβα τα πάντα μόνη μου και του είχα στείλει ένα μήνυμα στο οποίο του έλεγα να μην εμφανιστεί στην δίκη, πως δεν τον χρειαζόμαστε. Φυσικά και δεν μου απάντησε, εντούτοις άκουσε την οδηγία μου. Τα κανόνισα όλα και με τις μαρτυρίες του μικρού πήρα την κηδεμονία του. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά διότι δεν θα άντεχα να τον έχανα κι αυτόν.

"Λήδα νερό." φωνάζει ο κολλητός μου βγάζοντας με από τις σκέψεις μου. Στρέφω την προσοχή μου στην μεριά του κρεβατιού του και του νεύω θετικά σηκώνοντας το κορμί μου από την αναπαυτική καρέκλα του γραφείου του ώστε να πιάσω το ποτήρι από το κομοδίνο. Δυστυχώς δεν μπορεί να κουνήσει το κάτω μέρος του σώματος του κι αυτό τον εμποδίζει ακόμη και στο γύρισμα. Είναι τόσο δύσκολο όλο αυτό, πόσο τον συμπονώ.